ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1512

“จ้าวหรุ่ยหรุ่ยผู้นี้มิธรรมดา!”

เมื่อพิธีเสร็จสิ้น หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนก็กลับวังหลวง เพิ่งจะนั่งรถม้าพระที่นั่งทั้งสองก็เอ่ยปากขึ้นมาโดยพร้อมกันอย่างรู้ใจ

“อาอวี๋ การฝึกพลังวิญญาณของนางดูเหมือนจะเหนือกว่าของข้ากับเจ้า!”

เซียวหลินเทียนเพิ่งจะบรรลุดินแดนที่สี่ แต่สามารถสัมผัสได้ว่าพลังวิญญาณของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเหนือกว่าตนไปมาก

“ระดับสูงของระดับหก!”

หลิงอวี๋เอ่ยออกมาตรง ๆ

“หา! เช่นนั้นอีกมินานก็จะบรรลุไปถึงดินแดนที่เจ็ดแล้วมิใช่หรือ?”

เซียวหลินเทียนตกใจ เขาเพิ่งจะอยู่ในระดับต้นของดินแดนที่สี่ หลิงอวี๋อยู่ระดับสูงของดินแดนที่ห้า มิใช่ระดับเดียวกับจ้าวหรุ่ยหรุ่ย!

“อย่าเพิ่งตื่นตูมไปเพคะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างปลอบใจ “แม้ว่าจะเป็นระดับสูง ทว่าหากต้องการจะบรรลุดินแดนที่เจ็ดก็มิใช่เรื่องที่ง่ายถึงเพียงนั้น!”

“อีกทั้ง จ้าวหรุ่ยหรุ่ยถูกส่งตัวออกไปตั้งแต่เล็ก ร่ำเรียนมาหลายปีจึงได้มีโชคเช่นนี้ มินับว่าเป็นอะไรหรอกเพคะ!”

หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเพิ่งจะฝึกฝนกันช่วงนี้มิกี่เดือน สามารถเลื่อนขั้นไปถึงดินแดนที่สี่ได้อย่างรวดเร็วก็นับว่ามีพรสวรรค์มากแล้ว!

“ตอนนั้นขันทีโม่เคยบอกไว้ว่า คนจำนวนมากเมื่อเผชิญกับช่วงคอขวดก็มิอาจผ่านไปได้ ชีวิตนี้ก็เป็นเช่นนี้เพคะ!”

“ท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจะมิได้หยุดอยู่แค่ระดับสูงของดินแดนที่หก!”

“ส่วนพวกเรายังมีเวลาพัฒนา มิแน่ว่าเราอาจจะมิด้อยไปกว่านาง!”

คำปลอบใจของหลิงอวี๋ทำให้ความกดดันของเซียวหลินเทียนเบาบางลง แต่เขาก็ยังมิกล้าชะล่าใจ

เรื่องที่มิสามารถบรรลุได้นั้นเป็นเพียงการคาดเดาของพวกเขา หากบรรลุแล้วจ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็จะเป็นศัตรูที่น่ากลัวของพวกเขา!

เซียวหลินเทียนกังวลมาก ก่อนหน้านี้ตนมิควรขัดแย้งกับหลิงอวี๋ การที่ข้างกายมียอดฝีมือเช่นนี้ เขาควรจะให้ความร่วมมือกับหลิงอวี๋แล้วพัฒนาการฝึกฝนของตนให้เร็ว

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน อวี๋เฮ่าก็ตามมาจากกองทหารด้านหลังอย่างสงบ แล้วกระซิบข้างรถม้าพระที่นั่ง

“ฝ่าบาท ทางด้านกรมอาญามีคนไปปล้นคุกพ่ะย่ะค่ะ! คนที่ส่งไปจับคนส่วนใหญ่ได้แล้ว! ใต้เท้าจางมิได้รับบาดเจ็บใด ๆ พ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนยิ้มอย่างเย็นชา “ใช้วิธีการซ้ำเดิม จ้าวฮุยจิ้งจอกเฒ่าผู้นี้ไม่มีอุบายใหม่ ๆ เลยหรือไร?

“คราก่อนองค์ชายเว่ยอาศัยว่าตำหนักข้ามีเรื่องสนุกมาบีบบังคับข้าให้เข้าวัง ตอนนี้จ้าวฮุยคิดว่าข้ามาร่วมพิธีแต่งงานขององค์ชายคัง จึงส่งคนไปปล้นคุก คิดว่าเรือนจำกรมอาญาเป็นแค่ของตกแต่งหรือไร?”

อวี๋เฮ่าเองก็ยิ้มอย่างเหยียดหยามเช่นกัน พลางกระซิบ “แผนการต่อจากนั้นล้วนดำเนินการตามฝ่าบาท ราชองครักษ์ให้ผู้ใต้บังคับบัญชามารายงานพ่ะย่ะค่ะ!”

“อืม ให้ราชองครักษ์อิงระวังเรื่องความปลอดภัยด้วย!”

เซียวหลินเทียนโบกมือ แล้วอวี๋เฮ่าก็ถอยกลับไปอยู่ในกองทหารอย่างสงบ

หลิงอวี๋ฟังเรื่องราวเหล่านี้แล้วก็เอ่ยปากถามออกไป “ท่านทำให้พวกเขาแตกแยกกันใช่หรือไม่เพคะ?”