ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1542

หลิงหว่านกับหลิงเสียงกังถูกขังไว้ในไร่นาร้างแห่งหนึ่ง

หลิงหว่านถูกเฝิงฉินพาไปที่ชานเมืองเมื่อยามไปหาหลิงเสียงกัง เฝิงฉินบอกว่าหลิงเสียงกังเกิดอาการปวดหัวขึ้นมา หลิงหว่านเป็นห่วงอาการป่วยของบิดาตนจึงตามไป

ไหนเลยจะคิดว่าเมื่อเข้าประตูไปแล้วจะถูกเฝิงฉินเอาไม้ทุบสลบไป

กระทั่งหลิงหว่านฟื้นขึ้นมาจึงได้พบว่าตนถูกมัดแขนขาอยู่บนเก้าอี้เก่า ๆ ตัวหนึ่ง

ส่วนหลิงเสียงกังก็นอนอยู่ในดงหญ้าที่พื้น และถูกมัดแขนขาเช่นกัน

“ท่านพ่อ!”

หลิงหว่านมิรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เฝิงฉินหาทางผูกมัดหลิงเสียงกังมาโดยตลอดมิใช่หรือ?

มัดตนไว้ยังพอยอมรับได้ แต่เหตุไฉนต้องมัดหลิงเสียงกังด้วยเล่า!

“แค่ก!”

หลิงเสียงกังฟื้นจากการที่ถูกหลิงหว่านปลุกขึ้นมา แล้วก็รู้สึกถึงกลิ่นเลือดในปาก จากนั้นเขาก็ไออย่างรุนแรงแล้วกระอักเลือดออกมา

“ท่านพ่อ!”

หลิงหว่านกังวลเป็นอย่างมาก เห็นว่าหลิงเสียงกังที่ดูแข็งแรงดีเมื่อหลายวันก่อนกลับมีท่าทีอ่อนแอเช่นนี้ ต้องพยายามอยู่หลายครั้งจึงจะลุกขึ้นนั่งได้

“เฝิงฉิน เหตุใดเจ้าจึงทำกับข้าเช่นนี้?!”

หลิงเสียงกังมิได้สนใจหลิงหว่านแล้วตะโกนแผดเสียงออกมา

ที่มุมปากของเขามีเลือดไหล แต่เลือดเหล่านี้มิเท่าความปวดใจของเขา

เขาทิ้งจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนออกมาเพื่อเฝิงฉิน แต่เหตุใดเฝิงฉินกลับวางยาตนจนมิอาจใช้กำลังใด ๆ ได้!

“หลิงเสียงกัง เจ้าจะตะโกนหาปะไร เจ้าถามข้าว่าเหตุใดจึงทำกับเจ้าเช่นนี้ เหตุใดเจ้ามิถามว่าเจ้าปฏิบัติกับข้าเช่นไรเล่า?”

เฝิงฉินอยู่ด้านนอกได้ยินเสียงตะโกนของหลิงเสียงกังจึงเดินเข้ามาพลางยิ้มเยาะและเอ่ย

ดังนั้นนางจึงเอนเอียงไปหาพระชายาคังทันทีโดยมิต้องชั่งน้ำหนักใด ๆ

แต่หลิงเสียงกังสมองทึ่มผู้นี้กลับมิได้เชื่อฟังตนเหมือนก่อน และเอาแต่แข็งกร้าวกับตนในเรื่องของหลิงอวี๋

สิ่งนี้ทำให้เฝิงฉินทนมิไหวจึงวางยาเขา แล้วไปข่มขู่นางซุนให้ฟ้องร้องหลิงอวี๋ตามคำสั่งของหนานฮุ่ย

การที่พาตัวหลิงหว่านมาก็เป็นเพียงการประกันสองเท่าเท่านั้น นางต้องแน่ใจว่านางซุนจะกังวลกับชีวิตของหลิงหว่านและเชื่อฟังตนอย่างว่าง่าย

“หลิงเสียงกัง มิจำเป็นต้องให้เจ้าออกหน้า ภรรยาที่ห่วงใยเจ้าก็ไปฟ้องร้องหลิงอวี๋ที่ตำหนักกระดิ่งทองตามคำสั่งของข้าแล้ว!”

เฝิงฉินเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ “ขอเพียงเจ้ารออย่างว่าง่าย รอให้หลิงอวี๋ถูกถอดออกจากการเป็นฮองเฮา แล้วข้าจะพาเจ้ากลับไปที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน!”

“ว่ากระไรนะ? เจ้าให้ท่านแม่ข้าไปฟ้องร้องฮองเฮา!”

หลิงหว่านตกใจแล้วก่นด่าออกไปอย่างร้อนใจ “เฝิงฉิน เจ้าให้ท่านแม่ข้าทำอะไรกันแน่?”