ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1543

เฝิงฉินตอบสนองต่อเสียงก่นด่าของหลิงหว่านด้วยรอยยิ้มดูถูก แล้วเดินเข้ามามองนาง

“หลิงหว่าน เจ้ากับพ่อเจ้าอยู่ในกำมือข้า เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าแม่เจ้าทำเพื่อชีวิตของพวกเจ้า แม้ว่าข้าจะให้นางไปกินอุจจาระนางเองก็จะยอมทำตามแต่โดยดี!”

ใจของหลิงหว่านจมดิ่งลง และเกิดลางสังหรณ์ที่มิดีขึ้นมา

เฝิงฉินกล้าพูดทุกอย่างนี้กับตน หรือว่ามิได้คิดจะให้ตนมีชีวิตกลับไปอีกแล้ว?

“พวกเจ้าต้องการทำสิ่งใดกันแน่?”

หลิงหว่านตะโกนออกไปอย่างหวาดกลัว

แต่เฝิงฉินกลับมิเสียเวลาพูดกับนางแล้วหมุนตัวเดินไปข้างกายหลิงเสียงกัง และพยายามโน้มน้าวหลิงเสียงกัง

แต่หลิงเสียงกังนิ่งเฉย เขาสามารถลำบากเพื่อเฝิงฉินได้ แต่เรื่องที่จะให้ตนใช้ข้อหาที่ไม่มีจริงไปใส่ร้ายหลิงอวี๋นั้นเขาไม่มีทางยอมทำเด็ดขาด

สุดท้ายเฝิงฉินจึงเดินออกไปพร้อมกับโทสะ

“ท่านพ่อ เราอยู่ที่นี่มิได้ เฝิงฉินไม่มีทางกล้าที่จะฟ้องร้องพี่หญิงหลิงหลิงเช่นนี้แน่ เบื้องหลังของนางจะต้องมีคนคอยหนุนหลังอยู่!”

หลิงหว่านคิดในจุดนี้อย่างรวดเร็วแล้วเอ่ยอย่างร้อนใจ “จุดประสงค์ของคนที่ให้การสนับสนุนนางคือการทำลายพี่หญิงหลิงหลิง เมื่อนางบรรลุจุดประสงค์แล้วจะต้องสังหารพวกเราเป็นแน่!”

“ท่านพ่อ เฝิงฉินมิรู้อำนาจของเมืองหลวง นางมิเข้าใจว่าหากพี่หญิงหลิงหลิงมิได้อยู่ดี จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนของเราก็จะไม่มีทางมีจุดจบที่ดี!”

“ถึงเวลานั้น มิเพียงแต่พวกเราที่จะตาย ท่านกับเฝิงฉินก็จะตายไปด้วย!”

หลิงเสียงกังสีหน้ามิสู้ดี แม้ว่าเขาจะมิได้มีความรู้สึกดีต่อหลิงอวี๋ แต่ช่วงนี้หลิงหว่านมาหาตนอยู่บ่อย ๆ ท่านอดีตเสนาบดีเองก็เป็นบิดาของตน

แม้ว่าเขาจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปแล้ว แต่จากที่หลิงหว่านเล่าให้ฟังก็ได้รู้อดีตของตนกับท่านอดีตเสนาบดีมากมาย

สิ่งที่หลิงหว่านพูดมานั้นล้วนเป็นความจริง หากเฝิงฉินไม่มีคนบงการ จะกล้าวางยาตนและกล้าฟ้องร้องฮองเฮาได้อย่างไร!

หลิงเสียงกังมองไปรอบ ๆ แล้วก็มองเชือกที่มัดตนอยู่ จากนั้นดวงตาก็เป็นประกาย คิดออกแล้ว...

“หว่านเอ๋อร์ พ่อจะช่วยเจ้ากัดเชือกออก!”

หลิงเสียงกังคลานไปทรุดลงข้างหลังของหลิงหว่าน แล้วใช้ฟันช่วยแก้เชือกให้หลิงหว่าน

แรกเริ่มหลิงหว่านยังรู้สึกดีใจ ขอเพียงหลิงเสียงกังช่วยแก้มัดให้ตนได้ ตนก็ค่อยช่วยแก้มัดให้เขา แล้วทั้งสองก็สามารถหนีออกไปด้วยกันได้

แต่ผ่านไปนานแล้วก็มิรู้สึกว่าหลิงเสียงกังแก้มัดให้ นางก้มลงไปเห็นเชือกป่านหนา ๆ บนตัวจึงรู้ว่าตนคิดง่ายเกินไป

ฟันมิใช่ใบมีด จะกัดเชือกป่านหนาเช่นนี้ง่าย ๆ ได้อย่างไร!

ทันใดนั้น ข้างนอกก็มีเสียงฝีเท้าของคนสองคนดังมา แล้วสองคนนั้นก็เดินไปพูดไป

“เจ้านายมีคำสั่งให้เจ้าสังหารหลิงเสียงกังส่งไปที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนในเช้าวันพรุ่ง ทำให้ดูเหมือนหลิงเสียงกังรักษามิทันจึงตาย ทำให้รอบคอบ อย่าทำให้เจ้านายเสียเรื่อง!”