ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1548

เมื่อไต่สวนคดีนี้แล้ว หลี่ต้าหนิวมิเพียงแต่มิถูกลงโทษ แต่ยังได้รับชื่อเสียงที่ดีมากอีกด้วย ครอบครัวผู้เสียหายเหล่านั้นก็รู้สึกละอายใจต่อหลี่ต้าหนิว

วันที่อาคารศึกษาถล่ม พวกเขาโกรธจนมีคนวิ่งไปที่บ้านของหลี่ต้าหนิวแล้วทุบบ้านเขาจนพัง

ตอนนี้เมื่อรู้ว่าถูกคนทำให้เข้าใจหลี่ต้าหนิวผิด คนเหล่านั้นจึงละอายกับการกระทำของตน

“เมื่อพูดเรื่องของหลี่ต้าหนิวกระจ่างแล้ว ตอนนี้จะไต่สวนคดีที่หลิงอวี๋เรียกเงินค่ารักษาเกินจริงและเห็นชีวิตคนเป็นผักปลา!”

ใต้เท้าเถี่ยเป็นคนที่เที่ยงตรงมิเห็นแก่หน้าใครอย่างแท้จริง ยามไต่สวนคดีก็ถือว่าหลิงอวี๋เป็นคนผิด มิเรียกแม้แต่ฮองเฮาแต่เรียกชื่อออกไปตรง ๆ

การกระทำนี้ได้รับการยอมรับจากบัณฑิตอย่างล้นหลาม พวกเขารู้สึกว่าใต้เท้าเถี่ยจะต้องตัดสินคดีโดยยึดมั่นในความยุติธรรมอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นหลิงอวี๋แต่งกายด้วยชุดฮองเฮา รอให้คดีตัดสินเสร็จสิ้น นางจะไม่มีวาสนาได้แต่งชุดฮองเฮาอีกต่อไป!

ใต้เท้าเถี่ยยังมิได้รับข่าวว่าเผยอวี้พาตัวหลิงเสียงกังกลับมา ภายนอกเขาดูสงบ แต่กลับแอบมองไปทางแม่ทัพสือ

ตอนนี้คำให้การของหลิงเสียงกังสำคัญที่สุด หากเขามิมาให้การ คำให้การของพวกท่านอดีตเสนาบดีก็จะถูกลดทอนลงไปอย่างมาก

“จากการสอบสวน เรื่องที่หลิงอวี๋บีบบังคับให้หลิงเสียงกังผู้เป็นลุงจ่ายค่ารักษาเกินจริงนั้นเป็นความเข้าใจผิด!”

ใต้เท้าเถี่ยเอ่ยเสียงเรียบ “ต่อไปขอเชิญท่านอดีตเสนาบดีเจิ้นหย่วนมาอธิบายสาเหตุของเรื่องราวให้ชัดเจน!”

ท่านอดีตเสนาบดีส่งไม้เท้าให้หลิงเสียงเซิงแล้วก้าวยาว ๆ ขึ้นมา เขามีตำแหน่งขุนนาง จึงมิต้องคุกเข่า

“เรียนท่านใต้เท้า เรื่องราวในวันนั้นเป็นเช่นนี้...”

เสียงของท่านอดีตเสนาบดีดังก้อง เล่าให้ทุกคนฟังเรื่องที่วันนั้นหลิงอวี๋ไปที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนเพื่อจะเป็นฝ่ายตรวจอาการให้หลิงเสียงกัง

เมื่อได้ยินหลิงอวี๋บอกว่าจะรักษาอาการปวดหัวของหลิงเสียงกังจำเป็นต้องเปิดหัวกะโหลก ราษฎรและขุนนางเหล่านั้นก็ล้วนตกใจ

เปิดกะโหลก นี่มันเรื่องที่จะเอาชีวิตกันเลยนะ!

เมื่อเห็นว่าคนเหล่านี้ยังคิดที่จะใส่ร้ายหลิงอวี๋ต่อ ก็เอาพลังของแม่ทัพใหญ่ของตนในตอนนี้ออกมาอย่างทนมิไหว แล้วตะคอกออกไปด้วยเสียงดังกึกก้อง

“หุบปากให้หมด!”

“คนสารเลวเช่นพวกเจ้าจะไปเข้าใจอะไร? ใต้หล้านี้หมอคนอื่นหากทำการเปิดกะโหลกแล้วจะทำให้ผู้ป่วยตายหรือไม่ข้ามิรู้ แต่ข้าเชื่อหลานสาวข้า นางบอกว่าจะมิเป็นไร เช่นนั้นก็มิเป็นไรอย่างแน่นอน!”

“ดังเช่นขาของข้า ตอนแรกข้าขาหักถูกส่งกลับมาที่เมืองหลวงโดยมิได้สติ หมอมากหลายรวมถึงหมอหลวงเองล้วนบอกให้ครอบครัวเตรียมงานศพแล้ว!”

“แต่พวกเจ้าแหกตาของพวกเจ้าดูเอาเสีย ตอนนี้ข้าก็ยังมีชีวิตอยู่ดีมิใช่หรือ? นี่ล้วนเป็นหลิงอวี๋ที่รักษาให้ข้าจนหายดี!”

สตรีผู้หนึ่งดึงลูกสาวของตนเดินออกมา “ลูกสาวข้าก็เป็นฮองเฮาที่รักษาให้! ตอนนั้นไฟไหม้ร้าน หาหมอมิได้เลย ฮองเฮาเป็นคนช่วยชีวิตลูกสาวข้า… ฮองเฮามิได้เรียกเงินจากข้าสักตำลึง!”

แม่ของหลี่ต้าหนิวเองก็ก้าวออกมาพลางตะโกน “ในท้องของข้ามีนิ่วอยู่ หลายปีมานี้ใช้เงินเก็บของครอบครัวไปจนหมดเพื่อรักษาโรคนี้ แต่ฮองเฮาเอานิ่วออกให้ข้าและมิได้เรียกเงินข้าด้วยซ้ำ!”

หลังจากที่สองคนนี้ออกมาพูด ผู้คนมากมายที่หลิงอวี๋เคยรักษาจนหายและผู้ป่วยที่เคยได้รับพระคุณจากหลิงอวี๋ก็พากันลุกออกมาทีละคน...