ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 155

“เฉี่ยวเหลียน เฮยจื่อยอมรับเรื่องใส่ร้ายตัวข้าผู้เป็นพระชายาแล้ว! เจ้าว่าอย่างไรเล่า? เจ้ายังยืนหยัดจะแก้ต่างหรือไม่?”

หลิงอวี๋มองทางเฉี่ยวเหลียนถากถาง

หลังของเฉี่ยวเหยียนเปี่ยมเหงื่อกาฬ นางอ้าปากลิ้นเป็นปม(1) ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงโขกหัวคำนับกล่าวคำ

“พระชายา บ่าวรู้ความผิดแล้วเจ้าค่ะ! มิควรเล่นละครกับคุณชายเฮยใส่ร้ายพระชายา!”

“บ่าวสับสนไปชั่วขณะ! บ่าวมีความผิด! แต่ได้โปรดท่านอ๋องเห็นแก่ที่บ่าวอุทิศหัวใจและวิญญาณเถิดเพคะ อภัยโทษบ่าวครั้งนี้ครั้งเดียวเถิด! ภายหน้าบ่าวจะมิขวัญกล้าทำอีกแล้วเพคะ!”

“แค่เรื่องใส่ร้ายน่ะหรือ?”

หลิงอวี๋ไม่รอให้เซียวหลินเทียนเอื้อนเอ่ยก็กล่าวยกตนข่มท่านเร็วพลัน

“ตัวข้าผู้เป็นพระชายามิได้โง่งม ถ้าเจ้าพูดไม่สมเหตุสมผล ข้าจะยอมให้พวกเจ้าใส่ร้ายตัวเองหาปะไร?”

“กล้าล่อตัวข้าผู้เป็นพระชายาไปเรือนพวกเจ้า ทำให้คนสงสัยว่าข้าเฉดหัวเฮยจื่อไป!”

“แถมระยะห่างจากเรือนของเฮยจื่อถึงคอกม้ามีความเหมาะเจาะนัก เฮยจื่อหนีไปไม่มีคนพบเห็นอย่างเหนือคาด!”

“เจ้าเป็นแค่นางใช้ตัวเล็ก ๆ คนเดียวจะมีความสามารถปิดฟ้าป้องตะวันเลยรึ? เจ้ามีสมองวางอุบายนี้ทั้งหมดเชียวหรือ?”

“พูดสิ ผู้ใดบงการเจ้า! ผู้ใดสอนเจ้าหลอกตัวข้าผู้เป็นพระชายาเยี่ยงนี้!”

หลิงอวี๋ยิงคำถามถามไม่หยุดพักจนเฉี่ยวเหลียนอ้าปากลิ้นเป็นปม เดิมทีพูดไม่ออกนางเลยมองทางชิวเหวินซวงโดยสัญชาตญาณ

ชิวเหวินซวงมองค้อนนางสายตาโหดร้าย ไม่รอให้หลิงอวี๋เอ่ยนางก็พลันขมวดคิ้วกล่าวคำ

“เฉี่ยวเหลียน เจ้ามองข้าหาปะไร! ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะใจกล้าเยี่ยงนี้จริง ๆ ท่านอ๋องล้วนพูดแล้วว่าไม่อนุญาตคนในตำหนักยุให้รำ ตำให้รั่ว เจ้ารู้ทั้งรู้ว่าผิดแต่ก็ยังทำ!”

“ถึงแม้เจ้ามีสัมพันธ์ฉันพี่น้องกับเฉี่ยวชุน ก็ไม่อาจขุ่นเคืองพระชายาเพราะถูกนางทุบตีได้!”

“เจ้ายุยงเฮยจื่อออกไปเอง สร้างภัยให้เฮยจื่อถูกคนลักพาตัวไปจนเกือบไม่รอด! ความผิดแบบนี้ แม้เจ้าจะมองข้า ข้าก็ไร้วิธีขอเมตตาเพื่อเจ้าได้เช่นกัน!”

หลิงอวี๋เผลอหัวเราะออกมา ทักษะแสดงความบริสุทธิ์นี้ของชิวเหวินซวงช่างเฉียบแหลมยิ่ง!

เฉี่ยวเหลียนมองนางสายตาชวนคนให้สงสัย พลางถูกนางเบี่ยงกลายเป็นเฉี่ยวเหลียนอยากให้นางช่วยขอความเมตตาถึงมองนางเสียอย่างนั้น!

แก้ปัญหาเช่นนี้ไร้จุดอ่อนโดยแท้!

หลิงอวี๋ยิ้มหยันกล่าวคำ “ชิวเหวินซวง ดูเหมือนว่าพวกเฉี่ยวเหลียนและนางรับใช้แม่นมเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังเจ้านะ! คำขอร้องนี้ใคร ๆ ต่างก็ไม่มองหาแค่เจ้าหรอก!”

ชิวเหวินซวงตอบอย่างจำใจทันควัน “นางรับใช้เหล่านี้ต่างอายุน้อยกว่าข้า ปกติข้าก็คิดว่าพวกนางเป็นน้องสาว พวกนางเคยชินกับการประสบอุปสรรคแล้วมาหาข้า!”