ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1558

หลิงหว่านกลั้นน้ำตาที่กำลังจะร่วงหล่นลงมาแล้วรีบเอ่ย “ขอบคุณท่านพี่เผยที่ช่วยข้ากับท่านพ่อ! แล้วก็ขอบคุณฮูหยินผู้เฒ่าเผยที่ให้เกียรติข้าก่อนหน้านี้...”

“เป็นข้าเองที่มิคู่ควรกับท่านพี่เผย ขอให้ในภายภาคหน้าท่านพี่เผยได้พบกับภรรยาที่ดีและมีคุณธรรมยิ่งกว่าข้า ข้าขอให้พวกท่านมีความสุข!”

หลังจากพูดจบ หลิงหว่านก็หันหลังวิ่งเข้าบ้านไป

เผยอวี้ตามนางไปแล้วรั้งนางไว้ จากนั้นก็กอดนางไว้ในอ้อมแขน

“หว่านเอ๋อร์ นี่มิใช่ความผิดของเจ้า ข้าจะมิยอมถอนหมั้น!”

“ข้าคิดแล้ว… การแต่งงานของเราเป็นการประทานจากองค์จักรพรรดิ มีพระราชโองการลงมาแล้ว ขอเพียงองค์จักรพรรดิมิเห็นด้วย ท่านพ่อกับท่านย่าของข้าก็มิอาจคัดค้านได้!”

เผยอวี้ยิ่งพูดก็ยิ่งลนลาน “เจ้าเป็นภรรยาที่ดีและมีคุณธรรมที่สุด ข้ามิต้องการผู้อื่น หากต้องแต่งงานข้าก็จะแต่งกับเจ้าเท่านั้น!”

“ท่านพี่เผย!”

หลิงหว่านมิอาจกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกแล้ว จึงปล่อยให้น้ำใสไหลรินลงมา

เป็นไปได้หรือ?

นางยังแต่งงานกับเผยอวี้ได้หรือ?

ท่านแม่ของนางทำเรื่องแย่กับพี่หญิงหลิงหลิงมากถึงเพียงนั้น องค์จักรพรรดิจะยังอนุญาตให้เผยอวี้แต่งงานกับตนหรือ?

“เจ้าดูแลท่านพ่อของเจ้าอย่างสบายใจเถิด อย่าได้คิดมาก เรื่องนี้ให้ข้าจัดการเอง… วันแต่งงานของเรากำหนดไว้แล้ว ข้าจะต้องได้แต่งงานกับเจ้าตามวันเวลานั้นแน่!”

เผยอวี้เช็ดน้ำตาให้นางอย่างแผ่วเบา พลางเอ่ยปลอบโยน

นางซุนหลบอยู่หลังประตูเห็นภาพนี้เข้าน้ำตาของนางก็ไหลรินลงมาอย่างควบคุมมิได้เช่นกัน

เป็นความผิดของตนทั้งหมด!

เป็นเพราะตนทำให้ลูกสาวต้องเดือดร้อนและสูญเสียการแต่งงานดี ๆ ไป

นางจะต้องคิดวิธีชดเชยให้!

นางซุนเช็ดน้ำตาแล้วเดินซวนเซกลับไป

น้ำตาแห่งความคับข้องใจของนางซุนร่วงลงมาอย่างทนมิไหว

ทุกคนมิอยากพบนาง นางเองก็ไม่มีหน้าสู้กับความผิดที่ตนทำไว้!

นางซุนยิ่งมิกล้าคิดเลยว่าเพราะตน ชีวิตนี้หลิงหว่านกับหลิงเซียวจะต้องกลายเป็นอย่างไร!

นางซุนปิดหน้าตนแล้วลุกขึ้นออกไปข้างนอก

ตอนนี้นางมิอยากพูดอะไรกับหลิงเสียงกังแล้ว นางคิดเพียงอยากจะไปอยู่เงียบ ๆ คนเดียว

หลิงหว่านบอกลาเผยอวี้แล้วกลับมามิเห็นท่านแม่อยู่ในห้องก็คิดว่านางไปทำอย่างอื่นจึงเฝ้าท่านพ่ออยู่เงียบ ๆ

หลิงเสียงกังทำการผ่าตัดใหญ่เช่นนี้ หลิงซวนกำชับมาว่าต้องคอยดูแลอย่าให้เขามีไข้

หลิงหว่านเฝ้าอยู่นานก็มิเห็นท่านแม่กลับมา จึงมีลางสังหรณ์ที่มิดีเกิดขึ้น

หลิงหว่านวิ่งไปที่ห้องของท่านแม่อย่างร้อนรน เมื่อผลักประตูเข้าไปก็เห็นท่านแม่ห้อยตัวอยู่บนคาน...