ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1559

นางซุนแขวนคอตาย!

วันรุ่งขึ้นข่าวนี้ก็ไปถึงหูของหลิงอวี๋ หลิงซวนยิ้มขมขื่นพลางเอ่ยกับหลิงอวี๋ “ข้างนอกพูดกันว่านางซุนทำเรื่องแย่ ๆ ไว้ มิสามารถสู้หน้าครอบครัวและฮองเฮาได้จึงยอมตายชดใช้ความผิดเพคะ!”

“แต่ความจริงคือหลิงหว่านไปพบทันเวลาจึงช่วยนางซุนลงมาแล้ว!”

“ท่านอดีตเสนาบดีให้คนมาส่งข่าวบอกให้ฮองเฮาถือเสียว่านางตายไปแล้วเถิด! หลิงเสียงกังก็ฟื้นแล้วบอกว่าตนทำให้นางเดือดร้อนจึงขอร้องแทนนาง บอกว่าครอบครัวของพวกเขาจะไปจากเมืองหลวง นับแต่นี้ไปจะมิปรากฏตัวที่เมืองหลวงอีกเพคะ”

หลิงอวี๋ฟังแล้วก็ทอดถอนใจ เพราะว่านางซุนมีบุญคุณต่อตน นางเองก็มิได้มีความคิดว่าจะต้องสังหารเสียให้หมด

นางซุนจะฆ่าตัวตายเพราะอยากจะหลีกหนีการใส่โซ่ตรวนเดินตามถนน หลิงอวี๋เองก็มิอยากเห็นนางซุนทำให้กระทบต่อชื่อเสียงของจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน เช่นนั้นก็เอาตามนี้เถิด!

“ความทรงจำของหลิงเสียงกังกลับมาแล้วหรือไม่?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง แม้ว่าจะเอาก้อนเลือดออกมาสำเร็จแล้ว นางก็มิอาจรับประกันว่าประสาทของหลิงเสียงกังจะมิได้รับความเสียหาย

“เห็นว่าจำได้มากแล้วเพคะ แต่ลืมรายละเอียดต่าง ๆ ไปแล้ว! อย่างน้อยเขาก็จำหลิงหว่านกับนางซุนได้ ทั้งยังจำเรื่องเลวร้ายเหล่านั้นที่ตนทำไว้ได้ด้วยเพคะ!”

หลิงซวนเอ่ยเยาะเย้ย “ฮองเฮาคงมิรู้ว่าตอนแม่ทัพเผยไปช่วยหลิงหว่านกับหลิงเสียงกัง เฝิงฉินยังคิดที่จะเกลี้ยกล่อมหลิงเสียงกังอยู่เลย ผลคือนางถูกมือสังหารสังหารไปในช่วงชุลมุนต่อสู้กัน!”

ตอนนั้นหลิงอวี๋ยุ่งอยู่กับการผ่าตัดหลิงเสียงกัง จึงไม่มีเวลาถามรายละเอียดเรื่องเหล่านี้

นี่คือสิ่งที่หลิงซวนไปสืบมาเอง

“เผยอวี้ได้รายงานรายละเอียดของเรื่องนี้กับข้าแล้ว...”

เซียวหลินเทียนเข้ามาได้ยินคำพูดของหลิงซวนพอดี จึงเอ่ย “มือสังหารที่พวกเขาส่งมาครานี้เก่งกาจมาก เผยอวี้กับหลิงเสียงกังร่วมแรงกันจึงล่าถอยมาจากมือสังหารเหล่านั้นได้

“แต่มือสังหารเหล่านี้เป็นทหารหน่วยกล้าตายที่ได้รับการฝึกฝนมากอย่างดี บนตัวมิได้มีเครื่องหมายใด ๆ จ้าวซวนจับตัวพวกมันมาแบบเป็น ๆ ได้สองคนก็ฆ่าตัวตายไปแล้ว!”

นี่เป็นเรื่องภายในครอบครัว แม้เซียวหลินเทียนจะเป็นจักรพรรดิแต่มิอาจยื่นมือเข้าไปแทรกแซงได้

หลิงอวี๋ฟังแล้วก็จนใจ นางครุ่นคิดแล้วเอ่ยออกไป “เกรงว่าตระกูลเผยจะมิยอมแพ้ เดิมทีฮูหยินเผยก็มิได้ชอบหลิงหว่าน ตอนนี้หลิงหว่านต้องไว้ทุกข์ให้มารดาสามปี ฮูหยินเผยจะยอมรับได้อย่างไร! เกรงว่าในใจคงจะเกลียดหลิงหว่านไปแล้ว...”

“การแต่งงานนี้ยังมิทันได้แต่งก็ทำให้ครอบครัวสามีโกรธเกลียดเสียแล้ว แต่งงานเข้าไปก็มิอาจมีความสุขได้...”

หากเปลี่ยนเป็นหลิงอวี๋ที่เจอเรื่องเช่นนี้เสียเอง นางคงเลือกที่จะถอนหมั้นแล้ว

นางมิใช่หลิงหว่าน มิอาจตัดสินใจแทนหลิงหว่านได้

สิ่งที่ทำให้ให้หลิงอวี๋กลัดกลุ้มก็คือ เดิมทีหลิงเสียงกังมีวรยุทธ์สามารถทำอะไรได้มากมาย แต่ตอนนี้กลับต้องชดใช้ให้นางซุนจึงยอมละทิ้งทุกอย่างแล้วไปจากเมืองหลวง

ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่า เมื่อความทรงจำของหลิงเสียงกังกลับมาแล้วก็จะช่วยหลิงเสียงกังล้างมลทินให้ความอยุติธรรมในตอนนั้น แล้วให้รับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ใหม่ เพื่อความรุ่งโรจน์ของจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน ตอนนี้กลายเป็นเช่นนี้แล้วยังจำเป็นต้องช่วยเขาหรือ?