ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1561

ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะสิ้นสุดลงไปกับการโกนหัวของนางซุนแล้ว!

นางซุนใช้วิธีเด็ดขาดนี้มาตัดการแต่งงานครึ่งชีวิตของตนกับหลิงเสียงกัง

แล้วทิ้งหลิงหว่านกับหลิงเสียงกังไว้

และสุดท้ายนางก็มิอาจต้านทานการเกลี้ยกล่อมของหลิงหว่านได้ จึงเลือกที่จะเป็นแม่ชีอยู่ที่อารามเล็ก ๆ ซึ่งห่างจากเมืองหลวงไปห้าสิบลี้

‘พิธีศพ’ ของนางซุน หลิงอวี๋ก็ออกจากวังมาร่วมงานด้วยในฐานะหลานสาว

สำหรับการช่วยครั้งสุดท้ายของนางซุนที่มีต่อหลิงเสียงกังกับหลิงหว่าน ทำให้ความโกรธที่หลิงอวี๋มีต่อนางหายไป

สำหรับนางซุน บทสรุปเช่นนี้ก็นับว่าสบายใจเช่นกัน

แต่สำหรับคนที่ยังมีชีวิตอยู่ หลิงเสียงกังกับหลิงหว่านล้วนมีเส้นทางยาวไกลที่ตนต้องเดินไป...

หลิงเสียงกังสามารถลงมาเดินได้แล้ว จึงมาร่วมงานศพนางซุนโดยมีหลิงหว่านประคองมา

หลังจากงานศพเสร็จสิ้น เขาก็คุกเข่าให้หลิงอวี๋

“ฮองเฮา เรื่องต่าง ๆ ก่อนหน้านี้เป็นหลิงเสียงกังเองที่ผิด กระหม่อมเป็นหนี้นางซุนและทุกคน!”

“กระหม่อมสมควรตาย แต่กระหม่อมตายมิได้ กระหม่อมต้องแสวงหาความยุติธรรมเพื่อชื่อเสียงของตนและแสวงหาความยุติธรรมให้แก่เหล่าทหารที่ติดตามกระหม่อมและต้องตายไปอย่างอยุติธรรม!”

หลิงเสียงกังใบหน้ามุ่งมั่น “กระหม่อมต้องการเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิและขอร้ององค์จักรพรรดิให้ความเป็นธรรมกับกระหม่อม!”

พูดตามตรง หลิงอวี๋มิได้มีความรู้สึกดีต่อหลิงเสียงกังนัก

ที่นางซุนเดินมาถึงขั้นนี้ก็เพราะหลิงเสียงกังเป็นต้นเหตุ ต่อไปจะต้องอยู่กับตะเกียงต่อหน้าพระพุทธและอยู่กับความเศร้าไปตลอดชีวิต

ส่วนหลิงเสียงกังกลับยังสามารถแต่งงานและมีชีวิตที่ดีได้อีก

เสบียงและเงินทหารสองล้านตำลึง เช่นนั้นก็ต้องขนไปหลายคันรถม้า หลิงอวี๋มิเชื่อว่าเงินและเสบียงจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้ได้

ทั้งยังพวกโจรอีก โจรโดยทั่วไปจะเป็นคู่ต่อสู้ของทหารราชสำนักได้อย่างไร หากจะสู้ให้ชนะทหารห้าพันนายก็ต้องมีโจรมากกว่าหมื่นคนกระมัง!

หลิงอวี๋จึงพูดจุดที่น่าสงสัยทั้งหมดออกมา

เซียวหลินเทียนพยักหน้า “ข้าก็คิดเช่นนี้ นอกเสียจากว่าโจรเหล่านั้นจะมิใช่โจรทั่วไป แต่เป็นทหารราชสำนัก...”

เซียวหลินเทียนมองไปทางหลิงอวี๋อย่างมีความหมาย “ตอนนั้นองค์ชายคังประจำการอยู่ที่ตัวเมืองจิ้งไห่… เสด็จพ่อทรงฉลาดปราดเปรื่องถึงเพียงนั้น หากหลิงเสียงกังทำเงินเหล่านั้นหายไปจริง ๆ ก็ยากจะหนีโทษประหาร!”

“แต่เหตุใดหลิงเสียงกังจึงแค่ถูกถอดจากตำแหน่งแต่มิถูกให้ขังคุก?

หลิงอวี๋ตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วขมวดคิ้วพลางเอ่ย “ท่านจะบอกว่า เสด็จพ่อคาดเดาความจริงของเรื่องนี้ไว้แล้ว เพราะองค์ชายคังลูกของตนปล้นเบี้ยหวัดทหารไป ดังนั้นเสด็จพ่อจึงมิตรวจให้ลึก!”

“ทว่าหากจะประหารหลิงเสียงกังด้วยเหตุนี้ เสด็จพ่อก็รู้สึกผิดจึงทำได้เพียงถอดหลิงเสียงกังออกจากตำแหน่งแต่มิได้ประหารเขา?”