ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1592

เซียวหลินเทียนกับท่านอ๋องเฉิงและเหล่าขุนนางต่างกำลังมองว่านฉีซานจัดการกับพวกหนู

กระทั่งป้อนเสร็จ หนูก็ถูกใส่เข้าไปในกรง และพวกเขาก็คอยเฝ้าดูปฏิกิริยาของหนู

ทางด้านหลิงอวี๋ได้ผลการทดลองจากในมิติแล้ว

การวิเคราะห์เลือดบนผ้าไหมเห็นได้ชัดว่ามิใช่เลือดคน แต่เป็นเลือดหนูซึ่งมีสารพิษที่มิรู้จักอยู่

เลือดเหล่านั้นมิใช่ของไทฮองไทเฮา ตอนนี้หลิงอวี๋สนใจว่าหนูที่กินเลือดไทฮองไทเฮาไปจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

นางฝืนอาการคลื่นไส้แล้วก้าวไปข้างหน้าเพื่อคอยสังเกตอยู่กับเซียวหลินเทียน

ช่วงเวลาประมาณหนึ่งก้านธูป หนูที่กินเลือดของหนูตายก็เริ่มมีปฏิกิริยา แขนขาของพวกมันกระตุกและล้มลงทีละตัว เลือดออกจากทวารทั้งเจ็ดแล้วก็ตาย

แต่หนูที่กินเลือดของไทฮองไทเฮากลับไม่มีปฏิกิริยาใด กระโดดไปมาอยู่ในกรง

ทุกคนรอไปอีกช่วงเวลาหนึ่งก้านธูป หนูพวกนั้นก็ยังคงกระโดดไปมา

ว่านฉีซานจึงเอ่ย “ฝ่าบาท หนูกินเลือดของไทฮองไทเฮาไปแล้วยังมิตายพ่ะย่ะค่ะ สิ่งนี้พิสูจน์ได้ว่าไทฮองไทเฮามิได้ถูกวางยาพิษ!”

องค์ชายคังถูกเซียวหลินเทียนไล่ออกไปแล้ว ผู้ตรวจการพันผู้ซื่อสัตย์ภักดีของเขาจึงเสี่ยงทำให้เซียวหลินเทียนขุ่นเคือง แล้วเอ่ยอย่างกล้าหาญ

“หนูยังมีชีวิตอยู่ก็มิได้หมายความไทฮองไทเฮามิได้ถูกพิษนี่ บางทีพิษที่ไทฮองไทเฮาได้รับอาจจะเป็นพิษเรื้อรังก็ได้!”

แม้ว่าคำพูดนี้จะมีความหมายของการตั้งคำถาม แต่ก็นับว่าพูดอยู่บนความเป็นเหตุเป็นผล เซียวหลินเทียนจึงมิอาจโกรธได้

หลิงอวี๋รู้ว่าเซียวหลินเทียนมิได้เข้าใจเรื่องการแพทย์ จึงเอ่ยอย่างเย็นชา “ข้ามิเห็นด้วยกับคำพูดของผู้ตรวจการพัน!”

“หนูเหล่านี้สามารถเจาะเข้าไปกัดกินไทฮองไทเฮาในโลงได้ ก็พิสูจน์แล้วว่าก่อนหน้านี้พวกมันยังคงมีชีวิตอยู่ ทุกคนล้วนเห็นกันว่าหนูกลุ่มหลังกินเลือดของหนูที่ตายไปได้มิถึงชั่วยามครึ่งก็ถูกพิษตายแล้ว!”

“หากไทฮองไทเฮาถูกพิษเรื้อรัง เช่นนั้นเหตุใดหนูพวกนี้จึงตายเร็วถึงเพียงนี้เล่า?”

ใต้เท้าเถี่ยรู้สึกว่าหลิงอวี๋พูดมีเหตุผลจึงพยักหน้าเห็นด้วย

ผู้ตรวจการพันถูกหลิงอวี๋ถามเช่นนี้ก็พูดมิออก แต่ก็ยังฝืนเอ่ย “ฮองเฮาฉลาดถึงเพียงนี้ เช่นนั้นเหตุใดมิอธิบายให้พวกเราเข้าใจว่าเพราะเหตุใดหนูกินเลือดของไทฮองไทเฮาแล้วถึงมิตายเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”