ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1594

จุดแดงเล็กเช่นนี้อาจเกิดจากยุงกัดก็ได้ หากมิใช่ว่าหลิงอวี๋สังเกตอย่างละเอียดมาก ๆ ก็ไม่มีทางพบ

หลิงอวี๋ลูบอย่างเงียบ ๆ ผิวหนังใกล้กับจุดแดงเล็กนั้นแข็งไปแล้ว

นี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?

หรือที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเข้าวังวันนั้นก็ใช้วิธีที่มิให้รู้ตัวทิ้งจุดแดงนี้ไว้ที่บนตัวของไทฮองไทเฮาแล้ว?

หลิงอวี๋อยากใช้มีดผ่าตัดผ่าจุดแดงนี้เพื่อดูเนื้อเยื่อผิวหนังรอบ ๆ แต่มีผู้คนจับจ้องอยู่นางจึงมิสามารถลงมือได้

คราก่อนที่จักรพรรดิอู่อันหัวใจวายจากไป หลิงอวี๋ก็มิสามารถผ่าศพเพื่อตรวจสาเหตุการตายของเขาให้แน่ชัดได้

หรือครานี้ก็จะถูกสถานการณ์จำกัดไว้อีกแล้ว?

หลิงอวี๋มิยอมแพ้ นางกวาดสายตามองไปตรงผิวหนังเทียมที่ยังใช้มิหมด หลิงอวี๋จึงรีบหยิบมีดขึ้นมาแล้วส่งสายตาไปให้หลิงซวน

หลิงซวนกับหลิงอวี๋รู้ใจกันเป็นอย่างมากจึงรีบเข้าไปประคองไทฮองไทเฮาให้หลิงอวี๋เปลี่ยนผ้าห่มศพ

หลิงอวี๋อาศัยตอนที่พวกแม่นมมองมิเห็นข้างหลังใช้มีดตัดที่จุดแดงบนตัวไทฮองไทเฮานั้นมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ติดผิวหนังเทียมลงไป

จากนั้นหลิงอวี๋ก็อาศัยตอนที่จัดผ้าห่อศพให้ไทฮองไทเฮาโยนผิวหนังที่ตัดออกมาเข้าไปในมิติ

ความเร็วนี้ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นทั้งนั้น

พวกแม่นมเห็นว่าฮองเฮาของแคว้นทำการห่อผ้าห่อศพให้ไทฮองไทเฮาที่สิ้นพระชนม์ไปด้วยตนเองเช่นนี้โดยไม่มีการเลี่ยงความโชคร้ายของคนร้ายแม้แต่น้อยก็ล้วนเคารพนับถือเป็นอย่างมาก

กระทั่งหลิงอวี๋จัดการให้ไทฮองไทเฮาเรียบร้อย พวกท่านอ๋องเฉิงก็ตรวจสอบไปได้มากแล้ว

ท่านอ๋องเฉิงเห็นไทฮองไทเฮาที่เมื่อครู่ยังอยู่ในสภาพน่าสังเวชได้กลับมาเป็นดังเดิมแล้วก็ซาบซึ้งจนน้ำตารื้น

แม้แต่องค์ชายเย่กับองค์ชายรุ่ยที่สงสัยว่าหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนทำร้ายไทฮองไทเฮาก่อนหน้านี้ เมื่อเห็นสภาพของไทฮองไทเฮาก็คลายสงสัยไปมาก

หากหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนทำร้ายไทฮองไทเฮาจริง ๆ จะต้องรู้สึกอยู่ในใจและมิกล้าเข้าใกล้ไทฮองไทเฮา

“เงียบ!”

ท่านอ๋องเฉิงจ้องมองไท่เฟยเส้าด้วยความโกรธแล้วเอ่ยเสียงแข็ง “ไท่เฟยเส้า ข้าจะแก่เลอะเลือนหรือไม่ก็มิใช่เรื่องที่ท่านต้องมาสงสัย!”

“หากกล้าพูดตัดบทข้าอีก ข้าจะทำการลงโทษ!”

เซียวหลินเทียนสนับสนุนท่านอ๋องเฉิง แล้วเอ่ยด้วยความโกรธเช่นกัน “ท่านอ๋องเฉิงเป็นราชสำนักฝ่ายใน จักรพรรดิองค์ก่อนมอบแส้ลงโทษมังกรให้เขาด้วยตนเอง สามารถลงโทษจักรพรรดิที่มิดีได้และลงโทษขุนนางที่มิดีได้!”

“หากเขาแก่เลอะเลือน แล้วจักรพรรดิองค์ก่อนจะมอบแส้ลงโทษมังกรให้เขาได้อย่างไร? ไท่เฟยเส้ากล่าวหาอ้อม ๆ ว่าจักรพรรดิองค์ก่อนโง่เขลาหรือ?”

ไท่เฟยเส้าถูกพูดด้วยเช่นนี้ก็คุกเข่าลง “ขอฝ่าบาทโปรดอย่าได้พิโรธ หม่อมฉันเอ่ยวาจาหยาบคายเองเพคะ ล่วงเกินแล้ว...”

เซียวหลินเทียนมิได้คิดจะปล่อยนางไปง่าย ๆ เช่นนี้ สายตาคมกริบนั้นมองไปทางไท่เฟยเส้า...

ก่อนหน้านี้ไท่เฟยเส้ากับองค์ชายคังก็ก้าวร้าวกับตนและหลิงอวี๋มาโดยตลอด ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว ควรเป็นตาของตนที่จะมุ่งเป้าไปที่พวกเขาบ้างแล้ว...