ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1595

“เชิญท่านอ๋องเฉิงไต่สวนคดีต่อ!”

เซียวหลินเทียนมิได้ให้ไท่เฟยเส้าลุกขึ้น ไท่เฟยเส้าจึงทำได้เพียงคุกเข่าอยู่เช่นนั้น

ท่านอ๋องเฉิงเองก็ทำเป็นมิเห็นแล้วเอ่ยต่อ “ที่ข้าบอกว่าไทฮองไทเฮามิได้ถูกพิษนั้นมีหลักฐาน ว่านฉีซาน หยิบหนูขึ้นมา!”

ว่านฉีซานจึงยกพวกหนูที่ยังมีชีวิตอยู่ขึ้นมา

ท่านอ๋องเฉิงอธิบายให้เหล่าขุนนางฟังว่าได้ป้อนเลือดของไทฮองไทเฮาให้หนูเหล่านี้แล้ว

เมื่อเห็นพวกหนูยังมีชีวิตอยู่ดี แม้แต่ผู้ตรวจการพันเองก็หาคำพูดมาค้านมิได้

ส่วนองค์ชายคังก็พะวงกับคำขู่ของเซียวหลินเทียนเมื่อครู่ มิกล้าค้านออกไป

ท่านอ๋องเฉิงให้ว่านฉีซานเอาผ้าไหมที่หนูกัดกินไปขึ้นมา รวมทั้งหนูกลุ่มหลังที่ได้ทำการป้อนน้ำแช่ผ้าไหมให้กินแล้วตายเพราะพิษด้วย

“ความจริงเป็นที่ประจักษ์ว่า ไทฮองไทเฮาสิ้นพระชนม์จากพระอาการพระทัยวายเฉียบพลัน และพระศพของพระนางถูกทำลาย ทั้งนี้เพราะมีคนจงใจเปลี่ยนเป็นผ้าไหมที่แช่น้ำหอมพิษกันหนูนี้ไว้ ทั้งยังเจาะฝาโลงใส่หนูเข้าไปด้วย!”

ท่านอ๋องเฉิงพูดถึงตรงนี้ สายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ไท่เฟยเส้าที่คุกเข่าอยู่

“ข้าได้สอบสวนรองหัวหน้าที่จัดการเรื่องพระราชพิธีพระศพแล้ว ตามที่บอกมาก็คือเป็นผ้าไหมห่อศพที่เถิงเซียงจากตำหนักของไท่เฟยเส้านำมาให้!”

ไท่เฟยเส้าได้ยินประโยคนี้ก็เอ่ยอย่างรีบร้อน “ท่านอ๋องเฉิง เมื่อคืนไทฮองไทเฮาสิ้นพระชนม์อย่างกะทันหัน ฮองเฮามิได้อยู่ในวัง หม่อมฉันจึงเป็นเจ้าภาพช่วยห่อศพให้ไทฮองไทเฮา เถิงเซียงนำผ้าห่อศพไปให้ตามคำสั่งของหม่อมฉันจริง ๆ!”

“แต่นี่ก็มิเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าเถิงเซียงเป็นคนจัดการวางแผนเรื่องผ้าไหมนั่น! รองหัวหน้ากรมวังที่รับผิดชอบเรื่องพระราชพิธีพระศพเองก็ทำการเปลี่ยนผ้าไหมได้เช่นกัน”

ท่านอ๋องเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ “นำตัวเถิงเซียงมา!”

แม่นมสองคนจึงนำตัวเถิงเซียงมา

นี่คือการทรมานที่มีมาตั้งแต่ราชวงศ์ก่อน ใช้สำหรับเป็นโทษประหารของนักโทษที่กระทำผิดร้ายแรงมาก...

“หากพวกเจ้าสองคนคิดว่าข้ามิสามารถตรวจสอบว่าใครในพวกเจ้าที่พูดโกหกได้ พวกเจ้าคิดผิดแล้ว!”

ท่านอ๋องเฉิงตะคอกเสียงดัง “ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าแค่ครั้งเดียว ขอเพียงสารภาพความจริง ข้าจะยอมให้ศพอยู่ในสภาพสมบูรณ์และละเว้นความเจ็บปวดจากการถูกงูนับหมื่นกัดกิน!”

รองหัวหน้าเอ่ยเสียงดัง “ท่านอ๋องเฉิง ผ้าไหมที่กระหม่อมส่งไปมิได้มีปัญหาแน่ ๆ หากพิสูจน์มาว่ากระหม่อมโกหก กระหม่อมยอมถูกงูนับหมื่นกัดกินจนตาย!”

รองหัวหน้าพูดเช่นนี้ เถิงเซียงเองก็ทำได้เพียงกัดฟันสาบานไปเช่นเดียวกัน

นางเชื่อว่าหากตนมิยอมรับ ท่านอ๋องเฉิงก็ไม่มีทางตรวจสอบได้ว่าตนเปลี่ยนผ้าไหม

ท่านอ๋องเฉิงเห็นสถานการณ์นั้นก็เอ่ยเสียงเรียบ นำตัวพวกแม่นมที่ติดตามเถิงเซียงไปส่งผ้าไหมเข้ามา!”