ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1597

ส่วนหนูกลุ่มหลังที่ว่านฉีซานปล่อยเข้ามา ทันทีที่ได้รับอิสระก็รีบพุ่งตรงไปที่เถิงเซียงกับพวกแม่นมทันที

ดูเหมือนว่าบนร่างกายของเถิงเซียงกับเหล่าแม่นมจะมีจุดที่พวกมันสนใจ หนูพวกนั้นกระโดดไปบนตัวของเถิงเซียงกับพวกแม่นมทันที

พวกนางมีหรือจะเคยเจอเรื่องเช่นนี้จึงตกใจจนกรีดร้องออกมาทันที

ในความตกใจและผลักกันไปมา เถิงเซียงกับแม่นมสองคนก็ล้มลงไปที่พื้น

แต่หนูมิได้สนใจ พวกมันกัดกินที่เสื้อผ้า ใบหน้าและผิวหนังของพวกนางอย่างบ้าคลั่ง...

เถิงเซียงกับแม่นมเหล่านั้นล้วนถูกหนูกัดจนกรีดร้องออก

ภาพนี้มิเพียงแต่ทำให้เหล่าขุนนางตกตะลึง แม้แต่ไท่เฟยเส้ากับเหล่าสตรีทั้งหลายก็ตกตะลึงไปเช่นกัน ต่างก็ตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว

ศพของไทฮองไทเฮาก็ถูกกัดกินเช่นนี้!

เซียวหลินเทียนโกรธมาก พยายามที่จะระงับความโกรธของตนไว้ เขากลัวว่าจะควบคุมตนเองมิอยู่แล้วผลักไท่เฟยเส้าเข้าไปในกรงให้นางได้สัมผัสความเจ็บปวดของการถูกหนูกัดกินดู

“ช่วยด้วย!”

เถิงเซียงกับพวกแม่นมรีบมิไหวต่างก็ร้องออกมา

องค์ชายคังขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าจะทนมองพวกเถิงเซียงถูกทรมานเช่นนี้มิค่อยไหวนัก

ผู้ตรวจการพันเองก็ทนมิไหวจึงเอ่ยถาม “ท่านอ๋องเฉิง นี่ท่านทำสิ่งใด? สิ่งนี้สามารถพิสูจน์อะไรได้พ่ะย่ะค่ะ?”

“พิสูจน์อะไร?”

ท่านอ๋องเฉิงเอ่ยอย่างอึมครึม “ข้าบอกไปแล้วว่าผ้าไหมถูกแช่น้ำหอมพิษกันหนู กลิ่นเหล่านี้มีแรงดึงดูดให้หนูถึงตาย!”

“เถิงเซียงกับพวกแม่นมดื้อด้านมิยอมรับผิดและยืนกรานว่ามิได้เปลี่ยนผ้าไหมมิใช่หรือ? เช่นนั้นหากรองหัวหน้าเปลี่ยนผ้าไหม เขาจัดการกับผ้าไหมเหล่านี้ แล้วเหตุใดหนูมิไปกัดเขาเล่า?”

ท่านอ๋องเฉิงโกรธมาก “ดูเรื่องที่เกิดขึ้นในกรงสิ หลักฐานประจักษ์ชัดแล้ว… ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าตอนที่กรมวังส่งมาผ้าไหมยังดีอยู่ แต่เดรัจฉานพวกนี้ทำการเปลี่ยนผ้า จึงทำให้ศพของไทฮองไทเฮาถูกทำลาย!”

พวกขุนนางทั้งหลายจึงตระหนักได้ทันที ที่แท้นี่ก็คือวิธีการพิสูจน์