ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1607

คำพูดนี้ขององค์ชายรุ่ยมีความกล้าหาญมากจนได้รับการยกย่องจากเหล่าขุนนาง

เมื่อเทียบกับองค์ชายคังที่ดูหวาดกลัวปัญหาแล้ว องค์ชายรุ่ยดีกว่ามากนัก!

“เรื่องการนำทัพออกรบประเดี๋ยวค่อยว่ากัน ข้ายังพูดมิจบ!”

เซียวหลินเทียนเหลือบมององค์ชายคังด้วยความโกรธอย่างเตือน ๆ พลางเอ่ยอย่างเย็นชา “เว่ยเหนือกับฉีตะวันออกร่วมมือกันจะโจมตีเยวี่ยใต้!”

“อัครเสนาบดีจ้าวหนีมิทันจึงตกอยู่ในกำมือขององค์ชายอิงแห่งเว่ยเหนือ องค์ชายอิงให้ข้าเอาเมืองสองเมืองไปแลกตัวอัครเสนาบดีจ้าวกลับมา!”

ว่ากระไรนะ?

คำพูดนี้ทำให้ขุนนางจำนวนมากแตกตื่นขึ้นมาทันที

องค์ชายคังก็ตะลึงไปเช่นกัน เมื่อครู่เขายังกล่าวโทษเซียวหลินเทียนที่ทำให้แคว้นกันกู่ขุ่นเคือง ตอนนี้จ้าวฮุยตกอยู่ในกำมือขององค์ชายอิง เขาจะยังกล้าพูดว่ามิสู้รบและต้องการสันติสุขอยู่ได้อีกหรือ?

คราวนี้ขุนนางที่เข้าใจสถานการณ์รู้สึกได้ถึงวิกฤติแล้ว หากเว่ยเหนือกับฉีตะวันออกร่วมมือกันทำสงครามกับเยวี่ยใต้ เยวี่ยใต้ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขา

หากเยวี่ยใต้ถูกยึดอำนาจไป แล้วเว่ยเหนือกับฉีตะวันออกร่วมมือกันทำสงครามกับฉินตะวันตกอีก ฉินตะวันตกต่อสู้แบบหนึ่งต่อสองจะมีโอกาสชนะเท่าใดกัน!

“ฝ่าบาท เช่นนี้จะทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ?”

แม่ทัพฟางกับแม่ทัพเว่ยเอ่ยถามเป็นเสียงเดียวกัน

ท่านอ๋องเฉิงขมวดคิ้วมุ่น นี่เป็นสงครามที่มิอาจเลี่ยงได้ ผู้ใดก็อย่าได้คิดที่จะปล่อยผ่าน

ท่านอดีตเสนาบดีกับหลิงเสียงกังกังวลใจกับเซียวหลินเทียน เซียวหลินเทียนเพิ่งขึ้นครองบัลลังก์มิกี่เดือนก็ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องใหญ่ที่ถูกโจมตีทั้งหน้าและหลังเช่นนี้แล้ว

หากผ่านด่านนี้ไปมิได้ เช่นนั้นจะมิได้มีเพียงเซียวหลินเทียนที่แย่ แผ่นดินฉินตะวันตกเองก็จะต้องเปลี่ยนเจ้าของไปด้วย

องค์ชายเย่พลันตกใจ สงครามในหลายปีก่อนนี้ ยังเป็นการที่ต่างฝ่ายต่างสู้รบกัน ฉินตะวันตกมิเคยเผชิญหายนะที่ใหญ่หลวงเช่นนี้มาก่อน

“ต้องช่วยเหลืออัครเสนาบดีจ้าว!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างเด็ดขาด “แคว้นเล็กเหล่านั้นเองก็ต้องเอากลับคืนมา! ข้ามิยอมให้พวกเขาคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปหรอก!”