ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1608

เมื่อจัดการตัวเลือกที่จะไปยึดครองแคว้นเล็กแล้ว ทุกคนล้วนมองเซียวหลินเทียนอย่างกังวล

เว่ยเหนือกับฉีตะวันออกต่างหากที่เป็นประเด็นหลัก เซียวหลินเทียนจะส่งผู้ใดไปต้านพวกเขากัน?

“ฝ่าบาท กระหม่อมยินดีนำทัพไปที่ชายแดนเพื่อต้านการรุกรานของฉีตะวันออกพ่ะย่ะค่ะ!”

ท่านอดีตเสนาบดีก้าวออกมาเสนอตัวอย่างมิลังเล เขาได้ยินขันทีเหอส่งคนไปถ่ายทอดคำพูดของเซียวหลินเทียนให้เขาพาหลิงเสียงกังมาด้วย ก็รู้ว่าเซียวหลินเทียนอยากให้โอกาสหลิงเสียงกังทำความดีชดใช้ความผิด

ตัวตนของหลิงเสียงกังในยามนี้ยังคงเป็นขุนนางต้องโทษอยู่ มิว่าจะด้วยความรู้สึกหรือด้วยเหตุผลเซียวหลินเทียนก็มิสามารถให้เขาเป็นแม่ทัพใหญ่นำทัพออกรบได้

ท่านอดีตเสนาบดีจึงทำได้เพียงเสนอตัวรับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่เสียเอง เช่นนี้หลิงเสียงกังก็สามารถติดตามตนไปออกรบในฐานะรองแม่ทัพได้แล้ว

องค์ชายคังเข้าใจเจตนาของท่านอดีตเสนาบดีในทันที ไหนเลยจะให้ท่านอดีตเสนาบดีสมหวัง เขาจึงก้าวออกมาทันทีพลางเอ่ย

“กระหม่อมขอคัดค้านเรื่องที่ท่านอดีตเสนาบดีจะนำทัพออกรบพ่ะย่ะค่ะ...”

“ฝ่าบาท ท่านอดีตเสนาบดีอายุมากแล้ว คราก่อนตกลงมาจากม้าก็ขาหักไป แม้ว่าจะรักษาจนสามารถเดินได้แล้ว แต่เวลายาวนานไปก็มิอาจทนรับได้!”

“การไปสนามรบมิใช่เรื่องเล่น ๆ ชีวิตของทหารจำนวนมากเหล่านั้นมิสามารถฝากไว้กับชายชราที่สามารถล้มลงได้ทุกเมื่อเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ!”

ท่านอดีตเสนาบดีได้ยินองค์ชายคังตั้งคำถามในความสามารถของตนเช่นนั้นก็เอ่ยขึ้นมาอย่างโมโห “องค์ชายคัง ในตอนที่กระหม่อมติดตามจักรพรรดิองค์ก่อนสูงสุดไปออกรบ ท่านยังมิเกิดเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

“แม้ว่ากระหม่อมจะบาดเจ็บที่ขา แต่ท่านเชื่อหรือไม่ว่า กระหม่อมก็สามารถรบชนะท่านได้อย่างสบาย ๆ?”

“หากมิเชื่อก็ออกไป หากกระหม่อมมิสามารถสู้จนท่านทรุดลงได้ภายในสิบกระบวนท่า กระหม่อมจะมิเอ่ยถึงเรื่องการรบอีก!”

องค์ชายคังพูดมิออกในทันที ท่านอดีตเสนาบดีมีวรยุทธ์แก่กล้ายิ่งนัก เขามิใช่คู่ต่อสู้ของท่านอดีตเสนาบดีจริง ๆ

ช่างเถิด ตาแก่ตายยากนี่ อยากไปเจ้าก็ไป ข้าจะให้เจ้าไปแล้วไปลับให้จงได้

เซียวหลินเทียนให้หลิงเสียงกังมา ก็เพราะตั้งใจจะให้ท่านอดีตเสนาบดีพาเขาไปสนามรบด้วย เมื่อเห็นท่านอดีตเสนาบดีเข้าใจชัดเจนจึงเอ่ย

“เมื่อท่านอดีตเสนาบดีประจำการอยู่ที่ชายแดน คุ้นเคยกับฉีตะวันออกดี ขอสั่งให้ท่านนำทัพไปที่ชายแดน แล้วร่วมกับแม่ทัพกู่หยุดฉีตะวันออกไว้!”

“หลิงเสียงกัง!”

หลิงเสียงกังเห็นเซียวหลินเทียนเรียกชื่อของตนก็ก้าวออกไปคุกเข่าลงข้างหนึ่ง

หลิงอวี๋ฟังอยู่ข้างใน ใจก็เป็นกังวลเรื่องท่านอดีตเสนาบดีกับหลิงเสียงกัง

แต่หลิงอวี๋ก็รู้ว่า ครั้งนี้คือโอกาสที่จะตัดสินว่าหลิงเสียงกังจะสามารถกลับมายืนบนตำหนักกระดิ่งทองอีกครั้งอย่างถูกต้องได้หรือไม่

หากหลิงเสียงกังมีความดีความชอบ ตระกูลหลิงก็จะฟื้นคืนเกียรติยศในอดีต และกำจัดความมืดมนที่นางซุนทำไว้กับตระกูลหลิงได้

เส้นทางการแต่งงานที่หลิงหว่านถูกขัดขวางก็จะเปิดอนาคตที่สดใสขึ้นอีกครั้ง

ท่านอดีตเสนาบดีและหลิงเสียงกังเลือกแล้ว แม้ว่าหลิงอวี๋จะกังวล แต่ก็เอ่ยคัดค้านมิออก

“เว่ยเหนือเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”

“ฝ่าบาทจะส่งผู้ใดไปหยุดยั้งเว่ยเหนือ?”

ท่านอ๋องเฉิงเห็นว่าเซียวหลินเทียนส่งท่านอดีตเสนาบดีไปที่ชายแดนฉีตะวันออกแล้วก็อดมิได้ที่จะเอ่ย “องค์ชายอิงแห่งเว่ยเหนือมีวรยุทธ์ที่แก่กล้านัก เหล่าทหารที่อยู่ใต้บังคับบัญชาก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน!”

“ฝ่าบาท หากมิรังเกียจที่กระหม่อมอายุมาก ก็ให้กระหม่อมนำทัพไปหยุดยั้งเว่ยเหนือเถิด!”