ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1609

เมื่อท่านอ๋องเฉิงพูดขึ้นมาเองว่าจะไปสู้กับเว่ยเหนือ องค์ชายเย่ก็หน้าแดงขึ้นมา

ท่านอ๋องเฉิงอายุมากแล้ว จะทนต่อการต้องเคลื่อนพลไปเช่นนี้ได้อย่างไร!

ตนยังหนุ่มยังแน่นมีกำลัง หากยามนี้มิเสนอตัว จะให้ขุนนางเหล่านี้กับองค์จักรพรรดิคิดว่าตนรักตัวกลัวตายหรือ?

“ฝ่าบาท กระหม่อมยินดีนำทัพไปหยุดยั้งเว่ยเหนือพ่ะย่ะค่ะ!”

องค์ชายเย่ก้าวออกไปขอออกรบอย่างเด็ดเดี่ยว

แม้ว่าหลี่ว์เซียงจะเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋น แต่ก็คุ้นเคยกับแคว้นต่าง ๆ เหล่านี้เป็นอย่างดี เขาจึงเอ่ยอย่างกังวล “ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าองค์ชายเย่มิเหมาะที่จะเป็นผู้นำทัพไปหยุดยั้งเว่ยเหนือพ่ะย่ะค่ะ!”

“องค์ชายเย่ขาดประสบการณ์การรบ ส่วนองค์ชายอิงฉลาดและเจ้าเล่ห์ กระหม่อมกังวลว่าองค์ชายเย่ไปแล้วจะมิใช่คู่ต่อสู้ขององค์ชายอิงพ่ะย่ะค่ะ!”

องค์ชายเย่เองก็รู้ตัวดี วันที่แข่งขันทางทหารสี่แคว้น กำลังพลที่เขานำไปมิสามารถเอาชนะองค์ชายอิงได้ ครานี้มิใช่การแข่งขัน แต่เป็นการรบที่มีการใช้อาวุธกันจริง ๆ

หากทำมิดี ตนมิเพียงแต่ต้องสละชีวิตแต่ยังจะทำให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่ด้วย

องค์ชายคังกวาดสายตามองทุกคนอย่างเงียบ ๆ แม่ทัพเหล่านี้ส่วนมากมิออกเสียง มิรู้ว่ามีอะไรอยู่ในใจ

แล้วจู่ ๆ องค์ชายคังก็เกิดความคิด ตอนนั้นในระหว่างการแข่งขันทางทหารสี่แคว้นเซียวหลินเทียนเอาชนะองค์ชายอิงได้ จะสามารถยุให้เซียวหลินเทียนนำทัพด้วยตนเองหรือไม่!

ขอเพียงเขาออกรบ หากอยากจะลอบจัดการกับเขาก็มีโอกาสอยู่มาก!

แม้ว่าจะทำให้เขาตายมิได้ แต่หากเซียวหลินเทียนพ่ายศึก พวกเขาก็จะสามารถกล่าวโทษเขาได้อย่างมีเหตุผล

องค์ชายคังกำลังคิดจะเอ่ยปาก เซียวหลินเทียนก็เอ่ยขึ้นมา “เรื่องคนที่จะนำทัพไปหยุดยั้งเว่ยเหนือและช่วยเยวี่ยใต้นั้นข้าได้ตัดสินใจแล้ว!”

เป็นผู้ใด?

สายตาของบรรดาขุนนางต่างก็มองไปทางเซียวหลินเทียนอย่างจริงจัง ขุนนางฝ่ายบู๊ก็ยิ่งกังวล กลัวว่าเซียวหลินเทียนจะเอ่ยชื่อตนออกมา

“ข้า!”

คำเดียวของเซียวหลินเทียนราวกับพายุที่โหมกระหน่ำโจมตีเข้าที่หัวของทุกคน พวกเขาตกใจจนตื่นตะลึงกันไปหมด