ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1613

การกระทำของเซียวหลินเทียนค่อนข้างจะดูโง่เขลา แต่กลับซื่อตรงจนทำให้หลิงอวี๋รู้สึกอบอุ่น

จักรพรรดิที่น่าเกรงขามในตำหนักกระดิ่งทอง กลับมาทำท่าทางน่ารักเช่นนี้เพื่อปลอบตน แล้วนางจะพูดอะไรได้อีก!

เซียวหลินเทียนทำท่าทีเช่นนี้ก็เพื่อลดความกังวลของนาง นางจึงทำได้เพียงก้าวไปข้างหน้าเท่านั้น!

“เซียวหลินเทียน!”

หลิงอวี๋คว้าชายเสื้อของเขาเอาไว้แล้วช้อนตามองเขา จากนั้นก็เอ่ยอย่างตั้งใจ “รับปากหม่อมฉันว่าจะต้องดูแลตนเองให้ดี อย่าไปเสี่ยงง่าย ๆ!”

“มิเพียงแต่ราษฎรที่ต้องการท่าน หม่อมฉันกับเยวี่ยเยวี่ยเองก็ต้องการท่านเช่นกัน!”

เมื่อชาติก่อนหลิงอวี๋มิได้แต่งงาน นี่เป็นครั้งแรกที่นางมีประสบการณ์ในการส่งสามีของตนไปออกรบ

ด้านหน้ามีหมาป่าด้านหลังก็มีเสือ นางรู้ว่าเซียวหลินเทียนไปครั้งนี้จะมีอันตรายมาก แล้วจะวางใจได้อย่างไร!

“อาอวี๋ วางใจเถิด ข้าจะต้องดูแลตัวข้าเองให้ดีเพื่อพวกเจ้า!”

เซียวหลินเทียนโอบหลิงอวี๋ไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าของเขาก็เทินไปที่บนไหล่ของนาง

เมื่อก่อนเมื่อไปออกรบ ไม่มีคนที่ใกล้ชิดส่งตนไป และไม่มีผู้ใดห่วงเรื่องความปลอดภัยของเขาจากใจจริง

ตอนนี้ เขามีภรรยาและลูกชาย พวกเขาคือความห่วงใยของเขา!

เขาจะต้องปลอดภัยกลับมาเพื่อพวกเขา

หลิงอวี๋พูดสิ่งที่กังวลมิออกแล้ว กลัวว่าจะกระทบต่อจิตใจที่ต่อสู้ของเซียวหลินเทียน

นางจึงโอบเอวเขาด้วยสองมือแล้วซุกอยู่ในอ้อมแขนของเขาเงียบ ๆ

ยามนี้นางคือภรรยาของเขา เป็นสตรีตัวเล็ก ๆ ที่เป็นห่วงเรื่องความเป็นความตายของเขา นางแค่อยากจะถนอมความอบอุ่นอันแสนสั้นของการได้อยู่กับเขาไว้...

เซียวหลินเทียนเองก็กอดหลิงอวี๋แน่น และกระซิบที่ข้างหูของนางกำชับให้นางระวังตัว โดยเฉพาะองค์ชายคังกับภรรยาของเขาก็ต้องระวังไว้

ทั้งสองคุยกันไปหนึ่งชั่วยามกว่าแล้วจึงแยกกันอย่างมิเต็มใจ ต่างคนต่างก็ไปทำหน้าที่

กองทัพต้องรวดเร็ว อีกสองวันกองทัพใหม่จะต้องออกเดินทาง ในช่วงนี้ต้องเตรียมเสบียงให้พร้อม