ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1655

ไท่เฟยเส้าเอ่ยอย่างจริงจังและจริงใจจนท่านอ๋องเฉิงมิรู้ว่าจะตอบอย่างไร

จูหลานกังวลว่าท่านอ๋องเฉิงจะมิสามารถทนต่อการโจมตีของไท่เฟยเส้าได้ แล้วจะประนีประนอมตอบตกลงไป จึงดึงองค์ชายเย่อยู่ก่อน

ยามนี้เมื่อเห็นว่าท่านอ๋องเฉิงกำลังลำบาก จูหลานจึงผลักองค์ชายเย่แล้วขยิบตาให้เขา

จูหลานรู้ดีถึงบุญคุณความแค้นของไท่เฟยเส้ากับหลิงอวี๋

ยามนี้หลิงอวี๋ควบคุมวังหลังอยู่ หากไท่เฟยเส้าฉวยโอกาสที่หลิงอวี๋บาดเจ็บมายึดอำนาจการจัดการของวังหลังไป สถานการณ์ของหลิงอวี๋จะยิ่งแย่ลงไปอีก

พวกเถาจื่อไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของไท่เฟยเส้าได้ ไท่เฟยเส้าจะต้องกำจัดพวกนางแน่!

องค์ชายเย่นึกถึงคำสั่งที่หลิงอวี๋บอกกับตนก่อนหน้านี้ จึงเปิดม่านรถม้าแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา

“ไท่เฟยเส้า กระหม่อมขอบคุณในความห่วงใยต่อราษฎรและแคว้นแทนฮองเฮาด้วย!”

“แต่การที่ให้ท่านไปอยู่ที่ศาลบูรพกษัตริย์เป็นพระราชโองการขององค์จักรพรรดิ ฮองเฮาเองก็มิสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ท่านรีบกลับไปที่ศาลบูรพกษัตริย์จะดีกว่า!”

“อย่าได้กังวล อาการบาดเจ็บที่ฮองเฮาได้รับนั้นน้อยนิด พักฟื้นสองวันก็มิเป็นอะไรแล้ว! มีพระชายาของกระหม่อมอยู่ดูแลพระนางแล้ว มิรบกวนท่านแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

ท่านอ๋องเฉิงก็พยักหน้าพลางเอ่ย “ไท่เฟยเส้า องค์ชายเย่พูดถูก! เห็นแก่ที่เจ้ามีแก่ใจนึกถึงฉินตะวันตก เรื่องที่กลับมาโดยไม่มีพระราชโองการครานี้ก็ช่างมันไปเสียเถิด หากมีครั้งต่อไป จะต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรง!”

ไท่เฟยเส้าแทบจะพ่นเลือดที่อัดอั้นออกมาใส่หน้าของท่านอ๋องเฉิง

หลิงอวี๋ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยหรือ? นี่เป็นไปได้อย่างไร?

มิได้ นางไม่มีทางกลับไปง่าย ๆ เช่นนี้!

“ฮองเฮาทรงได้รับบาดเจ็บหรือ? เช่นนั้นหม่อมฉันยิ่งควรจะเข้าไปเยี่ยมสักหน่อย! หากกลับไปเช่นนี้ หม่อมฉันมิวางใจ!”

ไท่เฟยเส้ามองไปทางท่านอ๋องเฉิงอย่างก้าวร้าว “ท่านอ๋องเฉิง คำขอนี้ของหม่อมฉันมิมากเกินไปกระมังเพคะ!”

ครานี้แม้แต่องค์ชายเย่เองก็พูดมิออก ในฐานะผู้อาวุโสไท่เฟยเส้าไปเยี่ยมฮองเฮาที่ได้รับบาดเจ็บ ตามเหตุผลแล้วก็เป็นเรื่องที่สมควร!

หากพวกเขายังคงขัดขวางนางต่อ เช่นนั้นจะมิเป็นการบอกไท่เฟยเส้าหรือว่าหลิงอวี๋ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนมิอาจพบนางได้?

ในขณะที่ท่านอ๋องเฉิงกับองค์ชายเย่กำลังว้าวุ่นมิรู้จะปฏิเสธคำขอของไท่เฟยเส้าอย่างไร หลิงซวนก็ออกมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน