ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1656

หลิงซวนมองไปไกล ๆ ด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ พวกไท่เฟยเส้าเดินไปไกลแล้ว

จากนั้นนางก็พูดอย่างขมขื่นด้วยเสียงต่ำ “ฮองเฮายังมิทรงฟื้นเจ้าค่ะ สิ่งที่พูดเมื่อครู่นั้นหลี่ว์เซียงสอนมาเจ้าค่ะ… รับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าก่อน!”

“หากวันพรุ่งฮองเฮายังมิทรงฟื้น มิว่าเราจะแต่งเรื่องโกหกอะไรก็มิสามารถหยุดไท่เฟยเส้ามิให้นำคนเข้าวังได้แล้วเจ้าค่ะ!”

เมื่อจูหลานได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง!

“เข้าไปก่อนเถิดเจ้าค่ะ! พระชายาเย่ ประเดี๋ยวหมิ่นกูจะมาพบท่าน ท่านช่วยนางจัดการวังหลังไปก่อนนะเจ้าคะ!”

หลิงซวนเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “ก่อนที่ฮองเฮาจะทรงฟื้นขึ้นมา วังหลังมิสามารถวุ่นวายได้! ขอร้องท่านนะเจ้าคะ!”

“ข้า…”

จูหลานตกใจ แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ตอนนี้ หากตนมิช่วยหลิงอวี๋แล้วจะมีผู้ใดสามารถช่วยหลิงอวี๋ได้อีกเล่า!

“ข้าจะช่วยฮองเฮาดูแลวังหลังอย่างดี!”

จูหลานเอ่ยอย่างหนักแน่น “พวกเจ้ารีบหาวิธีช่วยฮองเฮา ต้องช่วยชีวิตฮองเฮาให้ได้!”

หลิงซวนมิกังวลข้างหลังแล้ว จึงรีบกลับพระตำหนักคุนหนิงทันที

เถาจื่อกับหานเหมยตื่นขึ้นมาภายใต้การรักษาของถังถีเตี่ยน ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บภายในสาหัส

แต่ถังถีเตี่ยนหมดหนทางกับอาการบาดเจ็บของหลิงอวี๋ นี่มิใช่ขอบเขตความรู้ของตนแล้ว!

เมื่อรู้ว่าหลิงอวี๋ยังคงหมดสติมิฟื้น เถาจื่อและหานเหมยก็พยายามลุกขึ้นแล้วคิดหาทางช่วยหลิงอวี๋

“หากขันทีโม่อยู่ก็คงจะดี!”

เถาจื่อได้รู้ว่าขันทีโม่เป็นยอดฝีมือพลังวิญญาณเมื่อการเปลี่ยนแปลงในวังคราก่อน

หลิงอวี๋ต่อสู่กับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้รับบาดเจ็บสาหัส มีเพียงขันทีโม่ลงมือเท่านั้น จึงจะมีความหวังในการรักษาได้

“ข้าให้คนของเกิ่งเสี่ยวหาวกับปี้ไห่เฟิงส่งจดหมายถึงขันทีโม่ทันที หวังว่าขันทีโม่จะกลับมาทันเวลา!”

หลิงซวนส่งคนไปส่งจดหมาย จากนั้นก็เอ่ยกับพวกหานเหมยอย่างเจ็บปวด “อาการบาดเจ็บของฮองเฮานั้นเกินกว่าจินตนาการของพวกเจ้า ที่ข้าบอกว่าฮองเฮาจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันพรุ่งนั่นคือความหวัง!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน