ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1662

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยใช้ขุนนางที่อยู่ที่นี่เหล่านี้เป็นโล่ในการเข้าไปเข้าเฝ้าหลิงอวี๋ หากพวกเขาปฏิเสธก็จะยืนยันว่าตนมีความผิด

ท่านอ๋องเฉิงยังมิเคยได้ข่าวเรื่องอาการของหลิงอวี๋ จึงมิรู้ว่าควรปล่อยให้เข้าไปหรือไม่

“ท่านอ๋องเฉิง...”

ขณะที่ท่านอ๋องเฉิงกำลังปวดหัวอยู่นั้น สุ่ยหลิงก็วิ่งเข้ามา “ให้พวกนางเข้ามาเถิดเพคะ ฮองเฮาฟื้นแล้ว!”

ในที่สุดหินก้อนใหญ่ในใจของท่านอ๋องเฉิงและหลี่ว์เซียงก็วางลงได้เสียที

“ท่านอ๋องเฉิง ท่านรับพวกนางเข้าวัง และหากถ่วงเวลาไว้ได้ก็ถ่วงไว้สักหน่อยเถิดเพคะ ฮองเฮายังต้องการเวลาสักหน่อยเพคะ!”

สุ่ยหลิงอธิบายอีกครั้ง

ฟื้นขึ้นมาก็ดีแล้ว เรื่องอื่นเป็นเรื่องเล็ก จัดการง่าย!

ท่านอ๋องเฉิงหันไปด้านล่างแล้วเอ่ย “ไท่เฟยเส้า พระชายาคัง รอสักครู่ อีกประเดี๋ยวฮองเฮาจะพบพวกเจ้า เกี้ยวที่จะมารับพวกเจ้าจะมาถึงแล้ว!”

ไท่เฟยเส้ากับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยสามารถเข้าไปเยี่ยมได้ แต่ทั้งสองต่างก็มิเชื่อว่าหลิงอวี๋ยังมีชีวิตอยู่

ท่านอ๋องเฉิงปล่อยให้พวกนางเข้าไปเช่นนี้ หรือว่าจะวางกับดักไว้ข้างใน?

ทั้งสองคนมิกล้าเข้าไปง่าย ๆ!

หากมิสามารถนำทัพเข้าไปได้ เช่นนั้นหากเข้าวังไป จะมิเป็นปลาให้ผู้อื่นเชือดหรอกหรือ?

“ท่านอ๋องเฉิง พวกใต้เท้าเจียงกับแม่ทัพเว่ยต่างก็กังวลเรื่องความปลอดภัยของฮองเฮา พวกเขาเองก็อยากจะเข้าเฝ้าพระนางด้วยกันเพคะ!”

ไท่เฟยเส้าเอ่ยอย่างรอบคอบ

ท่านอ๋องเฉิงเป็นทำราชการอยู่ในราชสำนักมาตลอดชีวิต ไหนเลยจะมิเข้าใจความคิดสกปรกของไท่เฟยเส้า

นางคิดว่าคนอื่นเป็นเช่นตน ตนชอบวางแผนจัดการผู้อื่น ก็คิดว่าผู้อื่นจะวางแผนจัดการนางกระนั้นหรือ?

“ไท่เฟยเส้า นี่เจ้ามาเข้าเฝ้าหรือชักชวนคนมาให้กำลังใจกันแน่?”

ท่านอ๋องเฉิงตำหนิ “บอกไปแล้วว่าฮองเฮาได้รับบาดเจ็บและจำเป็นต้องพักผ่อน พระนางสามารถพบเจ้ากับพระชายาคังได้ นั่นก็เพราะเห็นว่าประเดี๋ยวเจ้าจะไปศาลบูรพกษัตริย์แล้ว จึงมิอยากให้เสียความปรารถนาดีของเจ้า!”

“แต่เจ้ากลับได้คืบจะเอาศอก จะพาคนมากมายเข้าไปรบกวนฮองเฮา! เจ้าจงใจจะมิให้ฮองเฮาดีขึ้นใช่หรือไม่?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน