ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1696

หลังจากที่ทั้งสองบรรลุข้อตกลงกันแล้ว หลิงอวี๋ก็ให้คนไปเชิญขันทีโม่กับแม่นมอูมา แล้วแนะนำให้พวกเขารู้จักกับเย่หรง

ขันทีโม่มิอยากจะเชื่อเลยว่าหลิงอวี๋จะชักชวนลูกชายผู้มิสนใจสิ่งใดของตระกูลเย่ผู้นี้ได้ เขามีข้อสงสัยและกังวลว่าเย่หรงแสร้งทำเป็นยินดีแล้วจงใจหลอกลวงหลิงอวี๋

นับตั้งแต่ที่แม่นมอูถูกหลงหมิงหลอก นางก็มิชอบบุรุษหน้าตาหล่อเหล่าเช่นนี้นัก จึงเอ่ยมิกี่คำพอเป็นพิธีแล้วก็ออกไป

ท่าทีของขันทีโม่กับแม่นมอูที่มีต่อเย่หรงทำให้หลิงอวี๋รู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เย่หรงมิสนใจ เขาได้พบกับการจ้องมองอย่างเย็นชาจากตระกูลเย่มามากพอแล้ว เขาเคยชินกับมันแล้ว

“พี่หรง เจ้าไม่มีปัญหาที่จะจัดการกับเฉียวเค่อใช่หรือไม่?” หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างกังวล

เย่หรงส่งเสียงเย็นชา “พลังของนายน้อยตระกูลเฉียวนั้นยังมิสู้ข้าเลย เขาอาศัยว่าเกิดมาในตระกูลดีจึงได้เป็นนายน้อย หากมาเปลี่ยนสถานะกับข้า คาดว่าเขาคงมิสามารถมีชีวิตอยู่มาได้จนถึงอายุเท่านี้หรอก!”

หลิงอวี๋ฟังดูจากคำพูดของเย่หรงก็รู้ว่าเขามีชีวิตอยู่ในตระกูลเย่อย่างมิดีนัก แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาถามเกี่ยวกับอดีตของเขา ทำได้เพียงค่อยถามในภายหลังเท่านั้น

“เช่นนั้นเฉียวเค่อกับคนของเขาก็ให้เจ้าจัดการ เจ้าล่อพวกเขาออกไป! จ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็ให้ข้า แม่นมอูและขันทีโม่จัดการเอง!”

“ได้!” เย่หร่งเห็นด้วย

“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้ พี่หรง ระวังเรื่องปลอดภัยด้วย!”

หลิงอวี๋ก็ควรจะออกเดินทางแล้ว หลังจากกำชับเสร็จก็ส่งเย่หรงออกไป

เย่หรงหยุดที่หน้าประตูแล้วเอ่ยถาม “หลิงอวี๋ ในความฝันของเจ้า พวกเราเป็นพี่น้องกันจริง ๆ หรือ?”

“ใช่! เราเป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก ๆ! พ่อแม่ของเราตายไปก่อน ปู่ของเราเลี้ยงดูเราจนโต!”

หลิงอวี๋มองเย่หรงด้วยความเอ็นดูและสงสาร ในยุคปัจจุบันหลิงหรงก็ตายตั้งแต่ยังอายุน้อย การที่ได้พบเขาที่นี่ก็นับว่าเป็นโชคชะตา

ขอเพียงเย่หรงยังคงมีนิสัยเหมือนเดิม ชั่วชีวิตนี้นางจะปกป้องเย่หรงอย่างดี จะมิให้ใครหน้าไหนทำร้ายเขาได้

“เช่นนั้นต่อจากนี้ข้าจะเรียกเจ้าว่าหลิงหลิง! ข้ามิอยากเรียกเจ้าเหมือนผู้อื่น ข้าหวังว่าระหว่างเราจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวกัน!”

เย่หรงทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้อย่างมีความสุขแล้วจากไป

พวกเขาเห็นกันและกันในความฝัน เป็นโชคชะตาที่พิเศษยิ่งนัก!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน