ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1701

เรือนจำราชสำนักฝ่ายในที่ทั้งมืดมนและชื้นแฉะ ห้องขังมืดมิดมิเคยมีแสงแดดเล็ดลอดเข้ามา

องค์ชายคังนอนมิหลับมาหลายคืน ผ่ายผอมลงไปสิบกว่าจิน

ทุกครั้งที่หลับตาลง เขาจะได้ยินเสียงคนตะโกนขอชีวิตอยู่ข้างหู

เดิมทีเขาคิดว่ามีคนแกล้งหลอกให้หวาดกลัว แต่รอบ ๆ กลับไม่มีใครเลย

บางครั้งเขายังเห็นแม้กระทั่งเงาผีล่องลอยไปมา เมื่อเรียกทหารยาม ทหารยามก็บอกว่ามิเห็นอะไร

ทั้งยังเยาะเย้ยว่าเขาน่าจะเห็นผีเข้าแล้ว!

หลังจากหลายคืนที่ถูกหลอกหลอนเช่นนี้ นานเข้าจิตใจขององค์ชายคังก็รับมิไหว บางครั้งก็สติฟั่นเฟือน บางครั้งก็ปกติ

ยามสติฟั่นเฟือนก็เอาหัวโขกกำแพง เวลาปกติก็ด่ากราดกระทบหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนในคุก

ที่จริงแล้วมีคนแกล้งหลอกหลอนองค์ชายคังจริง ๆ

และคนที่แกล้งหลอกหลอนนั้นก็คือทหารที่แม่ทัพสือส่งมา พวกเขาคือผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ขนส่งเบี้ยหวัดทหารในเวลานั้น

แม่ทัพสือเองก็เกลียดชังองค์ชายคังที่ฆ่าน้องชายของตนเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ทำให้แม่ทัพสือฝันร้ายถึงน้องชายที่ตายอย่างน่าอนาถมาตลอดหลายปี

ส่วนผู้รอดชีวิตเหล่านั้นแม้จะยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็หมดอนาคตเพราะเรื่องเบี้ยหวัดทหารหาย และยังต้องแบกรับภาระทางจิตใจอย่างหนักหน่วง

สำหรับพวกเขา การที่องค์ชายคังถูกประหารชีวิตก็มิสามารถชดใช้หนี้เลือดที่เขาเคยก่อไว้ได้ พวกเขาจึงใช้โอกาสนี้ทรมานองค์ชายคังอย่างมิลังเล

“คนมิทำความชั่ว ก็มิต้องกลัวผีมาเคาะประตูตอนกลางคืน!”

“องค์ชายคังสังหารคนมากมาย เมื่อเรื่องแดงขึ้นก็ทนมิไหวแล้ว!”

“มีคนบอกว่า คืนหนึ่งเขาเห็นผี ตกใจจนสติแตก ถึงกับควักลูกตาตัวเองออกมา บอกว่าจะชดใช้หนี้เลือดที่ตนก่อไว้ จากนั้นก็ควักลูกตาตัวเองออกมาข้างหนึ่งจริง ๆ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน