ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1713

วัง?

บนภูเขาหิมะจะมีวังได้อย่างไร?

หลิงอวี๋มองดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน

เมื่อครู่บนภูเขายังคงมีหมอกอยู่ จึงมองเห็นฝั่งตรงข้ามมิชัดเจน

แต่เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นส่องแสงเหล่ากลุ่มหมอกก็สลายหายไป วังแห่งนั้นจึงปรากฏขึ้นมา

หลังคาสูงและกำแพงที่ดูสง่างามนั้นสีขาวราวกับหิมะที่อยู่รอบ ๆ สะท้อนแสงอาทิตย์และส่องแสงระยิบระยับออกมา!

มันคือวังจริง ๆ วังน้ำแข็ง!

หลิงอวี๋รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เมื่อเห็นวังก็หมายความว่ามีคนอยู่ เช่นนั้นพวกนางก็ไม่มีทางหิวและแข็งตายอยู่บนภูเขาหิมะนี้แล้ว

หลิงอวี๋รีบสังเกตเส้นทางไปสู่วังน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว ขอเพียงลงจากภูเขาหิมะนี้ แล้วหาเส้นทางภูเขาฝั่งตรงข้ามก็สามารถเข้าถึงวังน้ำแข็งได้แล้ว

หลิงอวี๋จดจำทิศทางของวังน้ำแข็งแล้วย้อนกลับไปตามทางที่มา

นางยังคงคิดถึงกระต่ายตัวนั้นอยู่

นึกได้ว่าจะไปวังน้ำแข็งจะต้องใช้กำลัง หากมิได้กินอะไรสักหน่อย ก็คงเป็นเรื่องยากที่พวกนางจะไปถึงวังน้ำแข็งแห่งนั้น!

หลิงอวี๋มีความหวังขึ้นมาแล้ว นางจึงมองหาร่องรอยของกระต่ายอย่างใจเย็น มิช้าหลิงอวี๋ก็พบมูลสัตว์

เมื่อตามทิศทางของมูลไป ในที่สุดหลิงอวี๋ก็พบกระต่ายหิมะสองสามตัวกำลังกินอาหารอยู่ในกองหญ้า

หัวใจของหลิงอวี๋เต้นรัวเร็ว นางกลั้นหายใจและเคลื่อนตัวออกไปอย่างเชื่องช้า

ขอเพียงสามารถจับกระต่ายหิมะได้ตัวหนึ่งก็พอใจแล้ว นางค่อย ๆ เข้าไปใกล้ พลางครุ่นคิดว่าตนโจมตีครั้งหนึ่งจะสามารถจับกระต่ายได้ตัวหนึ่งหรือไม่

กระต่ายหิมะอาจจะหิวมานานแล้วเช่นกัน จึงจดจ่ออยู่กับการเคี้ยวหญ้า และมิรู้สึกถึงการเข้าใกล้ของหลิงอวี๋

หลิงอวี๋ยกไม้ขึ้น มือสองข้างก็กำไว้แน่น และทันใดนั้นก็รีบพุ่งออกไปแล้วฟาดหัวกระต่ายหิมะอย่างแรง

กระต่ายตัวอื่น ๆ ตกใจกลัวและหนีกระเจิงไปทันที

กระต่ายหิมะที่หลิงอวี๋มุ่งความสนใจไปนั้นล้มลงที่พื้น เมื่อกำลังจะหนี หลิงอวี๋ก็กระโจนเข้าไปแล้วกดกระต่ายหิมะเอาไว้

การเหวี่ยงไปเมื่อครู่ออกแรงเกินไป หลิงอวี๋รู้สึกเจ็บแปลบที่ท้องน้อย เจ็บปวดมากจนเกือบจะเป็นลม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน