ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1731

เสวี่ยหลานรู้สึกว่าแขนของนางถูกหมาป่าหิมะข่วน เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเจ้าวังน้อย ก็มิสนใจที่จะตรวจสอบอาการบาดเจ็บของตนแล้วหลบไปด้านข้างตามคำแนะนำ

หลิงอวี๋มองเสวี่ยหลานถูกหมาป่าหิมะสองตัวไล่ล่าจนมิสามารถเข้าใกล้กริชได้อย่างเย็นชา มุมปากก็โค้งขึ้นอย่างเยาะเย้ย

เสวี่ยหลานมีวรยุทธ์ก็ยังถูกหมาป่าหิมะไล่ล่าจนตื่นตระหนก หากเปลี่ยนเป็นตนลงไป เกรงว่าคงจะเต็มไปด้วยบาดแผลนานแล้ว!

หลังจากต่อสู้กันสักพัก ในที่สุดเสวี่ยหลานก็มีเวลาไปคว้ากริชได้

เจ้าวังน้อยจึงตะโกนอย่างตื่นเต้น “สังหารมัน… สังหารมัน!”

เสวี่ยหลานยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้หลิงอวี๋อย่างยั่วยุแต่ก็มีความหมายแฝง

แม้ว่านางจะมิได้พูด แต่หลิงอวี๋ก็เข้าใจความหมายของรอยยิ้มนั้น มันก็คือ...

เจ้ารอข้าก่อนเถิด ข้าจะทำให้เจ้าตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!

หลิงอวี๋มิได้สนใจกับการยั่วยุนี้ นางมิใช่คนโง่ รู้ดีว่ายามนี้ตราบใดที่ตนบอกเจ้าวังน้อยว่าเสวี่ยหลานมีความสามารถถึงเพียงนี้ หมาป่าสองตัวก็สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย เหตุใดมิเพิ่มไปเป็นหมาป่าสี่ตัว

ด้วยความตื่นเต้นของหวงฝู่หมิงจูในตอนนี้ จะต้องตกลงที่จะเพิ่มไปอย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่าสุดท้ายแล้วหลิงอวี๋ใจดี นางคิดว่าสอนบทเรียนให้กับเสวี่ยหลานหนึ่งเรื่องก็เพียงพอแล้ว นางยังมิชั่วร้ายถึงขั้นจะให้เสวี่ยหลานตาย

เวลานี้หลิงอวี๋เห็นหมาป่าหิมะสองตัวพุ่งเข้าหาเสวี่ยหลาน เสวี่ยหลานบินขึ้นมาเตะกระเด็นออกไปหนึ่งตัว จากนั้นจึงยกกริชแทงที่คอของหมาป่าหิมะตัวหนึ่งอย่างโหดเหี้ยม

หมาป่าหิมะตัวนั้นคำรามและกลิ้งไปที่พื้น มีเลือดจำนวนมากไหลทะลักออกมาจากคอของมัน

เสวี่ยหลานเมินเฉย แล้วยกกริชที่เปื้อนเลือดเผชิญหน้ากับหมาป่าหิมะอีกตัวที่หันหลังพุ่งเข้ามา

หมาป่าหิมะตัวนั้นแข็งแกร่งกว่าหมาป่าหิมะที่กลิ้งอยู่บนพื้น เมื่อสูญเสียสหายไปมันก็เชิดคอหอนอย่างโศกเศร้า

“บรู๊ว…”

เสียงที่ยาวและเศร้าดังก้องไปทั่วท้องฟ้า หลิงอวี๋ฟังแล้วก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย

ดวงตาของนางจ้องมองไปที่หมาป่าหิมะที่ยังคงดิ้นรนอยู่ในกองเลือดบนพื้น ยังมิได้หายใจเฮือกสุดท้าย

นี่คือคู่ของหมาป่าตัวนั้นหรือลูกของมันกันแน่?

สายตาของหลิงอวี๋เลื่อนไปที่หมาป่าหิมะที่ยังคงครวญครางอยู่ แล้วจู่ ๆ ท้องที่พองโตของมันก็ทำให้หลิงอวี๋เกิดความคิดที่อธิบายมิถูกแวบขึ้นมาในหัว...

หมาป่าตัวนี้เป็นแม่หมาป่า ในท้องมันยังมีลูกหมาป่าอยู่อีกหลายตัวด้วย!