ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1739

ท่านอาหลินหันหลังกลับมา

เสวี่ยหลานถูกหลิงอวี๋ตะโกนเช่นนี้ก็ทำอะไรมิถูก นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้พบกับคนที่หยิ่งยโสเช่นนี้ที่ถึงกับมาใส่ร้ายตน

เมื่อเห็นท่านอาหลินหันหลังกลับมา เสวี่ยหลานก็ตกใจรีบแก้ตัว

“ท่านอาหลิน ข้า… ข้าหาได้มิพอใจกับการลงโทษของท่านไม่ ทาสหยิ่งยโสเผู้นี้จงใจใส่ร้ายข้า!”

หลิงอวี๋เอ่ยเสียงแข็ง “เสวี่ยหลาน เจ้าแก้ตัวเก่งนัก! ต่อหน้าท่านอาหลินทำอย่าง ลับหลังทำอีกอย่าง เจ้าคิดว่าการแก้ตัวเช่นนี้ท่านอาหลินจะแยกมิออกหรือใครพูดจริงใครพูดโกหก?

“อีกอย่างคำพูดของเจ้า พี่เสวี่ยเหมยก็ได้ยินเช่นกัน!”

เสวี่ยเหมยยิ้มแอบในใจ แต่บนใบหน้าแสร้งทำเป็นตำหนิอย่างโกรธ ๆ “อาอวี๋ เจ้าอย่าพูดเหลวไหล!”

ท่าทางเช่นนี้ของเสวี่ยเหมยในสายตาของท่านอาหลิน ยิ่งยืนยันว่าสิ่งที่หลิงอวี๋พูดเป็นเรื่องจริง!

เสวี่ยเหมยแค่ขัดเพียงเพราะความสัมพันธ์เพื่อนร่วมงานกับเสวี่ยหลาน จึงปกป้องเสวี่ยหลาน

“เสวี่ยหลาน เมื่อครู่ข้าคิดดูแล้ว รู้สึกว่าการลงโทษเจ้าจะเบาเกินไปจริง ๆ!”

ท่านอาหลินเอ่ยอย่างเย็นชา “เจ้าวังให้ข้าดูแลหมิงจู ข้าก็ต้องดูแลนางอย่างดี!”

“วันนี้มีคนขโมยงูขาวน้อยของนางไป แม้ว่าจะดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ก็เป็นการประมาทในการดูแลของเจ้า หากงูขาวน้อยกัดหมิงจู เช่นนั้นข้าก็มิอาจอธิบายให้เจ้าวังฟังได้!”

“เจ้าละเลยในหน้าที่ ปรับเงินเพียงสามเดือนมิเพียงพอให้ยอมรับได้ เจ้าถูกลดระดับเป็นนางกำนัลขั้นสอง!”

“เสวี่ยเหมย ต่อไปเจ้าเป็นหัวหน้าตำหนักรุ่ยจู!”

“ท่านอาหลิน...”

เสวี่ยหลานร้อนใจอยากจะแก้ตัว

ใบหน้าของท่านอาหลินมืดมนลง พลางตะคอกเสียงแข็ง “อะไร ยังมิยอมรับอีกรึ?”

“เสวี่ยหลานมิกล้าเจ้าค่ะ!”

เสวี่ยหลานมองออกว่าท่านอาหลินโกรธ หากพูดต่อ ตนก็มิอาจทำให้ดีได้ จึงทำได้เพียงก้มหน้ายอมรับ “เสวี่ยหลานน้อมรับเจ้าค่ะ!”

ท่านอาหลินยิ้มเย็นชา มองหลิงอวี๋แล้วเดินจากไป

เสวี่ยหลานโกรธจนแอบกัดฟันกรอด แต่มิกล้าสร้างเรื่องอีก นางจ้องมองหลิงอวี๋อย่างดุร้าย แล้วหันหลังเดินออกไป

เรื่องคืนนี้ทำให้เสวี่ยเหมยมองหลิงอวี๋ในมุมมองใหม่

ก่อนไป เสวี่ยเหมยก็เอ่ยอย่างมีความหมาย “อย่าคิดว่าเสวี่ยหลานจะพ่ายแพ้ไปเช่นนี้ เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าภายในสามวันนางจะเป็นหัวหน้าได้อีกครั้ง!”