ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1774

“พี่อาอวี๋ เจ้าไปแล้วใครจะเล่นกับข้า? ใครจะดูแลข้า?”

“พี่อาอวี๋ เจ้ายังเล่านิทานมิจบเลย! ข้ายังอยากฟังเจ้าเล่านิทานอีก!”

คำเรียกพี่อาอวี๋ก็ออกมาอย่างต่อเนื่องทำให้หลิงอวี๋รู้สึกแสบจมูก ทำอะไรมิถูก

นางเองก็ทำใจจากหวงฝู่หมิงจูมิได้เช่นกัน แต่วังเทพแห่งนี้มิใช่ที่ที่นางควรอยู่ นางยังต้องไปตามหาน้องสาวของตน!

“พี่… อาอวี๋… อย่าไป!”

หวงฝู่หมิงจูร้องไห้อย่างใจสลาย น้ำเสียงก็ขาด ๆ หาย ๆ กอดขาหลิงอวี๋ไว้แน่นมิยอมปล่อยมือ

หวงฝู่หลินทั้งปวดใจทั้งอิจฉา ตนเลี้ยงดูหวงฝู่หมิงจูเติบโตมา หวงฝู่หมิงจูล้วนไม่มีใจที่จะสนใจผู้ใด เมื่อใดกันที่สนใจคนคนหนึ่งถึงเพียงนี้!

ท่านน้าหลินเองก็สีหน้ามิสู้ดีเช่นกัน นางก้าวไปข้างหน้าและพยายามดึงหวงฝู่หมิงจูออกพลางเตือนอย่างแสร้งทำดี

“หมิงจู เจ้าได้ยินที่อาอวี๋บอกว่านางต้องไปตามหาน้องสาวแล้วหรือไม่? น้องสาวของนางเป็นญาติของนาง เจ้าให้นางไปตามหาน้องสาวนางเถิด!”

“ท่านออกไป!”

หวงฝู่หมิงจูหันหน้าไปมองท่านน้าหลินด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว แล้วตะโกนอย่างมิพอใจอย่างมาก “สตรีสารเลว เป็นเพราะท่านจะตีพี่อาอวี๋จึงบีบให้นางต้องไป!”

“ท่านออกไปเสีย ที่นี่มิใช่บ้านของท่าน ข้ามิต้องการให้ท่านมาดูแลข้า ท่านกลับบ้านท่านไป!”

“ท่านอย่าคิดว่าข้ามิรู้ว่าท่านมาอยู่ที่วังเทพเพราะเหตุใด ท่านอยากจะเป็นแม่ของข้า!”

“ข้ามิต้องการให้ท่านมาเป็นแม่ข้า! ให้ตายก็มิเอา!”

“ท่านพ่อ ข้าอยากให้พี่อาอวี๋เป็นแม่ของข้า ท่านแต่งงานให้นางเป็นแม่ของข้าเถิด! เช่นนี้แล้วมิว่าใครก็จะมิกล้ารังแกนาง พี่อาอวี๋ก็จะมิต้องไปแล้ว!”

หวงฝู่หมิงจูพุ่งไปตรงหน้าหวงฝู่หลินแล้วดึงแขนหวงฝู่หลินพร้อมขอร้องน้ำตานอง

ท่านน้าหลินตัวแข็งทื่อ นางเสียใจจนอยากจะตบหน้าตนเอง

เดิมทีก็ยังดี ๆ อยู่ เหตุใดนางจึงคิดอะไรบ้า ๆ ให้พวกอี้เหวินลงโทษหลิงอวี๋กัน?

หากมิทำเช่นนี้ก็ไม่มีทางเกิดเรื่องที่ตามมาเหล่านี้!

ความเกลียดที่ท่านน้าหลินมีต่อหลิงอวี๋เพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุด ขอเพียงสตรีผู้นี้กล้าตอบตกลง คืนนี้ตนจะสังหารนางไปเสีย!