ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1775

หลิงอวี๋รู้ว่าเรื่องที่หวงฝู่หลินบอกจะรับตนเป็นนางสาวบุญธรรมนั้นถือเป็นจริงมิได้ นี่เป็นเพียงข้ออ้างที่หวงฝู่หลินทำเพื่อปลอบใจหวงฝู่หมิงจูเท่านั้น

หลิงอวี๋ชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสีย จากนั้นก็พยักหน้าแบบฝืน ๆ

หากมิรับปากก็ตาย!

นางรู้ว่าวันนี้คงจะไปมิได้แล้ว เช่นนั้นก็รับปากไปก่อนก็แล้วกัน!

หวงฝู่หมิงจูหยุดร้องไห้แล้วยิ้ม ดิ้นลงมาจากอ้อมแขนของหวงฝู่หลินแล้วจูงมือของหลิงอวี๋พลางเอ่ยอย่างเป็นมิตร “พี่อาอวี๋ เช่นนั้นต่อไปข้าต้องเรียกเจ้าว่าท่านอาอาอวี๋ใช่หรือไม่?”

“ท่านพ่อ ท่านรับน้องสาวมาแล้ว มิให้ของกำนัลท่านอาหรือเพคะ?”

หวงฝู่หมิงจูเอียงหัวช่วยหลิงอวี๋ขอของกำนัลจากหวงฝู่หลิน

“มิต้องเพคะ ๆ...”

หลิงอวี๋รีบพูดด้วยความลนลาน นางหรือจะกล้าเอาของกำนัลจากเจ้าวังผู้ดุร้ายราวกับปีศาจที่แค่สายตาก็สามารถสังหารคนได้ผู้นี้!

แต่หวงฝู่หลินกลับมองมาด้วยสายตาที่มีความหมายลึกซึ้ง เขาควักเอาสร้อยข้อมือหินโมราสีแดงออกมาสองเส้น

สร้อยข้อมือเส้นใหญ่หนึ่งเส้นและเล็กหนึ่งเส้น โมรานั้นมีสีแดงสดมาก มองแล้วดูมูลค่าสูงทีเดียว

ท่านน้าหลินเห็นเช่นนั้นแล้วก็ตะลึง เมื่อเห็นว่าหวงฝู่หลินส่งสร้อยข้อมือเส้นใหญ่ให้หลิงอวี๋ นางก็โกรธจนตาแดง

เส้นใหญ่หนึ่งเส้นและเส้นเล็กหนึ่งเส้น ชัดเจนว่าเส้นเล็กเป็นของหวงฝู่หมิงจู!

ส่วนเส้นใหญ่ คิดดูก็รู้ว่าเดิมทีหวงฝู่หลินวางแผนไว้ว่าจะให้ตน แต่ผลก็คือหวงฝู่หมิงจูขอของกำนัลให้หลิงอวี๋ หวงฝู่หลินมิได้เตรียมไว้จึงนำสร้อยข้อมือที่เดิมทีต้องเป็นของตนไปให้หลิงอวี๋แทน

“โอ้โห สวยมากเพคะ!”

หวงฝู่หลินใส่สร้อยข้อมือโมราแดงที่ข้อมือของหวงฝู่หมิงจู หวงฝู่หมิงจูก็ตะโกนขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

เมื่อหันไปเห็นหลิงอวี๋ที่ได้สร้อยข้อมือไปแล้วมิรู้จะทำอย่างไร หวงฝู่หมิงจูก็แย่งมาทันทีแล้วใส่ให้ที่ข้อมือของหลิงอวี๋

“ท่านอาอาอวี๋ ท่านดูสิ เราใส่กันคนละเส้น นี่คือของกำนัลพิเศษของเราสองคน!”

หวงฝู่หมิงจูดึงมือของหลิงอวี๋ไว้

ข้อมือขาวผ่องที่เล็กและใหญ่ของทั้งสองเมื่อใส่สร้อยข้อมือโมราสีแดงแล้วก็ดูชื่นตาชื่นใจนัก