ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1793

เสี่ยวซานเอ๋อร์จึงพาหลิงอวี๋ไปขายกำไลหยก​ ระหว่างทางเสี่ยวซานเอ๋อร์ก็ยังเล่าเรื่องอื่น ๆ ในเมื่อนี้ให้หลิงอวี๋ฟังอีก

หลิงอวี๋เอ่ยถามไปอย่างอ้อม ๆ “เสี่ยวซานเอ๋อร์ ข้ามากับน้องสาว แต่น้องสาวข้าหายตัวไปแล้ว ได้ยินว่าป้าวเฉิงเจ้าถิ่นที่นี่เก่งเรื่องตามหาคน หากข้าไปขอให้เขาช่วย จะต้องใช้เงินเท่าใดหรือ?”

เสี่ยวซานเอ๋อร์ขมวดคิ้ว “คุณหนูใหญ่ แม้ว่านายใหญ่ป้าวจะเก่งเรื่องตามหาคน แต่ก็มิใช่ว่าจะช่วยใครง่าย ๆ! หากจะไปขอร้องเขาแล้วมีเงินมิถึงหลักพันเขาก็มิสนใจหรอก!”

“สองพันพอหรือไม่?”

หลิงอวี๋นึกถึงที่หัวหน้าเสิ่นบอกว่ากำไลหยกนี้สามารถขายได้สองพันตำลึงจึงเอ่ยถาม

“แล้วแต่คน!”

เสี่ยวซานเอ๋อร์คิดว่าหลิงอวี๋ใจกว้างกับตนมากจึงเอ่ยขึ้นมา “ข้ารู้จักกับผู้ดูแลหมู่บ้านตระกูลป้าว ข้าจะไปคุยกับเขาดู เขาน่าจะช่วยได้!”

“เช่นนั้นขอร้องเจ้าด้วย! รอให้ขายกำไลหยก จากนั้นเจ้าก็ค่อยพาข้าไปหาเขา ข้าจะมิให้เจ้าขาดทุนอย่างแน่นอน!”

หลิงอวี๋ใจชื้นขึ้นมา เงินทองเป็นของนอกกาย ขอเพียงตามหาเสี่ยวอวี้เจอ และพวกนางได้ใช้ชีวิตด้วยกัน เรื่องความจนก็มิกลัวหรอก

กระทั่งมาถึงที่บ้านเถ้าแก่เจียงที่รับซื้อกำไลหยก ทั้งสองยังมิได้เข้าไปก็ถูกคนรับใช้ที่วิ่งออกมาด้วยความรีบร้อนชนเข้าแล้ว

เสี่ยวซานเอ๋อร์ถูกชนจนทรุดลงไปกับพื้น

คนรับใช้มองเขาแวบหนึ่งด้วยความรีบร้อน แล้วก็วิ่งหนีไปโดยมิพูดอะไรด้วยซ้ำ

ทันใดนั้นหลิงอวี๋ก็ได้ยินเสียงความวุ่นวายข้างใน

“นายท่าน ท่านรีบคิดหาวิธีหน่อย หย่งเอ๋อร์เกือบจะหมดลมหายใจแล้ว! พวกเรามีลูกชายสุดที่รักอยู่เพียงคนเดียว หากเขาตายไปข้าเองก็อยู่มิไหวแล้ว!”

เสียงแหลมของสตรีผู้หนึ่งดังออกมา

จากนั้นเสียงหงุดหงิดของบุรุษผู้หนึ่งก็ดังขึ้น “ไปตามหมอแล้วมิใช่รึ? ข้ามิใช่หมอ ข้าจะไปรู้มีวิธีอะไรเล่า!”

“ทาสชั้นต่ำ ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้า หากเจ้ามิให้นายน้อยกินถั่วลิสงจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นรึ?”

“ข้าขอบอกไว้ก่อน หากลูกชายข้าตายเพราะเหตุนี้ ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”

ถั่วลิสง? หรือว่านายน้อยจะแพ้เหมือนกับเจ้าวังน้อย?