ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1803

เซียวหลินเทียนมองมิเห็นคนของตระกูลเฉียว เพราะถูกยอดภูเขาน้ำแข็งเหล่านี้บดบังสายตาอยู่

“ทุกคนระวังด้วย! ดูแลกันเข้าไว้!”

เซียวหลินเทียนกำชับพวกฉินซานให้ใส่ใจในเรื่องความปลอดภัย ส่วนตนกับขันทีโม่ก็อาศัยว่ามีวรยุทธ์ที่สูงกว่าพวกเขา จึงไปค้นหาเส้นทางอยู่ทางด้านหน้า

เก๋อเฟิ่งฉิงมิปล่อยให้โอกาสในการได้ใกล้ชิดกับเซียวหลินเทียนหลุดลอยไป นางจึงตามไปเช่นกัน

ก่อนหน้านี้เก๋อเฟิ่งเจียวทำให้เก๋อเฟิ่งฉิงเสียเรื่อง ดังนั้นในการเข้ามาที่ภูเขาหิมะครั้งนี้ เก๋อเฟิ่งฉิงจึงมิได้พาเก๋อเฟิ่งเจียวมาด้วย

ทางด้านหานอวี้ตั้งใจจะสร้างโอกาสให้ฉินซานกับพี่สาวของตน จึงลากเถาจื่อไปพลางเอ่ยออกมา “เราสองคนไปด้วยกัน จะได้ดูแลกันและกัน!”

ดังนั้นคนที่เหลือก็มีเพียงแค่ฉินซานกับหานเหมยแล้ว ฉินซานจึงเอ่ยขึ้นมาอย่างใจดี “เช่นนั้นข้าก็อยู่กลุ่มเดียวกับหานเหมย!”

เขาจึงคว้าแขนของหานเหมยไว้ จากนั้นก็ตามไปพร้อมกัน

หานเหมยหน้าแดงขึ้นมา แต่ก็มิได้สะบัดมือฉินซานออกไป

หานอวี้บอกกับนางว่า การที่นางหายตัวไปครั้งนี้นั้นฉินซานกระวนกระวายมาก และตั้งใจที่จะมาตามหานาง

“พี่หญิง การที่เจ้ามีความทะเยอทะยานก็เป็นเรื่องที่ดี แต่เรื่องแต่งงานก็จำเป็นเช่นกัน หากว่าท่านแม่ของเขามิยอมให้เจ้าออกมาทำงาน เจ้าให้พี่ฉินไปโน้มน้าวให้ก็จบแล้ว!”

“เหตุใดเจ้าจะต้องพลาดบุรุษที่ดีเช่นพี่ฉินไปเพราะฮูหยินฉินด้วยเล่า!”

มิรู้เช่นกันว่าหานเหมยคิดเช่นไร แต่ครั้งนี้มิได้ปฏิเสธฉินซานอย่างก่อนหน้านี้แล้ว และปล่อยให้ฉินซานดูแลตนไป

ทุกคนเดินไปบนพื้นน้ำแข็งกันอย่างระมัดระวัง แล้วจู่ ๆ ก็มีเสียงดังปังมาจากข้างล่าง

เซียวหลินเทียน ขันทีโม่และเก๋อเฟิ่งฉิงที่เดินอยู่ข้างหน้าล้วนได้ยินเสียงน้ำแข็งแตกร้าวกันทั้งหมด

จากนั้นพวกเขาก็รู้สึกได้ว่าชั้นน้ำแข็งที่อยู่ใต้ฝ่าเท้านั้นกำลังสั่นสะเทือนอยู่เบา ๆ

“มิได้การแล้ว อีกมินานหุบเขานี้จะถล่มลง!”

เก๋อเฟิ่งฉิงเป็นคนแรกที่ตะโกนขึ้นมา ตอนที่นางมาที่นี่ท่านย่าได้อธิบายความรู้เรื่องภูเขาหิมะให้นางฟังอย่างละเอียดแล้ว

ดังนั้นเก๋อเฟิ่งฉิงจึงรู้ถึงผลลัพธ์ร้ายแรงของการที่ชั้นน้ำแข็งแตกร้าวเช่นนี้

เช่นนี้ก็หมายความว่าจะก่อให้เกิดภัยพิบัติอย่างเช่นภูเขาถล่มและแผ่นดินแยก!

“รีบวิ่งกลับไปเร็วเข้า พวกเราติดกับเข้าแล้ว ต้องเป็นคนตระกูลเฉียวแน่ที่จงใจล่อให้พวกเรามาในหุบเขาแห่งนี้!”