ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1804

ฉินซานเห็นว่าเซียวหลินเทียน ขันทีโม่และเก๋อเฟิ่งฉิงร่วงลงไปกันอย่างรวดเร็วปานนั้น ต่อให้ตนกระโดดลงไปก็มิสามารถช่วยเซียนหลินเทียนขึ้นมาได้แล้ว เขาจึงกระโดดตามหานเหมยออกมาจากหุบเขา

ส่วนซูจู๋นางรับใช้ของเก๋อเฟิ่งฉิง เมื่อเห็นว่าสถานการณ์มิดีก็หนีออกไปพร้อมกับคนรับใช้คนอื่น ๆ นานแล้ว

ทุกคนหนีออกมาค่อนข้างไกลแล้วและมายืนอยู่ข้างนอกหุบเขา แต่ก็ยังได้ยินเสียงของก้อนน้ำแข็งเหล่านั้นดังสนั่นอยู่

“พวกเขา… คุณหนูยังมีชีวิตอยู่หรือไม่?”

ซูจู๋ตกใจเสียจนตาค้างไปหมด ผ่านเวลาไปสักพักจึงเรียกสติกลับคืนมาได้ นางจึงเอ่ยถามด้วยเสียงสั่นเทา

ทั้งหานเหมยและฉินซานเองก็ไม่มีอารมณ์ที่จะตอบคำถามของนาง พวกเขามองภาพที่ภูเขาหิมะถล่มลงมาอย่างตื่นตระหนก มิเข้าใจเลยว่าคนของตระกูลเฉียวทำลงได้อย่างไร!

พวกเฉียวไป๋ยืนอยู่บนยอดเขาตรงกันข้าม แล้วจ้องมองภาพหิมะถล่มนั้นอย่างเย็นชา

หลังจากที่ได้รู้ว่าเซียวหลินเทียนคือสามีของหลิงอวี๋ พ่อของเฉียวไป๋ ผู้ซึ่งเป็นนายใหญ่ตระกูลเฉียวผู้นำตระกูลคนปัจจุบันก็วางแผนที่จะแก้แค้นแทนบุตรชายของตน

นี่เป็นเพียงแค่ขั้นแรกในการแก้แค้นของนายใหญ่เฉียวเท่านั้น

สังหารคนหนุนหลังของหลิงอวี๋ไปเสีย แล้วค่อยจับตัวนางมา จากนั้นก็ชิงเอาหยกหล้าสุขาวดีของนางและทำลายนางให้แหลกสลายไป เพื่อเป็นการปลอบโยนดวงวิญญาณของบุตรชายตนที่อยู่บนสวรรค์

นายใหญ่เฉียวตั้งอกตั้งใจในการวางแผนการทั้งหมดนี้

เขาคุ้นเคยกับภูเขาหิมะมากกว่าคนของตระกูลเก๋อ เขารู้ว่ายอดน้ำแข็งของภูเขาหิมะแห่งนี้มิอาจต้านทานแรงสั่นสะเทือนได้ ถ้าหากหนึ่งในยอดน้ำแข็งเหล่านั้นถล่มลงมา ก็จะก่อให้เกิดปฏิกิริยาแบบลูกโซ่ตามมาได้

ดังนั้นนายใหญ่เฉียวจึงนำระเบิดสายฟ้ามาด้วย เมื่อล่อให้พวกของเซียวหลินเทียนเข้าไปในหุบเขาได้แล้ว ก็ทำการระเบิดก้อนน้ำแข็งที่อยู่ด้านล่างนั้น

และผลก็เป็นไปตามที่เขาได้คาดเดาไว้ หุบเขาทั้งหมดล้วนถล่มลงมา

เซียวหลินเทียนจะต้องถูกฝังอยู่ด้านล่างก้อนน้ำแข็งเหล่านั้นอย่างแน่นอน

“พวกเราไปกันต่อ!”

นายใหญ่เฉียวกวาดสายตามองหุบเขาที่พังทลายนั้นด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ จากนั้นก็พาคนของตระกูลเฉียวเดินหน้ากันต่อ

นายใหญ่เฉียวมีร่างกายที่แข็งแกร่ง รูปร่างหน้าตาดูสง่างาม มีดวงตาคู่ที่ราวกับดวงดาวที่หนาวเหน็บ และคิ้วที่ดำขลับราวกับหมึก พร้อมทั้งใบหน้าที่กว้างและมีหนวดเครา