ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1828

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยให้หลิงอวี๋พักผ่อนเพียงคืนเดียวเท่านั้น วันรุ่งขึ้นนางก็อ้างว่าจะไปตามหาคนในครอบครัว แล้วจ่ายเงินสิบตำลึงให้ลูกชายของป้าซุนไปส่งพวกนางที่ตัวเมือง

หลังจากป้าซุนได้รับเงินมาแล้ว ก็มอบอาภรณ์เก่าของลูกสะใภ้ตนให้กับหลิงอวี๋อย่างใจดี

หลิงอวี๋ประคองร่างกายที่เพิ่งแท้งแล้วไปเปลี่ยนกระโปรงที่เปื้อนเลือดของตน จากนั้นก็ขึ้นไปนั่งบนรถม้า

หลิงอวี๋รู้สึกอ่อนเพลีย จึงนอนบนรถม้าและผล็อยหลับไป

ส่วนป้าวซวนหวาดกลัวจ้าวหรุ่ยหรุ่ย จึงมิกล้าพูดอะไรเช่นกัน

ภายในรถม้าจึงมีแต่ความเงียบ

การเดินทางสามสิบลี้บนรถม้าที่โยกไปมานั้นช่างยาวนาน จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมิได้ง่วงนอน จึงมองหลิงอวี๋ที่นอนหลับอยู่บนแผ่นไม้ของรถม้า นางผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าสกปรก ทั้งยังสวมชุดผ้าหยาบที่เต็มไปด้วยรอยปะทั้งตัวอีก

ฮองเฮาผู้สูงส่งในอดีต ตอนนี้ต่างอะไรกับสตรีชนบทกันเล่า?

ความรู้สึกภาคภูมิใจพลุ่งพล่านขึ้นมาในหัวใจของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยทันที นางเหยียบไปบนหน้าอกของหลิงอวี๋ ทั้งยังบดขยี้ลงไปอย่างร้ายกาจ พลางเอ่ยออกไปอย่างเยาะเย้ย

“อวี้หนู เจ้าดูเถิดว่าข้าดีกับเจ้าแค่ไหน เจ้าตั้งครรภ์ลูกนอกสมรสข้าก็มิรังเกียจเจ้า ทั้งยังพาเจ้ากลับบ้านด้วย!”

“หากข้าโหดร้ายกว่านั้นสักหน่อย สตรีเช่นเจ้าก็คงจะจมน้ำตายไปแล้ว!”

หลิงอวี๋ไม่มีแรงที่จะขยับร่างกาย นางรู้ว่าการต่อต้านสตรีผู้โหดร้ายเช่นจ้าวหรุ่ยหรุ่ยนั้น รังแต่จะทำให้นางทรมานตนมากขึ้น

ตอนนี้นางมิใช่คู่ต่อสู้ของจ้าวหรุ่ยหรุ่ย ดังนั้นจึงได้แต่อดกลั้นความโกรธเอาไว้ก่อน

“จ้าวหรุ่ยหรุ่ย ผนึกที่อยู่บนตัวข้าเป็นฝีมือเจ้าใช่หรือไม่?”

หลิงอวี๋อยากจะรู้เรื่องราวในอดีตของตนให้แน่ชัด รวมถึงความแค้นระหว่างนางกับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยด้วย

“ฝีมือข้าแล้วอย่างไรเล่า?”

คราวนี้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมิได้ปิดบังแล้ว นางเอ่ยไปตามตรง “เดิมทีข้าจะสังหารเจ้าก็ได้ แต่ข้าใจกว้าง ข้าจึงทำเพียงแค่ผนึกวรยุทธ์ของเจ้าไว้ และไว้ชีวิตเจ้า เจ้ายังมิพอใจอีกรึ?”