ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1829

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเกลียดหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียน หากมิใช่เพราะสองสามีภรรยานี้ข่มตน พลังของนางจะสูญหายไปได้อย่างไร และจะต้องตกต่ำถึงขั้นต้องสังหารเฉียวเค่อได้อย่างไร!

ในเวลานี้หลิงอวี๋สูญเสียความทรงจำไปแล้ว หากนางมิใช้โอกาสนี้สร้างความขัดแย้งระหว่างพวกเขา และทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไป ความทุกข์ทรมานของนางจะมิเสียเปล่าหรือ?

“อวี้หนู หากในภายภาคหน้าเจ้ามีโอกาสได้พบกับเซียวหลินเทียน เจ้าต้องระวังตัวไว้!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยพยายามใส่ร้ายเซียวหลินเทียนอย่างเต็มที่ “เจ้าสังหารสตรีที่เขารักที่สุดไป เขาเคยสาบานเอาไว้ว่า หากจับตัวเจ้าได้ เขาจะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น!”

“จริงสิ เขายังเคยเฆี่ยนตีเจ้า และปล่อยให้คนรับใช้ของเขาเหยียดหยามเจ้าอีกด้วย! หากเจ้าจำอดีตได้ ก็น่าจะรู้ว่าเจ้ายังมีลูกชายอีกหนึ่งคน ซึ่งก็ถูกเขาสังหารไปแล้วเช่นกัน!”

ถึงอย่างไรหลิงอวี๋ก็ลืมเรื่องในอดีตไปแล้ว จ้าวหรุ่ยหรุ่ยจึงนำเรื่องราวของหลิงอวี๋ที่ตนเคยสืบมาหลอกลวงหลิงอวี๋เสีย

ในขณะที่นางกำลังสาธยายอยู่นั้น ในหัวของหลิงอวี๋ก็มีภาพบางส่วนปรากฏขึ้นมาจริง ๆ

นางถูกคนรับใช้หลายคนลากตัวออกไป และบุรุษผู้นั้นก็เอ่ยขึ้นมาอย่างโหดเหี้ยม “ลากนางสารเลวนี้ออกไป แล้วตีนางให้ตาย!”

“นางตัดเส้นเอ็นที่มือและเท้าของพวกนาง เช่นนั้นพวกเจ้าก็ตัดเอ็นของนางไปด้วย!”

“พวกเจ้าดูเถิด นางดูเหมือนหมูตัวหนึ่งหรือไม่...”

หลิงอวี๋เห็นตนเองถูกพวกคนรับใช้กดลงไปในชามอาหารหมู และมีคนปากเบี้ยวปีนขึ้นมาบนร่างและทำมิดีกับนาง...

นางปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง ภาพเหล่านั้นทำให้หลิงอวี๋เชื่อว่าสิ่งที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยพูดกับนางในตอนนี้เป็นเรื่องจริง!

เพราะนางได้สัมผัสเรื่องเหล่านั้นมาด้วยตัวเอง

เซียวหลินเทียน!

เซียวหลินเทียน!

นั่นคงจะเป็นศัตรูของตนกระมัง!

มิฉะนั้นใครจะทำเรื่องเช่นนี้กับตนเล่า!

“ลูกชายข้าถูกเขาสังหารไปจริง ๆ หรือ?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามด้วยเสียงสั่นเครือ

“ใช่น่ะสิ ข้าจะโกหกเจ้าได้หรือ? เขาด่าลูกชายเจ้าว่าลูกชู้ แล้วลูกชายเจ้าจะไปกัดเขา จึงถูกเขาเตะกระเด็นออกไป… เด็กน้อยผู้น่าสงสารถูกเตะจนซี่โครงหักไปสองซี่ แล้วเขาก็กระอักเลือดตาย!”