ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1830

กระทั่งมาถึงที่เมือง จ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็หาโรงเตี๊ยมและเปิดห้องพักหนึ่งห้อง

ส่วนป้าวซวนก็ช่วยประคองหลิงอวี๋เข้าไปในห้องนั้น

ภายในห้องมีเตียงเพียงเตียงเดียว ดังนั้นจึงมิสามารถนอนสองคนได้แน่

ป้าวซวนจนใจ จึงขอผ้านวมเก่าที่ปูเตียงมาจากเสี่ยวเอ้อร์แล้วนำมาปูไว้ที่มุมห้องให้หลิงอวี๋นอน

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยออกไปถามข้อมูลจากเจ้าของโรงเตี๊ยม แล้วให้ป้าวซวนเฝ้าหลิงอวี๋เอาไว้ และเพื่อให้ป้าวซวนเชื่อฟังมิหนีไปไหน จ้าวหรุ่ยหรุ่ยจึงหยิบเม็ดยาพิษออกมา จากนั้นก็ยัดเข้าไปในปากของป้าวซวน

“ยาแก้พิษนี้จะต้องกินทุก ๆ สิบวัน หากเจ้ากล้าหนีไป เจ้าก็รอพิษกำเริบจนตายไปได้เลย!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยขู่ป้าวซวน ก่อนจะเดินออกไป

อารมณ์ของป้าวซวนตกต่ำลงไปทันที เดิมทีนางคิดว่าจะโน้มน้าวหลิงอวี๋ให้หนีไปกับตน แต่ตอนนี้ตนถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยวางยาพิษเสียแล้ว หากนางหนีไป นางก็จะต้องตาย

“ป้าวซวน เจ้าอยากหนีหรือไม่?”

หลิงอวี๋ถือโอกาสที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมิอยู่ แล้วรีบพูดคุยกับป้าวซวนอย่างรวดเร็ว

“ข้าอยาก แต่เจ้ามิเห็นหรือเมื่อครู่? นางป้อนยาพิษให้ข้าไปแล้ว!”

ป้าวซวนเอ่ยขึ้นมาด้วยความสิ้นหวัง “สตรีผู้นั้นโหดร้ายถึงเพียงนั้น ทั้งยังวางแผนทุกอย่างรอบคอบมากอีก เราเอาชนะนางมิได้หรอก เราจะทำอย่างไรกันดี!”

“มิต้องกังวล ตราบใดที่เจ้าอยากจะหนีไปกับข้า เราจะต้องหาวิธีกันได้แน่!”

หลิงอวี๋คิดถึงลูกปัดสีเขียวที่ปู้ติงหมาป่าหิมะใช้แก้พิษให้ตน ลูกปัดสีเขียวนั้นจะสามารถแก้พิษให้ป้าวซวนได้หรือไม่นะ?

เพียงแต่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยพาตนเข้ามาในแดนเทพแล้ว เช่นนั้นปู้ติงจะสามารถตามมาที่นี่ได้หรือไม่?

ตอนนี้หลิงอวี๋ร่างกายอ่อนแอ ยังมิอยากเรียกปู้ติงออกมา มิฉะนั้นจะมิสามารถหลบหนีได้ ทั้งยังจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น ทำให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยยิ่งระแวงตนมากขึ้นไปอีก

“ป้าวซวน พวกเราอดทนกันไว้ก่อนเถิด ถึงอย่างไรก็ยังอีกยาวไกลกว่าจะไปถึงเมืองหลวงแดนเทพ รอให้ข้าหายดีก่อน แล้วเราค่อยหาทางหนีกัน!”

หลิงอวี๋ปลอบใจป้าวซวน

ป้าวซวนอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา แต่นอกจากทำเช่นนี้แล้วก็ไม่มีทางอื่นเช่นกัน