ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1831

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมิเชื่อว่าหลิงอวี๋จะเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาความตายเสียเอง ทว่าหากตีไปอีกครั้งจริง ๆ แล้วหลิงอวี๋เอาตัวไปเสี่ยงเข้าจริง ๆ จะทำอย่างไรเล่า?

นางจะต้องพาหลิงอวี๋ไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์แบบที่ยังมีชีวิตอยู่ จึงจะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาจากร่างของนางได้ หากว่าหลิงอวี๋ตายไป เช่นนั้นแล้วศพนั้นก็จะไม่มีประโยชน์ใด ๆ สำหรับตน

“นางสารเลว เจ้ายังกล้ามาขู่ข้าอีกรึ!”

ใจของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้โอนอ่อนลงแล้ว แต่ปากยังมิยอมแสดงให้เห็นว่าตนด้อยกว่า นางดึงมือหลิงอวี๋อย่างแรงและเตะออกไป

“หากเจ้าอยากตายก็เชิญไปตายเสีย! อย่างมากข้าก็มิเอาของสิ่งนั้นแล้ว แต่ข้าจะมิยอมให้คนชั้นต่ำเช่นเจ้ามาทำตัวไร้มารยาทกับข้าเป็นอันขาด!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยเหยียบลงไปบนใบหน้าหลิงอวี๋อย่างรุนแรง จากนั้นก็อาศัยความได้เปรียบของตนถอยออกไป

“ตอนนี้เราอยู่ห่างจากเมืองหลวงแดนเทพหนึ่งพันกว่าลี้ เจ้ารีบรักษาตัวให้หายโดยเร็ว เราต้องรีบไปที่เมืองหลวงแดนเทพ!”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยจ้องมองหลิงอวี๋อย่างโหดเหี้ยม จากนั้นจึงเปิดประตูให้เสี่ยวเอ้อร์ยกอาหารเข้ามา

แม้ว่าหลิงอวี๋จะโดนเตะไปแล้วสองครั้ง แต่กลับมองท่าทีข่มขู่ของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยออก นางกำลังกังวลว่าตนจะวิ่งเข้าหาความตาย!

เช่นนี้ก็แสดงว่า ที่ตัวของตนนั้นมีสิ่งที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยต้องการอยู่จริง ๆ ดังนั้นจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจึงยอมทนกับตน มิฉะนั้น ดูจากความโหดร้ายของนางก่อนหน้านี้นางก็คงจะสังหารตนไปแล้ว

หลังจากพักผ่อนไปหนึ่งคืน วันรุ่งขึ้นจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเช่ารถม้าสองคัน แล้วเดินทางไปยังเมืองหลวงแดนเทพพร้อมกับกลุ่มพวกพ่อค้า

แม้ว่าแดนเทพจะมีความอุดมสมบูรณ์มาก แต่ก็มิใช่ว่าเหล่าราษฎรทั้งหมดจะมิต้องกังวลเรื่องอาหารและอาภรณ์ นอกจากพวกตระกูลใหญ่ ๆ มิกี่ตระกูลแล้ว ก็ยังมีราษฎรอีกจำนวนมากที่ยังคงยากจนข้นแค้นอยู่

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังถูกพวกตระกูลชนชั้นสูงพวกนี้หาวิธีต่าง ๆ มาเอาเปรียบพวกทาสอีก

ดังนั้นที่แดนเทพจึงมีพวกโจรอยู่เช่นกัน จ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็กังวลว่าพวกนางจะไปพบเจอพวกโจรเข้า แล้วจะเป็นการยากที่จะเอาชนะพวกนั้นได้ด้วยสองมือนี้ นางจึงไม่มีทางเลือก จำต้องหาข้ออ้างและจ่ายเงินจำนวนหนึ่งเพื่อแฝงตัวเข้าไปปะปนอยู่ในกลุ่มพวกพ่อค้า