ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1833

ทั้งกลุ่มเดินทางกันต่อไป และในที่สุดพลบค่ำของสองวันต่อมาพวกเขาก็มาถึงที่เมืองจงกวนกันแล้ว

เมืองจงกวนแห่งนี้ใหญ่โตมาก แม้จะเป็นตอนพลบค่ำแล้วแต่ที่ประตูเมืองก็ยังคงมีผู้คนสัญจรไปมา

ทุกคนอยู่กันที่ประตูเมืองเกือบหนึ่งชั่วยาม กระทั่งจัดการหนังสือผ่านแดนเสร็จเรียบร้อย จึงได้รับอนุญาตให้เข้าไปในเมืองได้

หลิงอวี๋กับป้าวซวนพยายามที่จะควบคุมความรู้สึกตื่นเต้นของพวกนางเอาไว้ พวกนางวางแผนที่จะหลบหนีกันในวันพรุ่งนี้

คืนนี้เป็นวันที่สิบแล้วที่ป้าวซวนกินยาพิษของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเข้าไป และจ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็จะให้ยาแก้พิษกับนาง

หลิงอวี๋บอกป้าวซวนว่า เมื่อรับยาแก้พิษมาแล้วมิต้องรีบกิน ให้กินยาลงไปเล็กน้อย เพื่อที่ตนจะได้ตรวจสอบสูตรยา และจะได้เตรียมยาแก้พิษให้นางด้วย

ป้าวซวนเชื่อฟังและทำตามคำพูดของหลิงอวี๋ ในคืนนั้นจึงรบเร้าให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมอบยาแก้พิษแก่นาง เมื่อตอนเข้าพักที่โรงเตี๊ยมแล้ว

เมื่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเห็นว่านางมีท่าทางกลัวตายเช่นนั้น นางจึงให้ยาแก้พิษไปอย่างอารมณ์มิดีนัก

ป้าวซวนกินยาแก้พิษเข้าไปต่อหน้าจ้าวหรุ่ยหรุ่ย แต่กลับอมเอาไว้ในปาก มิได้กลืนยาลงไป กระทั่งตอนที่นางไปเข้าห้องน้ำ นางจึงกัดยาส่วนหนึ่งแล้วซ่อนไว้ จากนั้นก็มอบให้หลิงอวี๋

ในช่วงมิกี่วันที่ผ่านมานี้ ทั้งสองคนได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับกฎการเดินทางของกลุ่มพ่อค้าแล้ว ในยามเช้าพวกเขาจะกินอาหารเช้ากันที่โรงเตี๊ยมแล้วจากนั้นจึงจะออกเดินทางต่อ

ในช่วงหลายวันนี้หลิงอวี๋กับป้าวซวนจะตื่นก่อนคนอื่น ๆ แล้วเตรียมน้ำให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยอาบน้ำ จากนั้นก็จะยกอาหารเช้ามาให้นาง

วันนี้ทั้งสองคนก็ทำมิต่างจากเดิม เมื่อตื่นนอนแล้วก็เริ่มทำงานกันเลย

กระทั่งลงมาถึงชั้นล่าง ทั้งสองคนก็ทักทายกับเสี่ยวเอ้อร์ และถือโอกาสตอนที่ไม่มีใครสนใจ ออกไปทางประตูหลังทีละคน

หลิงอวี๋ออกไปก่อน แล้วยืนอยู่ที่ประตูหลังรอป้าวซวน

จากนั้นป้าวซวนก็วิ่งออกมาอย่างพะว้าพะวัง เมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋ยังอยู่ที่นั่นนางก็ถอนหายใจโล่งอก นางกังวลว่าหลิงอวี๋จะหนีไปคนเดียวแล้ว

“อาอวี๋ ตอนนี้พวกเราจะไปที่ใดกันเล่า?”

หลิงอวี๋จับนางไว้ “ใจเย็น ๆ ตามข้ามา เราต้องไปหาที่แต่งตัวกันก่อน!”