ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1834

“เจ้ามิรู้หรือว่าที่ที่อันตรายที่สุดก็คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด?”

หลิงอวี๋ยิ้มปลอบใจแล้วเอ่ยออกมา “เรากลับไปที่โรงเตี๊ยม ก็จะดูได้ด้วยว่าเมื่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ยหาพวกเรามิเจอแล้วนางจะทำอย่างไรต่อ! เจ้ามิต้องกังวล มากับข้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!”

ภายใต้การชักชวนของหลิงอวี๋ ป้าวซวนจึงเดินตามหลิงอวี๋กลับไปอย่างจนใจ

ทั้งสองคนเดินเข้าไปทางประตูหลัก แสร้งทำเป็นจะรีบเดินทางแล้วมากินอาหารเช้า และนั่งลงตรงที่นั่งริมหน้าต่าง

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยที่อยู่เรือนด้านหลังพบแล้วว่าหลิงอวี๋กับป้าวซวนหายไป นางก็โกรธมากจนอยากจะทุบโรงเตี๊ยมแห่งนี้ทิ้งไปเสีย

แต่นางยังคงข่มความโกรธไว้ และขอความช่วยเหลือจากสำนักคุ้มภัยและกลุ่มพ่อค้าอย่างน่าสงสาร ให้พวกเขาช่วยตนตามหา

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยแสร้งทำเป็นจิตใจดีต่อหน้าคนเหล่านี้ นางร้องไห้และบอกว่านางรับใช้ทั้งสองของตนนั้น จะต้องถูกคนร้ายลักพาตัวไปอย่างแน่นอน

พวกพ่อค้าและคนจากสำนักคุ้มภัยล้วนได้รับตำรับยาแก้ท้องเสียนั้นไปแล้ว ดังนั้นเพื่อตอบแทนกันและกัน พวกเขาจึงระดมทุกคนให้ช่วยกันตามหา และบางคนก็บอกว่าจะไปรายงานทางการ และขอให้ทางการส่งคนมาช่วยตามหาด้วย

หลิงอวี๋กับป้าวซวนก็นั่งอยู่ตรงหน้าพวกเขา และกำลังรับชมรับฟังอยู่ตรงนี้

ตอนนี้ป้าวซวนนับถือหลิงอวี๋มาก นางถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจับตัวมาก็กลัวจนจิตใจสับสนวุ่นวายไปหมด

แต่หลิงอวี๋กลับแตกต่างออกไป นางสูญเสียลูกไปแล้วก็ยังสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว และยังจัดการวางแผนหลบหนีได้อย่างชาญฉลาดอีกด้วย

ทั้งความสงบนิ่งและสติปัญญานี้ ป้าวซวนเอื้อมมิถึงจริง ๆ

“อาอวี๋ นี่เจ้าจะไปตามหาน้องหญิงของเจ้าที่เมืองหลวงแดนเทพหรือ?”

เมื่อป้าวซวนเห็นว่าไม่มีใครสนใจพวกนาง นางจึงเอ่ยถามออกไป

“อืม เจ้าจะไปกับข้าหรือไม่? หากเจ้ามิอยากไป เจ้าก็พักอยู่ที่โรงเตี๊ยมนี้เถิด เมื่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ยไปแล้วเจ้าก็สามารถกลับบ้านไปหาพ่อแม่ของเจ้าได้แล้ว!”

หลิงอวี๋ไปครั้งนี้มิรู้ว่าจะต้องเผชิญอันตรายใดบ้าง นางมิอยากให้ป้าวซวนต้องลำบากไปด้วย

“ข้า…”

ป้าวซวนลังเล นางรู้ว่าคนที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยต้องการก็คือหลิงอวี๋ และนางจะต้องมิยอมแพ้ในการตามจับหลิงอวี๋เป็นแน่

หากตนติดตามหลิงอวี๋ไปจะต้องอันตรายมากจริง ๆ