ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1835

หม่าเปียวตอบตกลงทันที กระทั่งกินบะหมี่เสร็จแล้วเขาก็พาคนของตนกับกลุ่มพ่อค้าออกเดินทางไป

หลิงอวี๋กับป้าวซวนเห็นว่า จ้าวหรุ่ยหรุ่ยพาผู้คุ้มกันทั้งสองออกไปตามหาพวกตนอีกครั้งแล้ว ดังนั้นพวกนางจึงกินอาหารเช้าจนเสร็จอย่างใจเย็นแล้วเดินออกมา

“น้องหญิง เราหาที่พักกันก่อนสักสองวันเถิด เช่นนี้แล้วข้าจะได้จัดเตรียมยาแก้พิษให้เจ้าได้ และอีกอย่างคือข้าจะได้ซ่อนตัวจากจ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้ด้วย!”

“หากจ้าวหรุ่ยหรุ่ยหาพวกเรามิพบ นางก็คงจะไปที่เมืองหลวงแดนเทพ แล้วพวกเราค่อยออกเดินทางล่าช้าไปสักสองสามวัน ก็คงจะมิพบนางอีก!”

หลิงอวี๋จับเศษเงินใต้แขนเสื้อ ของมีค่าทั้งหมดที่นางพกติดตัวมา ถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยแย่งชิงไปจนหมดแล้ว เหลืออยู่เพียงเศษเงินมิกี่ตำลึงเท่านั้น นางยังต้องทำงานหาเงินอีก เมื่อเก็บรวบรวมค่าเดินทางได้แล้ว จึงจะสามารถเดินทางได้

ป้าวซวนไม่มีของมีค่าอะไรติดตัวมาเลย และหากทั้งสองจะเดินทาง เมื่อไม่มีเงินก็ไม่มีทางไปถึงเมืองหลวงแดนเทพได้แน่

ตอนนี้ป้าวซวนทำได้เพียงติดตามหลิงอวี๋ไปเท่านั้น หลิงอวี๋ว่าอย่างไรก็ว่าตามนั้น

ทั้งสองแสดงเป็นพี่น้องที่หนีภัยกันมาแล้วไปหาที่พักอาศัย

แต่เมืองจงกวนนั้นใหญ่นัก ผู้คนพลุกพล่านมากมาย และโรงเตี๊ยมก็ราคาแพงมาก พักหนึ่งคืนต้องจ่ายในราคาสองตำลึง ดังนั้นทั้งสองจึงล้วนมิยอมใช้เงินที่เหลือเพียงเล็กน้อยไปกับสิ่งนี้

“เราไปหาวัดเก่า ๆ พักกันไปก่อนสักสองวันเถิด!”

หลิงอวี๋เสนอขึ้นมา

ป้าวซวนพยักหน้า แม้ว่านางจะใช้ชีวิตอย่างหรูหรามาตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนี้กำลังทุกข์ยาก และมิสามารถเลือกอะไรได้

หลิงอวี๋จึงพาป้าวซวนเดินตามถนนออกจากเมืองไป ในระหว่างทางหลิงอวี๋เห็นว่ามีร้านโอสถอยู่หลายร้าน นางจึงจำร้านเหล่านั้นเอาไว้ รอให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยไปแล้ว นางก็จะสามารถขายตำรับยาแก้ท้องเสียให้กับร้านโอสถเพื่อจะหาเงินได้บ้าง

ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นในหัว ตำรับยามากมายก็ผุดขึ้นมาในหัวของหลิงอวี๋ นางจึงยิ่งอยากรู้ตัวตนในอดีตของตนมากขึ้นไปอีก

เหตุใดตนจึงรู้ตำรับยามากถึงเพียงนี้ หรือว่าตัวตนในอดีตของตนเป็นหมอ?

ฮ่าฮ่า นางยังกังวลอยู่เลย มิรู้ว่าจะหาเงินอย่างไรดี ทว่าหากตนเป็นหมอ เช่นนั้นการหาเงินก็มิใช่เรื่องยากแล้ว

“พี่หญิงเจียง เราซื้ออาภรณ์มาเปลี่ยนกันสักสองชุดเถิด!”

ป้าวซวนเห็นว่าร้านที่ขายอาภรณ์สำเร็จรูปอยู่ จึงเอ่ยแนะนำออกมา

เรื่องที่หลับที่นอนยังพอฝืนใจแก้ขัดไปก่อนได้ แต่เรื่องอาภรณ์จะมิเปลี่ยนมิซักเลยก็คงจะมิได้