ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1836

“น้องหญิง มีคนกำลังมา!”

หลิงอวี๋รีบลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ป้าวซวนก็มิได้หลับเช่นกันจึงรีบลุกขึ้นนั่ง แล้วเอ่ยถามด้วยความกังวล “พี่หญิงเจียง จะเป็นจ้าวหรุ่ยหรุ่ยมาตามหาเราหรือไม่?”

สิ่งที่นางกลัวมากที่สุดคือการตกไปอยู่ในมือของจ้าวหรุ่ยหรุ่ย

“น่าจะมิใช่!”

หลิงอวี๋เอ่ยเสียงเบาอย่างปลอบใจ จากนั้นนางก็ย่องไปที่ข้างหน้าต่าง อาศัยแสงจันทร์มองไป ก็เห็นร่างหนึ่งเดินโซเซเข้ามาในลาน

คนผู้นี้ดูเหมือนจะใช้แรงจนหมด จึงล้มลงกับพื้นอย่างเสียงดังโครม

“พี่หญิงเจียง นั่นคือใครกัน?”

ป้าวซวนก็ขยับเข้ามาข้าง ๆ หลิงอวี๋เช่นกัน แล้วนางก็มองออกไปอย่างอยากรู้อยากเห็น

“อย่าพูด...”

หลิงอวี๋เงียบลง จากนั้นทั้งสองคนก็โน้มตัวมองไปตรงหน้าต่างอย่างเงียบ ๆ

แล้วก็เห็นเพียงว่าคนที่อยู่ตรงพื้นนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

หลิงอวี๋รออยู่อีกสักพักก็มิเห็นใครตามมา นางจึงพาป้าวซวนเดินออกมา

“น้องหญิง เจ้าออกไปดูนอกวัดว่ามีคนอื่นหรือไม่ ส่วนข้าจะตรวจคนผู้นี้เสียหน่อย!”

หลิงอวี๋สั่งออกไป

แม้ว่าป้าวซวนจะกลัว แต่นางก็ยังคงฟังคำพูดของหลิงอวี๋ แล้วเดินย่องออกไป

หลิงอวี๋วิ่งเข้าไปหาคนที่นอนอยู่ตรงพื้น จากนั้นก็อาศัยแสงจันทร์มองจนเห็นชัดว่า คนผู้นั้นเป็นบุรุษวัยรุ่นผู้หนึ่ง ที่ใบหน้าของเขามีรอยขีดข่วนอยู่มากมาย และตัวเขาก็เปียกโชกไปทั้งตัว ราวกับว่าเขาเพิ่งปีนขึ้นมาจากแม่น้ำ

หลิงอวี๋ยื่นมือออกไปวัดชีพจรดู พบว่ายังคงรู้สึกถึงชีพจรอยู่ เพียงแต่ชีพจรของเขาอ่อนแรงมาก

ที่ข้อมือของเขาก็มีไอร้อน เขากำลังเป็นไข้อยู่

คนผู้นี้คือใครกัน?

หลิงอวี๋พลิกตัวเขา แล้วก็เห็นว่าที่แขนของบุรุษผู้นั้นมีผ้าพันแผลอยู่ และอาภรณ์ของเขาก็ฉีกขาดไปทั้งตัว

เผยให้เห็นผิวหนังบางส่วนที่เต็มไปด้วยบาดแผลเช่นกัน

“พี่หญิงเจียง ข้างนอกไม่มีใครเลย!”

ป้าวซวนกลับมาแล้ว เมื่อนางเห็นสภาพของบุรุษผู้นั้นก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วก็กระซิบออกมา “พี่หญิงเจียง เขาตายแล้วหรือ?”