ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1838

ท้องใหญ่เท่ากลองเลยหรือ?

เมื่อหลิงอวี๋ฟังหมอเถาเล่าถึงอาการป่วยของฮูหยินผู้เฒ่าเก๋อเสร็จแล้ว ในหัวของนางก็มีวิธีรักษาเกี่ยวกับโรคประเภทนี้หลายวิธีผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เพียงแต่หากมิได้พบผู้ป่วย ก็มิสามารถยืนยันได้ว่าควรใช้วิธีไหนดี

“หมอเถา วันพรุ่งท่านจะไปที่จวนข้าหลวงเก๋อเมื่อใดหรือ?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามออกมา

“ก่อนยามเหม่า[footnoteRef:0]!” [0: ยามเหม่า คือ ช่วง 05.00 - 07.00 น.]

หมอเถามองหลิงอวี๋อตาปริบ ๆ “แม่นาง เจ้ามีวิธีรักษาโรคประหลาดเช่นนี้นี้หรือ?”

หลิงอวี๋ยิ้มออกมา “ก็มีวิธีอยู่ ทว่าหากยังมิพบผู้ป่วยก็มิอาจตัดสินได้ว่าใช้ได้จริงหรือไม่! หมอเถา วันพรุ่งตอนยามอู่[footnoteRef:1]ข้าจะมาหาท่าน แล้วไปที่ตระกูลเก๋อพร้อมกับท่าน!” [1: ยามอู่ คือ ช่วง 11.00 - 13.00 น.]

เมื่อหมอเถาได้ยินดังนั้นก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมา แม้ว่าจะมีความสงสัยอยู่ในใจว่า วัยรุ่นเช่นหลิงอวี๋นี้สามารถรักษาโรคของฮูหยินผู้เฒ่าเก๋อได้หรือไม่ แต่ตนก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

ถึงอย่างไรก็ต้องตายอยู่แล้ว ลองดูสักหน่อยก็ไม่มีอะไรเสียหาย

“แม่นาง เจ้าวางใจเถิด หากเจ้ามิอาจรักษาได้ ต่อให้ข้าต้องทุ่มทั้งชีวิต ข้าก็จะปกป้องเจ้า!”

หมอเถาเอ่ยขึ้นมาอย่างหนักแน่น “เจ้าบอกข้ามาว่า ต้องเตรียมเครื่องยาสมุนไพรอันใดบ้าง ข้าจะเตรียมพร้อมเอาไว้รอเจ้า!”

หลิงอวี๋ครุ่นคิด จากนั้นก็ขอกระดาษกับพู่กันแล้วเขียนเครื่องยาสมุนไพรที่ใช้บ่อย ๆ พร้อมทั้งเขียนเข็มเงิน กริช สุราฤทธิ์แรง และสำลีลงไป

หมอเถามองอยู่อย่างสับสน เหตุใดการรักษาโรคจึงต้องใช้กริชและสุราฤทธิ์แรงด้วยเล่า?

“หมอเถา ท่านเตรียมของพวกนี้ไว้ให้เถิด! วันพรุ่งข้าจะมาให้เร็วที่สุด หากขาดเหลืออะไร ถึงเวลานั้นค่อยบอกท่าน!”

หลิงอวี๋หยิบเครื่องยาสมุนไพรที่เสี่ยวซิ่งเตรียมไว้ให้ตน พร้อมทั้งขอชุดบุรุษเก่า ๆ กระปุกยา และข้าวสารจำนวนหนึ่งจากหมอเถา จากนั้นก็รีบกลับไปที่วัดเก่า

ป้าวซวนรออยู่จนรู้สึกกังวลขึ้นมาแล้ว นางกังวลว่าหลิงอวี๋จะทิ้งตนแล้วหนีไป และเมื่อเห็นหลิงอวี๋กลับมา ป้าวซวนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก พร้อมทั้งแอบรู้สึกว่าตนช่างใจแคบเหลือเกิน

นางควรเรียนรู้ที่จะเชื่อในตัวของหลิงอวี๋ได้แล้ว