ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1840

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เฉียวไป๋ก็ซ่อนตัวจากท่านอาเฉียว และมิสนใจอาการบาดเจ็บของตนเลยแม้แต่น้อย

เขารู้สึกโกรธเคืองตนเอง และคิดเพียงว่าตายไปเช่นนี้ก็จบแล้ว

ต่อมาเขาได้พบกับคนของตระกูลจงเจิ้ง เฉียวไป๋อยากตายจึงไปยั่วยุพวกเขา ผลก็คือถูกอีกฝ่ายทำร้ายจนมีบาดแผลทั่วทั้งตัว

และในขณะที่เฉียวไป๋กำลังถูกดูถูกจนถึงขีดสุดนั้น เฉียวไป๋ก็ถูกกระตุ้นให้เกิดความปรารถนาที่จะมีชีวิตรอดขึ้นมา เขาจึงใช้แรงที่เหลืออยู่ของตนเปิดใช้งานลูกแก้ววิญญาณ เขาจึงถูกส่งกลับมายังแดนเทพ

อีกทั้งช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่เขาตกลงไปในแม่น้ำ และถูกสายน้ำพัดมาถึงแถว ๆ วัดเก่า จึงได้โชคดีพบกับหลิงอวี๋เข้า

“ข้ามิได้สังหารท่านพ่อ! ท่านอาโกหกข้า! ท่านมิใช่พ่อของข้า... ท่านมิใช่!”

การเพ้อกับฝันร้ายของเฉียวไป๋ทำให้หลิงอวี๋ฟังแล้วก็รู้สึกงุนงง แต่นางจะมิถือว่าการเพ้อของคนที่เป็นไข้เป็นเรื่องจริงหรอก

เมื่อเห็นว่าเวลาผ่านไปสองชั่วยามแล้วและอุณหภูมิของเฉียวไป๋ยังมิลดลง หลิงอวี๋จึงให้ยาเขาไปอีกครั้งหนึ่ง

จากนั้นก็ป้อนยาทุก ๆ สองชั่วโมง จนกระทั่งรุ่งสาง ในที่สุดอุณหภูมิของเฉียวไป๋ก็ลดลงแล้ว

หลิงอวี๋ถอนหายใจโล่งอกแล้วยื่นมือไปเช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผากของเขา จากนั้นนางก็ออกไปเทกากยา แล้วก็เริ่มต้มโจ๊ก

กระทั่งหลิงอวี๋ต้มโจ๊กเสร็จและนำเข้ามา แต่ทันทีที่เข้าห้องไปนางก็เห็นว่าเฉียวไป๋ลุกขึ้นนั่งแล้ว และเขาก็กำลังมองนางอย่างเย็นชา

“ฟื้นแล้วหรือ? พอดีเลย กินโจ๊กสักหน่อยเถิด! ข้าช่วยทำแผลให้เจ้าแล้ว เจ้าอย่าได้ออกแรงมากเกินไป แผลจะได้มิฉีก!”

หลิงอวี๋วางโจ๊กลงบนพื้นข้าง ๆ เขา

เฉียวไป๋มองไปรอบ ๆ แล้วจึงเอ่ยขึ้นมาอย่างเย็นชา “เจ้าช่วยข้าไว้หรือ?”

เขาพบว่าบาดแผลของตนถูกพันผ้าพันแผลไว้

“ใช่แล้ว นอกจากข้าแล้วจะเป็นใครไปได้อีกเล่า?”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างมิเกรงใจ “แม้จะบอกว่าการช่วยชีวิตคนหนึ่งคนดียิ่งกว่าการสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น แต่หากเจ้าอยากจะขอบคุณข้า ข้าก็จะมิปฏิเสธเช่นกัน พี่หญิงผู้นี้กำลังขาดเงิน เจ้าคิดว่าชีวิตของเจ้ามีค่าเท่าใดก็ให้เงินมาเท่านั้น!”

เอ่อ!

เฉียวไป๋ตกตะลึงไปทันที เขามองสตรีที่หน้าตาธรรมดาผู้นั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอคนที่ต้องการเงินแล้วเอ่ยขอเงินอย่างมั่นใจเช่นนี้

แต่น่าแปลกที่เฉียวไป๋มิรู้สึกว่าหลิงอวี๋เป็นคนเชย ๆ