ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1841

ป้าวซวนตื่นขึ้นมาเพราะเสียงคุยกันของคนสองคน เมื่อนางเห็นว่าหลิงอวี๋เริ่มทำอะไรแล้วนางก็รู้สึกเกรงใจที่จะนอนต่อและรีบลุกขึ้นมาช่วย

เฉียวไป๋มองทั้งสองคนกำลังยุ่งกันอยู่ แล้วตนก็นอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

ความทะเยอทะยานในอดีตของเขาดับสลายหายสิ้น ในหัวของเขามืดแปดด้านไปหมด ต่อไปตนควรจะทำอย่างไรดี!

“น้องหญิง เราทำความสะอาดห้องข้าง ๆ แล้วให้เฉียวไป๋ไปอยู่ห้องนั้นกันเถิด!”

หลิงอวี๋คิดว่าถึงอย่างไรเฉียวไป๋ก็เป็นบุรุษ และตนกับป้าวซวนต่างก็เป็นสตรี อีกทั้งป้าวซวนก็ยังมิได้แต่งงาน หากอยู่ห้องเดียวกันแล้ววันข้างหน้าเรื่องนี้แพร่ออกไปก็จะถูกคนติฉินนินทาเอาได้

ป้าวซวนเองก็มิรู้ว่าจะต้องอาศัยอยู่ที่วัดเก่านี้ไปอีกนานแค่ไหน จึงไปทำความสะอาดห้องกับหลิงอวี๋

กระทั่งทำความสะอาดเสร็จแล้ว หลิงอวี๋ก็รีบกินอาหารกลางวันอย่างรวดเร็ว นางจะต้องไปที่โรงฮุ่ยเฉ่าเพื่อจะไปบ้านตระกูลเก๋อกับหมอเถาอีก

หลิงอวี๋ก็มิแน่ใจว่าตนจะสามารถรักษาโรคประหลาดของฮูหยินผู้เฒ่าเก๋อได้จริงหรือไม่ ดังนั้นก่อนไปจากจึงให้เงินสามตำลึงที่เหลือไว้กับป้าวซวน

“น้องหญิง หากข้ามิกลับมาก่อนฟ้ามืด เจ้าก็มิต้องรอข้าแล้ว เพราะว่าอาจจะเกิดเรื่องขึ้นกับข้า!”

“ถึงเวลานั้นเจ้าก็ดูแลเฉียวไป๋ให้ดี ๆ เรามีหนี้บุญที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ ให้เขาคุ้มกันเจ้ากลับบ้านเสีย!”

หลิงอวี๋กำชับ “เมื่อพบเจอพูดคุยกับใครก็สงวนวาจาเอาไว้ อย่าได้เชื่อไปทั้งหมด เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดี!”

ป้าวซวนกังวลขึ้นมาในทันที นี่คือคำสั่งเสียของหลิงอวี๋หรือ?

นางจึงดึงหลิงอวี๋ไว้ พร้อมทั้งน้ำตาคลอ แล้วเอ่ยเสียงสะอื้น “พี่หญิง หากมิแน่ใจ ก็อย่าไปเลย!”

“พวกเราอยู่วัดเก่ากันก็ได้ ยากลำบากสักหน่อยข้าก็มิกลัว เจ้าอย่าได้ไปเสี่ยงเลย!”

หลิงอวี๋ยิ้มและบีบแก้มของนาง “ข้าต้องไป นี่มิใช่แค่เพื่อหาเงินเท่านั้น! หมอเถาเป็นคนดีถึงเพียงนั้น เขาให้เครื่องยาสมุนไพรกับข้าโดยมิคิดเงิน แล้วข้าจะทนดูเขาถูกบังคับจนตายไปได้อย่างไรเล่า!”

“น้องหญิง เจ้าอวยพรให้ข้าเถิด อวยพรให้ข้ากลับมาอย่างปลอดภัย!”