ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1873

“เหยี่ยวผู้กล้าควรกางปีกบินให้สูง และลอยตัวให้อยู่เหนือเก้าชั้นฟ้า!”

เซียวหลินเทียนพูดสิ่งที่เหวินเหรินจิ้นบอกตนออกไปอย่างใจเย็น

นี่คือคำพูดที่เหวินเหรินจิ้นพูดกับสือหรงตอนที่ให้เขาออกมาจริง ๆ ตอนนั้นนอกจากเขากับเหวินเหรินจิ้นก็ไม่มีใครอยู่อีก

เมื่อสือหรงเห็นว่าคำตอบของเซียวหลินเทียนถูกต้อง ใบหน้าของเขาก็กลับซีดลงทันที ราวกับว่าเขาถูกโจมตีอย่างหนัก

“ท่านเจ้าตำหนัก… ท่านเจ้าตำหนักสิ้นแล้วหรือ?”

หากมิได้เป็นเช่นนั้น เซียวหลินเทียนจะมีป้ายผู้นำของตำหนักปีกเงินได้อย่างไร และจะรู้ได้อย่างไรว่าเหวินเหรินจิ้นพูดอะไรกับเขา!

“อืม ร่างของเขาจะถูกเก็บไว้ในสุสานใต้ดินของตำหนักปีกเงินเป็นการชั่วคราว แล้วในภายหน้าเมื่อข้าสามารถฟื้นคืนตำหนักปีกเงินมาได้ ก็ค่อยนำไปฝังให้ดี ๆ!”

แล้วเซียวหลินเทียนก็เอ่ยออกมาอย่างเศร้าใจ

“พรึ่บ…”

สือหรงคุกเข่าลง แล้วน้ำตาของเขาก็ไหลลงมาอย่างควบคุมมิได้

เดิมทีเขาคิดว่าจะหลบไปสักประมาณปีครึ่ง แล้วเจ้าตำหนักก็คงจะเรียกพวกเขากลับไป เมื่อถึงเวลานั้นตำหนักปีกเงินก็จะรุ่งโรจน์เหมือนในอดีตอีกครั้ง ไหนเลยจะคาดคิดว่า การลาจากของเจ้าตำหนักในครั้งนี้จะเป็นการจากลากันไปตลอดกาล!

“เป็นเพราะเจ้าสารเลวเจี่ยงหัวนั่นพาคนบุกเข้าไปที่ตำหนักปีกเงินใช่หรือไม่?”

สือหรงตะคอกออกมาด้วยความเศร้าโศก “ก่อนหน้านี้เขาก็มาหาข้า บอกว่าเจ้าตำหนักคนเก่านั้นหมดทางรักษาแล้ว อาการเจ็บป่วยลุกลามไปมากแล้ว หากตำหนักปีกเงินยังมิดำเนินการใด ๆ อีก ก็จะถูกตำหนักหมาป่าสวรรค์มาแทนที่โดยสมบูรณ์!”

“เขาจะให้ข้ามอบรายชื่อศิษย์ทั้งหมดให้ แต่ข้ามิยอม เขาจึงกลับไปด้วยความหงุดหงิด ข้าก็คิดว่าเขายอมแพ้ไปแล้ว ไหนเลยจะคาดคิด… ไหนเลยจะคาดคิด...”

เมื่อคิดถึงคนในครอบครัวของตนที่ถูกสังหารไป สือหรงก็หัวใจสลาย จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นมา “ข้าจะไปตามหาเจี่ยงหัว แล้วล้างแค้นให้ท่านเจ้าตำหนักคนเก่า!”

“หยุด!”

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว สือหรงผู้นี้คือคนที่เหวินเหรินจิ้นแนะนำมา ตามหลักเหตุผลแล้ว เขาก็ควรจะเป็นคนที่มั่นคงและมีความสามารถสิ เหตุใดจึงหุนหันพลันแล่นถึงเพียงนี้เล่า!

“เจ้ารู้หรือไม่ว่า ที่เจี่ยงหัวกล้าไปสังหารคนในครอบครัวของเจ้าอย่างกำเริบเสิบสานเช่นนี้ และยังพาคนบุกเข้าไปในตำหนักปีกเงินเช่นนี้ ใครกันที่เป็นผู้สนับสนุนเขาอยู่เบื้องหลัง?”