ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1877

“ตา… ตาของข้า!”

ผู้ดูแลหลัวลุงของเก๋อฮุ่ยหนิงยกมือทั้งสองขึ้นปิดตาไว้อย่างเจ็บปวด

เก๋อฮุ่ยหนิงทั้งโกรธทั้งกังวล นางจึงตะโกนบอกลูกหาบที่ตามมา “รีบไปจับตัวสตรีผู้นั้นไว้ อย่าปล่อยให้นางหนีไปได้!”

เมื่อคนพวกนั้นเห็นว่าผู้ดูแลถูกหลิงอวี๋ทำให้บาดเจ็บ พวกเขาจึงพากันกระโดดลงน้ำไปจับตัวหลิงอวี๋ ตามคำสั่งของเก๋อฮุ่ยหนิง

ส่วนเก๋อฮุ่ยหนิงก็ประคองผู้ดูแลหลัว “ท่านลุง ข้าจะพาท่านไปหาหมอ!”

หลิงอวี๋กระโดดลงไปในน้ำ แล้วนางก็ว่ายน้ำไปที่เรือเหล่านั้น

เรือบรรทุกสินค้าจอดเทียบกันอยู่สะเปะสะปะ และกระจายกันอยู่เต็มบริเวณโดยรอบ

หลิงอวี๋ว่ายน้ำออกไปไกลภายในลมหายใจเดียว แล้วจึงกล้าโผล่ขึ้นมาหายใจบนผิวน้ำอย่างเงียบ ๆ โดยอาศัยเรือบังเอาไว้ จากนั้นก็ว่ายน้ำต่อไป

เนื่องด้วยการอาศัยเรือเหล่านั้นบดบังไว้ ทำให้หลิงอวี๋สามารถหลบเลี่ยงพวกลูกหาบที่ลงน้ำมาได้ชั่วคราว

แต่นางมิสามารถขึ้นฝั่งได้ ตอนนี้เป็นตอนกลางวัน หากนางขึ้นฝั่งไป ด้วยเนื้อตัวเปียกโชกเช่นนี้ จะต้องดึงดูดความสนใจของทุกคนอย่างแน่นอน แล้วลุงของเก๋อฮุ่ยหนิงก็จะจับตัวนางได้

หลิงอวี๋เกาะเชือกของเรือลำหนึ่งที่ลอยอยู่บนผิวน้ำไว้ชั่วคราว ใจของนางเป็นห่วงป้าวซวน มิรู้ว่าป้าวซวนจะถูกจับไปหรือไม่

ทางด้านป้าวซวนก็อาศัยผู้คนที่รวมกันอยู่ในตลาดซ่อนตัว และนางก็หลีกเลี่ยงบุรุษสองคนที่ไล่ตามนางมาได้ชั่วคราว

แต่บุรุษทั้งสองคนนั้นก็ยังคงตามหานางอยู่ ป้าวซวนเป็นกังวลมิรู้ว่าจะทำอย่างไรดี นางมิเคยมาที่ท่าเรือแห่งนี้มาก่อน แล้วนางควรจะไปซ่อนตัวอยู่ที่ใดเพื่อรอหลิงอวี๋เล่า?

ป้าวซวนเห็นว่าบุรุษสองคนไล่ตามใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้วในความสับสนวุ่นวายนั้น นางก็เห็นตะกร้าที่บรรจุสินค้าไว้กองหนึ่ง นางจึงรีบวิ่งไปข้างตะกร้านั้น แล้วก็เห็นว่าในตะกร้าใบหนึ่งล้วนเป็นเสื้อผ้า นางจึงรีบนำเสื้อผ้าเหล่านั้นออกมา และยัดตัวลงไปในตะกร้าแทน

จากนั้นป้าวซวนก็รีบหยิบเสื้อผ้าบางส่วนมาปิดไว้บนหัวของตน แล้วซ่อนตัวอยู่ในตะกร้านั้นไป