ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1889

ทุกคนต่างก็พูดคุยกันไป มีทุกเรื่องที่พูดคุยกัน หลิงอวี๋ฟังอยู่สักพักหนึ่งก็เห็นว่าไม่มีข้อมูลที่เป็นประโยชน์ นางจึงออกไปพร้อมกับผู้รอบรู้

ทั้งสองหาอยู่เป็นเวลานาน ก่อนจะพบโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งที่ยังมีผู้เข้าพักมิเต็ม แล้วหลิงอวี๋ก็เปิดห้องพักสองห้อง

ผู้รอบรู้เข้าใจนิสัยของหลิงอวี๋ที่มิชอบความวุ่นวายดีอยู่แล้ว จึงมิได้ใส่ใจอะไร

ในช่วงนี้ผู้รอบรู้ได้ประโยชน์จากหลิงอวี๋ จึงสามารถมาเมืองหลวงแดนเทพได้โดยมิต้องกังวลเรื่องอาหารและอาภรณ์เขาจึงจะตอบแทนโดยการเชิญหลิงอวี๋ออกไปกินข้าว

หลิงอวี๋รู้สึกกังวลใจ ทางหนึ่งคิดว่าการแก้แค้นนั้นหมดหวัง และอีกทางหนึ่งคือมิรู้ว่าเมืองหลวงแดนเทพใหญ่ถึงเพียงนี้ควรจะตามหาน้องสาวอย่างไร

สำหรับผนึกบนร่างกายของตน หลิงอวี๋เองก็เคยพยายามที่จะเอาเข็มเงินที่ผนึกอยู่ใกล้กับตันเถียนของตนออก

แต่ขณะที่นางใช้กริชผ่าบริเวณที่เข็มเงินและพยายามดึงมันออก มันกลับเจ็บปวดจนรู้สึกว่าเลือดในร่างกายพลุ่งพล่านอย่างรุนแรง แล้วตอนนั้นก็สลบไป

นำเข็มเงินออกมามิได้อีกทั้งยังต้องทุกข์ทรมานเช่นนี้!

สิ่งนี้ทำให้หลิงอวี๋เชื่อในเรื่องที่หวงฝู่หลินเคยบอก หากมิเข้าใจว่าจะดึงออกได้อย่างไร อาจจะทำให้ตนกลายเป็นอัมพาต และเลือดไหลย้อนกลับจนตายก็ได้

ดูเหมือนว่าหากพึ่งแค่ความสามารถของตนจะมิสามารถนำเข็มเงินออกได้ เช่นนั้นควรจะไปขอให้ใครช่วยนำเข็มเงินออกเล่า!

เรื่องของเก๋อฮุ่ยหนิงและจ้าวหรุ่ยหรุ่ยได้บอกให้หลิงอวี๋รู้แล้วว่า หากไร้เรี่ยวแรงก็มิสามารถใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองหลวงแดนเทพได้ ดังนั้นนางจำเป็นต้องหาทางเรียกคืนวรยุทธ์ของตนให้ได้เสียก่อน

“พี่สิง ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมาว่า บนยุทธภพมีคนที่สามารถปิดผนึก ทำให้พลังของผู้อื่นถูกผนึกไว้ ข้าอยากรู้เรื่องนี้มาโดยตลอด ท่านบอกข้าเรื่องปิดผนึกว่าเกิดอันใดขึ้นได้หรือไม่?”

หลิงอวี๋แสร้งทำเป็นถามผู้รอบรู้อย่างอยากรู้อยากเห็น

ผู้รอบรู้รีบมองไปรอบ ๆ แล้วจึงกระซิบกับหลิงอวี๋ “ปิดผนึกนั้นเป็นสิ่งที่มิถูกต้องและผิดศีลธรรม ที่เมืองหลวงแดนเทพมิอนุญาตให้ใครทำเรื่องเช่นนี้ เช่นนั้นจะถูกฝ่ายธรรมะร่วมกันโจมตี!”

หลิงอวี๋ก็กดเสียงลงเช่นกัน “แต่ในเมื่อมีคนทำได้ เช่นนั้นจึงต้องระวัง ท่านรู้หรือไม่ว่าที่เมืองหลวงแดนเทพนี้ใครที่สามารถปลดผนึกที่ผู้อื่นปิดผนึกไว้ได้?”

ผู้รอบรู้เหลือบมองหลิงอวี๋ แล้วเอ่ยอย่างใจเย็น “น้องอวี๋ ระหว่างเจ้ากับข้ามีอะไรที่มิสามารถพูดกันตรง ๆ ได้หรือไม่?”