ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1892

หลังจากได้ยินคำกล่าวเหล่านั้น หลิงอวี๋ก็คิดว่าเซียวหลินเทียนเป็นปีศาจร้ายที่ก่อกรรมทำชั่วสารพัดและสังหารผู้คนเป็นผักปลา

แต่หลิงอวี๋กลับมิรู้เลยว่ามหาปราชญ์เป็นผู้สั่งให้คนบิดเบือนและแพร่กระจายข่าวนี้ออกไปหลังจากที่เขากลับไปถึงเมืองหลวงแดนเทพ

เซียวหลินเทียนและหวงฝู่หลินนั้นคนหนึ่งทำให้มหาปราชญ์ตาบอด และอีกคนก็ตัดแขนข้างหนึ่งของมหาปราชญ์ มหาปราชญ์จะกล้ำกลืนความอัปยศนี้ได้อย่างไรหากเขามิแก้แค้น!

เขาทำให้เซียวหลินเทียนและหวงฝู่หลินเสียชื่อเสียงและทำให้ผู้คนทั่วหล้าลุกขึ้นมาโจมตีพวกเขา ส่วนมหาปราชญ์ใช้โอกาสนี้พักฟื้นและหาโอกาสเหมาะเพื่อช่วงชิงมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ซึ่งคือ กระบี่คุณอู่ของเซียวหลินเทียนอีกครั้ง

มหาปราชญ์มิได้บอกใครเกี่ยวกับการค้นพบกระบี่อายุนับพันปีเล่มนี้ ด้วยคิดว่ากระบี่เล่มนี้เป็นของตน จึงมิอยากให้ใครมาแย่งชิงมันไป

การแพร่กระจายข่าวลือเป็นหนึ่งในอุบายของมหาปราชญ์ที่ต้องการทำลายชื่อเสียงของเซียวหลินเทียนและป้องกันมิให้เขาพบกับเหล่าศิษย์จากตำหนักปีกเงิน

ซึ่งเป็นไปตามคาดว่าข่าวลือนั้นแพร่กระจายไปยังวงกว้างด้วยความรวดเร็ว

บรรดาศิษย์ตำหนักปีกเงินบางส่วนที่กระจายอยู่ตามสถานที่ต่าง ๆ ได้รับข่าวจากสือหรงแล้ว และกำลังรีบไปรวมกลุ่มกับสือหรงเพื่อปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าตำหนักคนใหม่

ศิษย์บางคนที่ได้รับข่าวนี้และกำลังจะออกเดินทางก็ได้ยินข่าวลือดังกล่าวด้วย

ในช่วงเวลานั้น เหล่าศิษย์เต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความโกรธแค้น เซียวหลินเทียนสังหารเจ้าตำหนัก แต่กลับบังอาจหวังให้พวกเขากลับไปฟังคำสั่งของเขาหรือ?

จะให้เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร!

ดังนั้น หลังจากสือหรงกระจายข่าวออกไป สามวันต่อมา จำนวนศิษย์ที่มาพบกับสือหรงก็เหลือมิถึงห้าคน

เมื่อสือหรงเห็นคนจำนวนนั้น ใจของเขาก็หดหู่ลงทันที เขาจะฟื้นฟูตำหนักปีกเงินด้วยคนเพียงหยิบมือนี้ได้อย่างไรกัน?

หรือว่าตำหนักปีกเงินจะถูกยุบไปทั้งเช่นนี้?

หลังจากได้รับรายงานของสือหรง เซียวหลินเทียนก็ยิ้มบาง ๆ