ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 228

นายทหารมองพิจารณาหลิงอวี๋ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมไม่มั่นใจ ราวกับว่ากำลังตัดสินว่าสิ่งที่นางพูดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ

หลิงอวี๋ “ตัวสั่น” ท่าทีเหมือนกำลังขอร้อง

นายทหารขมวดคิ้ว แล้วตะโกนออกมาอย่างรำคาญ

“พานางกลับไป! คอยเฝ้าไว้อย่างใกล้ชิด รอจนกว่าจะจับตัวผู้หญิงพวกนั้นได้ แล้วค่อยจัดการพร้อมกัน!”

“ขอรับ!”

ทหารสองคนก้าวไปข้างหน้า จับตัวหลิงอวี๋อย่างหยาบคายแล้วเดินไป

หลิงอวี๋ลอบถอนหายใจ การถ่วงเวลาไว้ครู่หนึ่งนี้ หวังว่าพวกจางเหมยจะหนีไปได้อย่างราบรื่น

สำหรับตนเอง ก็ทำได้เพียงค่อยเป็นค่อยไป ดำเนินการไปตามสถานการณ์

กระทั่งหลิงอวี๋ถูกพาไปที่ตีนเขา ก็เห็นว่าผู้หญิงสองคนที่มิได้มานั้น รวมถึงครอบครัวของพวกเขาล้วนถูกพาตัวมาหมดแล้ว

ผู้หญิงคนหนึ่งในนั้นเห็นหลิงอวี๋ ก็ตะโกนขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

“ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้า! หากไม่เชื่อเจ้าแล้วหนีกันออกมา ครอบครัวของข้าก็คงไม่ถูกร่างแหไปด้วย!”

“เจ้ามันเป็นตัวหายนะ! ท่านอู๋ นางเจ้าค่ะ นางคือคนที่เผาหมู่บ้านตระกูลอู๋!”

จางเสี่ยวอิง?

หลิงอวี๋พูดไม่ออกเลย

คิดว่าจางเสี่ยวอิงที่ทรยศตนเองจะได้รับผลประโยชน์อะไรบ้าง แต่ดูท่าทีในตอนนี้แล้ว นางก็มิได้รับผลประโยชน์อะไรนี่!

บนหน้าจางเสี่ยวอิงมีบาดแผลรอยแส้หลายแผลด้วย!

เห็นได้ชัดว่าก็ถูกฟาดเช่นกัน!

ตอนแรกหลิงอวี๋คิดว่าหากนางถูกทหารใช้ครอบครัวมาข่มขู่ ถูกบีบบังคับจนไม่มีทางเลือกแล้วจึงทรยศตน ตนเองก็จะไม่ตำหนินาง!

แต่เมื่อเห็นว่าจนถึงตอนนี้จางเสี่ยวอิงมิได้มีท่าทีรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังเรียกตนเองว่าเป็นตัวหายนะอีก หลิงอวี๋ก็เห็นใจนางไม่ลงจริง ๆ

หลิงอวี๋หันหนีไป คร้านจะสนใจมองใบหน้าน่าเกลียดนั้น

อู๋เอ้อร์โก่วพุ่งเข้ามา หลิงอวี๋เห็นว่าเสื้อผ้าของเขาไม่เรียบร้อย บนใบหน้ามีเขม่าควันดำอยู่เต็มไปหมด กระดำกระด่าง ดูท่าทางตลกน่าดู

“สารเลว! เจ้ากล้าจุดไฟเผาหมู่บ้านตระกูลอู๋ ทำให้ข้าไร้คำอธิบายให้นายจ้าง ข้าจะถลกเนื้อหนังของเจ้า!”

อู๋เอ้อร์โก่วตบหลิงอวี๋ลงไปกับพื้น จากนั้นก็ต่อยเตะนาง