ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 251

คำพูดของหลี่ว์จงเจ๋อทำให้หลี่ว์เซียงโกรธทันที เดิมคิดรีบไล่เขาไป หลี่ว์จงเจ๋อรู้เรื่องลับเช่นนี้ยิ่งน้อยเท่าไรยิ่งปลอดภัยเท่านั้น

ทว่าหลี่ว์เซียงลังเลครู่หนึ่ง ยังคงมิได้พูดให้หลี่ว์จงเจ๋อออกไป

เด็กโตขึ้นตนไม่อาจปกป้องเขาได้ชั่วชีวี ครั้นมีโอกาสให้เขาเติบโตก็คว้าโอกาสสอนเขาเถอะ!

หลิงอวี๋เล่าเรื่องที่นางวางยาทหาร ปลุกปั่นช่างตีเหล็กหลบหนีต่อ

หลี่ว์เซียงกับหลี่ว์จงเจ๋อ กระทั่งเซียวหลินเทียนต่างฟังจนอ้าปากตาค้าง

ชายร่างใหญ่ทั้งสามไม่คิดฝันว่าหลิงอวี๋กล้าหาญมากถึงเพียงนี้!

นางไม่ใช่แค่คิดแผนหลบหนีในคืนเดียว

แม้แต่ภายใต้การเฝ้าดูของทหารหลายนาย ไม่คาดว่าจะมีความสามารถวางยาสลบในน้ำแกงของพวกเขาได้!

ไม่พบสามวันกลายเป็นอื่น!(1)

เซียวหลินเทียนผ่านประสบการณ์ความหลักแหลมของหลิงอวี๋แล้ว แต่ยังนึกไม่ถึงว่าหลิงอวี๋จะเจ้าปัญญาเช่นนี้!

หลี่ว์จงเจ๋อฟังแล้วแววตาที่มองหลิงอวี๋ก็ผิดแผกไป

ความเลื่อมใส ความเคารพเหล่านี้ไม่พอมาบรรยายความชื่นชมที่เขามีต่อหลิงอวี๋…

ท่ามกลางการว่อกแว่ก นัยย์ตาเขามีแต่หลิงอวี๋!

เขารู้สึกว่าแม้เซียวหลินเทียนเป็นท่านอ๋องสูงส่ง เขาก็มิคู่ควรกับหลิงอวี๋ที่มีทั้งความกล้าหาญและกลยุทธ์!

หลี่ว์เซียงฟังจนลืมความคับข้องต่อเซียวหลินเทียนหมดสิ้น พลางถามเคร่งเครียด

“ต่อมาเล่า? ทหารจูเรียกเจ้าไปทำกระไร? เจ้าวางยาสำเร็จหรือไม่?”

หลิงอวี๋เห็นท่าทางเคร่งเครียดของหลี่ว์เซียงก็นึกถึงครานั้นที่ตนไปลานเรือนของทหารจูอย่างอกสั่นขวัญเเขวน

เรื่องเช่นนี้หากมิใช่ผ่านมาด้วยตัวเอง นางคงฟังเรื่องราวเคลิบเคลิ้มเหมือนหลี่ว์เซียง

หลิงอวี๋เล่าเรื่องต่อจากนั้นในคราวเดียว ครั้นรอพูดถึงตนถูกมือสังหารไล่ล่า หลี่ว์เซียงกับหลี่จงเจ๋อต่างกลั้นหายใจดื่มด่ำฟังเต็มที่จนจบ

กระทั่งหลังฟังถึงเซียวหลินเทียนรุดมาช่วยหลิงอวี๋ หลี่ว์เซียงกับหลี่ว์จงเจ๋อถึงถอนหายใจโล่งอก

หลี่ว์เซียงค่อย ๆ สงบอารมณ์ตัวเอง สายตามองเซียวหลินเทียนซับซ้อน

เขากำลังใคร่ครวญว่าควรเข้าไปพัวพันในบึงน้ำขุ่น(2)นี้ดีหรือไม่!

การเข้าไปพัวพัน นั่นมิใช่แค่เรื่องของตัวเองคนเดียว แต่จะโยงถึงตระกูลหลี่ว์ทุกคนวอดวายตามไปด้วย!