ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 26

หลิงอวี๋ไม่รู้ว่าฉินซานเป็นแม่ทัพตั้งแต่เมื่อใด!

กลับรู้มาจากความทรงจำว่า ฉินซานนั้นหลงรักหลิงอวี๋ เขาเต็มใจจะแต่งงานกับหลิงอวี๋!

ทว่าเขาและหลิงอวี๋ไม่เคยทำเรื่องที่เกินเลย!

เซียวหลินเทียนยิ่งฟัง สีหน้าก็ยิ่งไม่น่ามอง!

หลิงอวี๋ตั้งครรภ์เพียงแค่แปดเดือนก็คลอดเสี่ยวเมาออกมา เขาก็สงสัยแล้งว่าเด็กนั้นมิใช่บุตรของตน!

ทว่าเขาลอบให้คนตรวจสอบ กลับไม่พบหลักฐานใด!

เซียวหลินเทียนนำกำลังพลสู้รบอยู่ด้านนอกจึงไม่มีเวลาไปตรวจสอบให้ละเอียด

ในเวลานี้ถูกหลิงผิงเปิดเผยออกมา และก็นึกถึงฉินซานที่มาถึงแม่ทัพทหารม้า ดูแลองครักษ์ติดอาวุธของกองทัพหลวงแล้ว

ความคับข้องใจนี้เซียวหลินเทียนกลืนมันลงไปได้แล้ว

ฉินซานมีหน้าตาหล่อเหลา ครั้งนี้ออกรบสังหารศัตรูไปอย่างหาญกล้า แม่ทัพทั้งหลายต่างก็ชื่นชมเขา บอกว่าเขามีอนาคตไกล

ชายชู้ของหลิงอวี๋กลับกลายเป็นเขา?

เช่นนั้นแล้วเสี่ยวเมาเป็นลูกของฉินซานอย่างนั้นหรือ?

“หลิงอวี๋ เจ้ายังมีอะไรให้เอ่ยอีกหรือไม่?”

เซียวหลินเทียนบีบอัดคำพูดอันเย็นชาลอดไรฟันมา

หลิงอวี๋ยิ้มออกมาอย่างเรียบเฉย รู้สึกได้ว่าเซียวหลินเทียนมีความคืบหน้าแล้ว ไม่ได้ฟังคำของหลิงผิงแล้วคิดจะฆ่าจะแกงตน

อย่างน้อยเขายังยินดีที่จะรับฟังตนเองอธิบาย นี่ก็ถือว่ามีความคืบหน้าแล้วกระมัง?

“ท่านอ๋อง… ฉินซานกับข้านั้นเป็นคู่รักวัยเด็กกันจริง! เรื่องนี้คนในจวนเสนาบดีต่างก็รู้ดี! ข้าไม่อาจพลิกลิ้นได้!”

เซียวหลินเทียนเมื่อได้ยินคำนี้เข้า เส้นเลือดบนมือก็ระเบิดออกมา คิดอยากจะเหวี่ยงฝ่ามือตบหลิงอวี๋ให้ตายในคราเดียว

“เพียงแต่ ข้ากับเขานั้น เป็นเพียงแค่พี่ชายน้องสาวเท่านั้น!”

หลิงอวี๋เหลือบมองยังหลิงผิง เอ่ยออกมาอย่างหนักแน่น “ท่านอ๋องสามารถไปถามจากท่านปู่ของหม่อมฉันได้! ในปีนั้นเขาอยากให้หม่อมฉันแต่งงานกับฉินซาน! แต่หม่อมฉันมิได้ชอบเขา!”

“หม่อมฉันชอบให้เขาเป็นพี่ชาย! แต่หม่อมฉันมิได้ชอบให้เขาเป็นสามี!”

“อย่างไรแล้ว ความชอบที่หม่อมฉันมีให้เขา ไม่เหมือนกันกับที่มีให้ท่านอ๋อง

หลิงอวี๋เองก็ทำอะไรไม่ได้ สำหรับนางในยุคปัจจุบันนั้นไม่ได้ชื่นชอบเซียวหลินเทียน!

ทว่าก็ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อหลิงอวี๋คนก่อนนั้นชื่นชอบเขา!

ในเวลานี้หลิงอวี๋ทำได้เพียงเอ่ยความรู้สึกนี้ออกมาให้ชัดเจน

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันตกหลุมรักท่านตั้งแต่แรกพบ! เมื่อพบท่าน หน้าข้าก็แดงขึ้น หัวใจเต้นเร็ว ตื่นเต้นเสียจนเอ่ยออกมาเป็นวาจามิได้!”

“แต่เมื่อหม่อมฉันพบฉินซาน หม่อมฉันไม่มีทางเกิดความรู้สึกเช่นนี้!”

“หม่อมฉันอยู่กับเขาเหมือนกับพี่ชายของหม่อมฉัน หลิงเสี่ยง! มิได้มีความรู้สึกใจเต้นแรง!”

“ข้าอยากแต่งงานกับท่าน! ทว่าข้าไม่มีทางอยากแต่งงานให้กับฉินซานที่เป็นเหมือนพี่ชาย!”

“ตัวหม่อมฉันหลิงอวี๋ในตอนที่อยู่ในจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนนั้น ถูกท่านปู่รักใคร่จนเติบโตมา! ทว่าเพื่อท่านแล้ว หม่อมฉันกลับยอมทำผิดต่อตนเพื่อเอาใจท่าน!”

“อาหารที่ท่านชอบ! หม่อมฉันไปซื้อมันด้วยตัวหม่อมฉันเอง!”

“เมื่อเห็นว่ามีเสื้อผ้าชุดใหม่ตามท้องถนนที่เหมาะกับท่าน หม่อมฉันก็จะไปซื้อให้ท่านโดยเร็ว!”

“ต่อให้ครั้งนี้ข้าจะทำผิดพลาดไป นั่นก็เป็นเพราะดาบขึ้นชื่อเล่มนั้นที่ท่านชื่นชอบ ข้าอยากให้ท่านมีมันไว้!”

หลิงอวี๋ยิ่งเอ่ยออกมาก็ยิ่งรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ความน้อยเนื้อต่ำใจนี้เป็นความรู้สึกที่หลิงอวี๋คนก่อนหลงเหลือเอาไว้ในร่าง

หลิงอวี๋คนก่อนยังรู้สึกว่าตนรักอย่างโง่เขลา อีกทั้งยังตายไปอย่างอยุติธรรม!

หลิงอวี๋ไม่ได้พบว่า น้ำตาไหลออกมาอาบสองข้างแก้มแล้ว!

นางยังคงเอ่ยออกมาอย่างปวดใจ “หม่อมฉันหยิบยืมเงินดอกเบี้ยสูง เพราะต้องการจะให้ความสุขกับตัวหม่อมฉันเองอย่างนั้นหรือ?”

“ท่านอ๋อง หม่อมฉัน หลิงอวี๋ หากว่ามิได้รักท่านจริง ๆ แล้ว! แล้วหม่อมฉันจะพยายามอย่างยากลำบากไปเอาใจท่านเพื่อเหตุอันใด?”

“การรักใครสักคนก็คือต้องการมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ผู้นั้น!”

“ไม่รัก ท่านจะปฏิบัติกับคนคนหนึ่งเช่นนี้หรือ?”

คำพูดของหลิงอวี๋ และยังคำพูดที่นางเอ่ยออกมากระทบกับอารมณ์จนน้ำตาต้องไหลลงมานั้นทำให้เซียวหลินเทียนตกตะลึงไป!

เป็นเช่นนี้หรือ?

รักใครสักคนคือการมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้เขาอย่างนั้นหรือ?