ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 28

อย่ารังแกเด็กและคนจน!

อย่าบีบบังคับผู้คนขึ้นเขาเหลียงซาน!(1)

เพราะว่าเจ้าจะไม่มีทางรู้เลยว่า คนที่สิ้นหวังหมดหนทางแล้วจะระเบิดพลังอันน่าตื่นตกใจเพียงใดออกมา

หลิงอวี๋ได้ยินเสียงร้องเรียกเสียดแทงหัวใจของเสี่ยวเมา ก็เหมือนราวกับถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง

นางจ้องมองไปยังเซียวหลินเทียนอย่างดุร้าย

ชายหนุ่มในชุดสีน้ำเงินเข้มที่นั่งอยู่บนรถเข็น ใบหน้าหล่อเหลาสูงส่งราวกับเทพเจ้า ผู้ควบคุมอำนาจแห่งความเป็นตายเอาไว้!

ต่อให้เขาจะใช้แรงเพิ่มมากขึ้น นางหลิงอวี๋ก็จะสู้จนสุดแรงจนกว่าจะตายไป!

หลิงอวี๋คนก่อนหน้านั้นตายไปในมือของเซียวหลินเทียนแล้วครั้งหนึ่ง!

หรือว่าครั้งนี้ ชีวิตของนางเองก็จะถูกทำลายด้วยน้ำมือของเขาอีกครั้ง!

ไม่! ไม่ควรจะมีจุดจบเช่นนี้!

ดวงตาคู่งามของหลิงอวี๋ระเบิดความดื้อรั้นของนางในชาติที่แล้วออกมา!

ชายสารเลว เจ้าไม่ยอมให้ข้าได้มีชีวิตดี ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า เช่นนั้นก่อนที่ข้าจะตาย ก็จะต้องลากเจ้าลงนรกไปด้วย!

หลิงอวี๋คลำมีดผ่าตัดที่แอบเอาไว้ตรงช่วงเอว ไม่สนใจแส้ที่พันอยู่ตรงลำคอ กระโจนไปยังเบื้องหน้าอย่างแรง...

ปลายมีดที่แหลมคมตกลงบนลำคอของเซียวหลินเทียน

นางกระโจนเข้าไปแรงเสียหน่อย มีดยังไม่ทันได้ควบคุมเอาไว้ให้ดี

ปลายมีดแหลมเฉือนลงบนลำคอของเซียวหลินเทียนทันที เลือดสดไหลพุ่งออกมา

“อ่า...”

"สวรรค์!”

ลู่หนานที่อยู่ใกล้ที่สุดก็ยังถูกการกระทำนี้ของหลิงอวี๋ทำให้ตกใจจนต้องอ้าปากค้างออกมา!

คนที่ส่งเสียงร้องออกมานั้นเป็นพ่อบ้านฟั่นและคนอื่น ๆ !

“ท่านอ๋อง...”

ไป๋สือและชิวเฮ่า ชิวเหวินซวงที่มองเห็นฉากนี้เข้า ก็ตื่นตกใจจนร้องตะโกนออกมา

“อย่าเข้ามาใกล้… อย่ายั่วยุนาง!”

ลู่หนานเมื่อเห็นว่าสถานการณ์โกลาหลเข้า จึงรีบร้องห้ามเอาไว้

สถานการณ์เร่งด่วน ลู่หนานไม่กล้าให้พวกเขาเข้ามากระตุ้นหลิงอวี๋!

เกรงก็แต่ว่านางจะบ้าไป แล้วแทงเข้าลำคอของเซียวหลินเทียน!

เหมือนกับที่นางใช้กิ่งไม้แทงลงที่ดวงตาของปากเบี้ยว!

เซียวหลินเทียนกลับไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย เพียงแค่หลุบตาลงเล็กน้อย กวาดมองไปยังมีดที่อยู่ตรงลำคอของตนเอง!

ก่อนจะมองขึ้นไป เขาจ้องไปยังหลิงอวี๋อย่างดุร้าย

แส้บนลำคอของหลิงอวี๋เป็นเพราะว่าระยะใกล้ ทำให้คลายลงไปมาก

ทว่าก็ยังคงใช้สายตาที่ดุร้ายเช่นเดียวกันจับจ้องไปยังเขา

มือเรียวขาวกำด้ามมีดเอาไว้แน่น

เซียวหลินเทียนรู้สึกได้ถึงเลือดของตนที่ไหลออกมา...

ชิวเฮ่าและทุกคนต่างก็เข้าใจถึงอันตรายในเวลานี้ดี

หากว่าข้อมือของหลิงอวี๋สั่นขึ้นมา ก็อาจจะแทงเข้าไปในลำคอของเซียวหลินเทียนได้!

การกระทำของหลิงอวี๋ทำให้หลิงซินตื่นตกใจใบหน้าไร้สีเลือด แต่ก็ยังคงจับเสี่ยวเมาเอาไว้แน่น

ชิวเฮ่าเมื่อได้ยินเสียงของเสี่ยวเมา ในใจก็เคลื่อนไหว ขยิบตาให้กับชิวเหวินซวง

ชิวเหวินซวงเข้าใจในทันที วิ่งเข้าไปแย่งเสี่ยวเมาที่อยู่ในมือของหลิงซิน ร้องเอ่ยออกมา

“พระชายา ท่านรีบปล่อยท่านอ๋องเสีย มิฉะนั้นข้าจะฆ่าเสี่ยวเมา!”

“ท่านอย่าหาว่าข้าใจร้าย! ข้าเองก็ทำเพื่อช่วยท่านอ๋อง!”

“ท่านแม่...”

เสี่ยวเมาข่วนลงบนใบหน้าของชิวเหวินซวงอย่างบ้าคลั่ง ร้องตะโกน “เจ้าปล่อยข้านะ! หญิงชั่ว...”

ชิวเหวินซวงจะปล่อยให้เขาข่วนหน้าตนหรือ? แอบใช้แรง คว้าตรงหน้าอกของเสี่ยวเมาเอาไว้แน่น

เสี่ยวเมารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดตรงหน้าอก กระดูกซี่โครงตรงหน้าอกที่หลิงอวี๋ดามเอาไว้หักลงอีกครั้ง

“แค่ก… แค่ก…”

เขากระอักเลือดออกมา…

“เสี่ยวเมากระอักเลือดออกมาแล้ว… พระชายาท่านไม่สนใจเสี่ยวเมาแล้วอย่างนั้นหรือ?”

ชิวเหวินซวงรีบร้องตะโกนออกมา

ทันใดนั้นหลิงอวี๋ก็รู้สึกได้ว่าทรวงอกเจ็บปวดขึ้นมา รบกวนจนจิตใจยุ่งเหยิง หันกลับไปมองอย่างไม่รู้ตัว

ชิวเฮ่าที่อยู่ด้านข้างเมื่อเห็นว่ามีดของนางอยู่ห่างจากลำคอของเซียวหลินเทียนแล้ว จึงไม่ลังเลอีก

เขาพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ใช้แรงเต็มสิบส่วน กระแทกฝ่ามือลงไปบนกายหลิงอวี๋…

อย่าบีบบังคับผู้คนขึ้นเขาเหลียงซาน ไม่ผลักดันใครไปสู่ทางที่สิ้นหวัง