ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 32

แม่นมลี่กับหลิงซินเข้าห้องมาเห็นหลิงอวี๋ดูสบายดี กำลังนอนคุยกับเสี่ยวเมาอยู่บนเตียง พวกนางก็ตกตะลึงไป

“ฮือ ๆ ...สวรรค์คุ้มครองจริง ๆ ! พระชายาไม่เป็นอะไร! ประเดี๋ยวพวกบ่าวจะไปวัด ไปเพิ่มเงินค่าน้ำมันหอมเสียหน่อยเจ้าค่ะ...”

ภายใต้อาการตกใจของแม่นมลี่ นางก็พนมมือ ร้องไห้ขอบพระคุณเทพเจ้าทุกองค์ไปด้วย

หลิงอวี๋มองเห็นผ้าเปื้อนเลือดที่พันอยู่บนหัวของแม่นมลี่ ในตอนนั้น แม่นมลี่คำนับต่อเซียวหลินเทียนเพื่อขอร้องให้เขาปล่อยตัวเธอไป!

การบาดเจ็บนี้มันเกิดขึ้นจากครั้งนั้น

เพื่อนในยามทุกข์ยากนั้นคือเพื่อนแท้ แม่นมลี่ปฏิบัติต่อนางเทียบเท่าแม่แท้ ๆ ของนางได้แล้ว!

“แม่นมลี่ เจ้าไม่ได้ติดแผ่นปิดแผลที่ข้าให้เจ้าไปรึ?” หลิงอวี๋จำได้ว่าตัวเองให้อผ่นปิดแผลนางไปสองอันนะ

ติดแผ่นปิดแผลบาง ๆ หนึ่งอันก็พอแล้ว!

“แผ่นปิดแผลที่เหลือถูกหลิงหลานแย่งไปให้หลิงผิงแล้วเจ้าค่ะ!”

แม่นมลี่บอกอย่างแค้นเคือง

“นางชั้นต่ำนั่น แย่งแผ่นปิดแผลของข้าไป!”

“บ่าวขอให้นางเอาอาหารให้พวกเรา แต่นางไม่ให้ ทั้งยังสาปแช่งพระชายาอีก บอกว่าไม่ช้าก็เร็วพระชายาก็ต้องตาย อย่าได้ไปสิ้นเปลืองอาหารเลย!”

หลิงอวี้หรี่ตาลง อาหารที่นางได้กินตั้งแต่มาถึงที่นี่ คือหมั่นโถวเย็น ๆ เพียงชิ้นเดียวที่ไม่รู้ว่าแม่นมลี่ไปเอามาจากที่ไหน!

ชิวเหวินซวงรับผิดชอบดูแลหลังเรือน แต่หลิงอวี๋ที่อยู่ในฐานะพระชายายังกินได้ไม่อิ่มเลย ดังนั้นก็จินตนาการถึงสถานการณ์ของเสี่ยวเมากับแม่นมลี่ได้เลย!

“พวกเราไม่มีเงินเลยแม้แต่น้อยหรือ?”

หลิงอวี๋จำได้ว่าแม่นมลี่เคยบอกว่า หลิงผิงขโมยเงินและเครื่องประดับส่วนตัวของนางไป

แต่นางก็ยังรู้สึกยากที่จะเชื่อ พวกนางมาถึงจุดที่กระทั่งอาหารก็ซื้อกันไม่ได้แล้วหรือ?

“พระชายา ไม่มีแล้วจริง ๆ เจ้าค่ะ! มีเพียงแค่ปิ่นติดผมชิ้นนี้เจ้าค่ะ!”

แม่นมลี่ควักเอาปิ่นติดผมรูปนกกระเรียนออกมาจากแขนแล้วส่งให้นาง

“นี่คือปิ่นที่หลิงซินเห็นเข้าตอนที่ทำความสะอาดเมื่อครู่ คาดว่ามันจะตกพื้นในตอนที่ชุลมุนเมื่อครู่เจ้าค่ะ”

หลิงอวี๋รับปิ่นรูปนกกระเรียนมา นี่คือสิ่งที่ท่านแม่ของหลิงอวี๋ทิ้งไว้ให้

ดูจากสีหน้าของเซียวหลินเทียนก่อนหน้านี้ มูลค่าของปิ่นติดผมชิ้นนี้มากเกินกว่าที่ตัวเองคาดเดาแน่ นางจะต้องเก็บรักษาไว้ให้ดี ๆ

“ทางตำหนักอ๋องมิได้ให้กุญแจพวกเราเอาไว้รึ?”