ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 335

ชิวเหวินซวงหน้าแดงจรดใบหูต่อวาจาหลิงซวนพลางมองถลึงหลิงซวนเดือลดาล เพิ่งคิดด่ากลับก็พลันถูกลู่หนานดึกไปเสียแล้ว

“หลิงซวน เหวินซวงเป็นห่วงท่านอ๋องเหมือนกัน!”

ปัญหาสถานะที่ฟังหลิงซวนเอ่ยถึง ลู่หนานกลัวชิวเหวินซวงเสียหายจึงพูดไกล่เกลี่ยมั่ว ๆ

“พวกเราทะเลาะกัน! ถ้าคนข้างนอกได้ยินเข้าแล้วมองตำหนักอ๋องอี้ขบขันจะทำยังไง?”

หลิงซวนกลอกตาใส่ลู่หนาน

วันนี้ลู่นานทำอะไรล้วนไม่เข้าตา นางเห็นลู่หนานดึงชิวเหวินซวงไปข้างหลังยิ่งรู้สึกขัดหูขัดตานัก

คนอย่างชิวเหวินซวงยังจำต้องปกป้องงั้นรึ?

หลิงซวนกลับไปข้างกายหลิงอวี๋ฮึดฮัด โดยอดเสียงพึมพำมิได้

“กิริยาดั่งปีศาจจิ้งจอกดูแล้วทำคนสะเอียนนัก! มิรู้จริง ๆ ไฉนยังมีบางคนตาบอดช่วยเข้าข้างนาง!”

หลิงอวี๋เคยประสบพฤติกรรมตีสองหน้าของชิวเหวินซวงแล้วจึงมิแปลกใจเลย

นางปลอบหลิงซวนสองประโยคแล้วขบคิดแผนรับมือต่อ

เมื่อรออีกครึ่งชั่วยาม ดวงอาทิตย์สาดส่องจนหลิงอวี๋พร่าเลือน ทว่าตำหนักองค์ชายเว่ยยังเงียบกริบ หรือว่าแผนตนจะไม่ได้ผล?

ชิวเหวินซวงอดกล่าวเยาะเย้ยมิได้ “พระชายาอ๋องอี้ ดูเหมือนการยั่วยุนี้ของท่านจะไม่เป็นผล!”

เสียงพูดยังไม่ทันสิ้น คนเฝ้าประตูที่ตำหนักองค์ชายเว่ยวิ่งรุดมาพลางส่งยิ้มกล่าว

“พระชายาอ๋องอี้ องค์ชายของข้าเสด็จกลับมาแล้วขอรับ พระองค์ให้บ่าวมาเชิญพวกท่านเข้าไปขอรับ!”

หลิงอวี๋กับจ้าวซวนสบตากัน พวกเขาเฝ้าอยู่ปากประตูตลอด แต่ไม่เห็นองค์ชายเว่ยจะกลับตำหนัก!

บัดนี้คนเฝ้าประตูกลับว่าองค์ชายเว่ยกลับตำหนักแล้ว แสดงว่าองค์ชายเว่ยพำนักอยู่ตำหนักมาตลอดมิได้ออกข้างนอกเป็นแน่!

พอรู้ว่าภายนอกกำลังตามหาเขา หวั่นเรื่องบานปลายทำชื่อเสียงเสื่อมเสีย จึงต้องฝืนใจพบพวกเขา!

แต่เรื่องนี้ต่างฝ่ายต่างรู้กัน หลิงอวี๋ก็มิอาจเปิดเผยได้ ทำได้แค่กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า ‘ซาบซึ้ง’